Η Σφαγή των Στρατηγών

Σφαγή των στρατηγών ονομάζεται η εκτέλεση πολλών στρατηγών του Ερυθρού Στρατού από τον Στάλιν, με την κατηγορία της προδοσίας το 1937. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα της Χιτλερικής μυστικής υπηρεσίας στην Σοβιετική Ένωση.

Στις 11 Ιουνίου 1937, το στρατοδικείο καταδίκασε σε θάνατο για την πράξη της προδοσίας και της κατασκοπίας, τον Στρατάρχη Τουχατσέφσκι, καθώς και επτά ακόμη στρατηγούς, τον Γιόνα Γιακίρ, τον Ιερόνυμ Ουμπόρεβιτς, τον Άβγκουστ κόρκ, Μπορίς Φέλντμαν, Βιτάλι Πριμακόφ, Βίτοβτ Πούτνα.
Η πράξη αυτή δημιούργησε τεράστιο διοικητικό χάος στις υψηλόβαθμες τάξεις του Ερυθρού Στρατού, που βρέθηκε απροετοίμαστος κατά την επίθεση του Ρωσικού στρατού στην Φινλανδία το 1940 και την γερμανική επίθεση το 1941.
Το ιστορικό
Τον Φεβρουάριο του 1937, ένας Γερμανός πράκτορας στην Στοκχόλμη, γνωστός ως επιχειρηματίας Όσκαρ Μπένταουερ, τον οποίον παρακολουθούσε η σοβιετική αντικατασκοπία, δολοφονήθηκε μυστηριωδώς και στην κατοικία του βρέθηκαν έγγραφα τα οποία πέρασαν μυστηριωδώς σε χέρια Σοβιετικών.
Επρόκειτο για τρία έγγραφα με συνολικά επτά σελίδες από τις υπηρεσίες και γραφεία του Ερυθρού Στρατού, με πληροφορίες για σχέδια επιθέσεων, την ποιότητα του σοβιετικού πολεμικού υλικού, μαχητικότητα των ενόπλων δυνάμεων, κτλ. Ήτανε πλαστά έγγραφα τα οποία δημιουργήθηκαν από τις Χιτλερικές υπηρεσίες με σκοπό να ενοχοποιηθεί η ηγεσία του Ερυθρού Στρατού.
Αυτά αποτέλεσαν το πρόσχημα για τη σύλληψη, το κατηγορητήριο περί προδοσίας και την καταδίκη σε θάνατο 137 συνολικά ανώτατων και ανώτερων σοβιετικών αξιωματικών, από τους 90 στρατηγούς μόνο 6 επιβίωσαν. Από τους 180 διοικητές μονάδων που αποστρατεύτηκαν, μόνο 36 κατάφεραν να διαφύγουν και από τους Λοχαγούς 7403 απολύθηκαν και 5.613 κατάφεραν να διαφύγουν την σύλληψη. Αυτά συνέβησαν δύο χρόνια πριν από την επίθεση του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση.
Αποτέλεσμα
Τα ξημερώματα της 22ας Ιουνίου 1941 στο σοβιετικό μέτωπο ούτε κεντρική διοίκηση λειτουργούσε ούτε υπήρχαν δυνάμεις καλά οπλισμένες και προετοιμασμένες για να αντιμετωπίσουν τους χιτλερικούς εισβολείς οι οποίοι αιφνιδίασαν τους Σοβιετικούς πλήρως.
Η ανώτατη στρατιωτική διοίκηση στο μέτωπο, αποτελούμενη από τους Στρατάρχες Τιμοσένκο, Μπουντιένυ και Βοροσίλοφ δεν έχει την κατάρτιση που απαιτείται να έχει στρατιωτικός ηγέτης σε τέτοιες περιστάσεις (με εξαίρεση τον Τιμοσένκο).
Χρειάστηκε, έτσι, μια μεγάλης κλίμακας υποχώρηση μέχρι την Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Στάλινγκραντ και το Κουρσκ και μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και παραγωγικούς πόρους για να γίνει δυνατό να αντιμετωπιστεί ο εισβολέας.
wikipedia