ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΝΙΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Ομολογητής της Μονής Παυλοπετρίου
Η ΑΓΙΑ ΑΝΘΟΥΣΑ και οι δώδεκα υπηρέτες της
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΟΣ και ΛΙΜΝΑΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΑΔΑΤΗΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΕΛΕΣΦΟΡΟΣ επίσκοπος Ρώμης
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ Επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΩΝ (ή Άριστος ή Άριστίων)
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ του Βορονέζ, ή νεομάρτυς (Ρωσίδα)
Αναλυτικά
ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΝΙΑΣ
Όταν ο αγιότατος Πατριάρχης Θωμάς ήταν στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης (607-610), βρέθηκαν τα τίμια λείψανα μερικών αγίων μαρτύρων, κρυμμένα κάτω από τη γη. Αμέσως έγινε ή ανακομιδή τους με ευλάβεια και σεβασμό, και με συνοδεία πολύ λάου. Κατά τη διάρκεια της ανακομιδής, πολλές και διάφορες ασθένειες θεραπεύτηκαν. ‘Αφού δε πέρασαν πολλά χρόνια, ο Θεός αποκάλυψε σ’ ένα άνθρωπο κληρικό και καλλιγράφο, το Νικόλαο, ότι στον ίδιο τόπο εκείνο τον καλούμενο Ευγενίου, βρίσκονται κρυμμένα και τα άγια λείψανα των Αποστόλων Ανδρόνικου και Ίουνίας, τους οποίους αναφέρει ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, ως έξης: “‘Ασπάσασθε ‘Ανδρόνικον και Ίουνίαν τους συγγενείς μου και συναιχμαλώτους μου, οίτινες είσιν επίσημοι εν τοις άποστόλοις, οι και προ εμού γεγόνασιν εν Χριστώ” (Ρωμ. ιοτ’ 7).
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Ως ρόδα νοητά, και χαρίτων ταμεία, έφάνησαν εκ γης, τα σεπτά υμών σκηνή, πανένδοξοι Μάρτυρες, Εκκλησίας έδραίωμα, διαπνέοντα, των Ίαμάτων την χάριν, και παρέχοντα, όσμήν ζωής τοις εκ πόθου, υμάς μακαρίζουσι.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Ομολογητής της Μονής Παυλοπετρίου
Ό Όσιος αυτός Πατέρας, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από ευλαβείς και πολύ πλούσιους γονείς. Επειδή όμως από νεαρή ηλικία υπήρξε ευλαβής, θέλησε να ντυθεί το μοναχικό σχήμα. Πήγε λοιπόν στη Μονή Παυλοπετρίου, πού βρίσκεται στον κόλπο της Νικομήδειας, και εκεί έγινε Μοναχός. Τόσο δε προόδευσε στις αρετές και τόσο διαδόθηκε ή φήμη του, ώστε έγινε γνωστός και στους βασιλείς. Συνδέθηκε μάλιστα και με τους οσίους Θεόδωρο τον Στουδίτη και Ιωάννη της Μονής Καθαρών, με τους οποίους συνεργάστηκε για την αναστήλωση των Αγίων Εικόνων. Στα χρόνια όμως του Λέοντα του Είκονομάχου (Αρμενίου) (813-820), κατηγορήθηκε ότι σέβεται τις σεπτές Εικόνες και έτσι υπέστη διάφορα βασανιστήρια, και δοκίμασε πικρές εξορίες και βαρείες θλίψεις. Όποτε, αφού έμεινε σταθερός στα “Ορθόδοξα φρονήματα του, απήλθε προς τον Κύριο.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΘΟΥΣΑ και οι δώδεκα υπηρέτες της
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΤΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους. (Ίσως είναι αυτός πού γιορτάζουμε στις 12 Δεκεμβρίου).
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΟΣ και ΛΙΜΝΑΙΟΣ
Ό όσιος Θαλάσσιος είχε ασκητήριο επάνω σ’ ένα μικρό βουνό ενός χωρίου της Κύπρου. Εκεί προσευχόταν, μελετούσε και καλλιεργούσε ένα μικρό, εύφορο αγροτεμάχιο. Επίσης, κατέβαινε στα κοντινά χωριά και δίδασκε το λόγο του Θεού. ο Λιμναίος, νεώτερος από το Θαλάσσιο, όταν άκουσε γι’ αυτόν, ήλθε κοντά του και πήρε από τον καλό αυτό διδάσκαλο υπόδειγμα γνήσιας και αληθινής μοναχικής ζωής. Όμως, ή μεγαλύτερη δόξα του Λιμναίου είναι ή εργασία πού κατέβαλε για τους τυφλούς. Έκτισε κοντά στο κελί του και άλλα κελλιά, πού ανέδειξε άσυλα για τυφλούς. Και δεν τους έδινε μόνο στέγη, αλλά και τροφή από τις ελεημοσύνες πού του έκαναν ευσεβείς χριστιανοί. Ακόμα, φρόντιζε και για τις ψυχές τους. “Τι σημαίνει, έλεγε, να φροντίζουμε μόνο για τα σώματα των δυστυχών; Περιορίζοντας ως εδώ τη φιλανθρωπία, είναι σαν να την κάνουμε απέναντι σε ζώα. Το σπουδαίο είναι να συμπληρώσουμε το καλό φροντίζοντας και για το φωτισμό του πνεύματος”. Έτσι, οι προστατευόμενοι του τυφλοί ήταν ευτυχείς. Διότι, αν και δεν είχαν σωματικά μάτια, έπαιρναν όμως πνευματικά και απολάμβαναν το φως το αληθινό του Χριστού. Άλλωστε, Αυτός “ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον” Δηλαδή ο Κύριος ήταν πάντοτε το τέλειο φως, πού φωτίζει κάθε άνθρωπο πού έρχεται στον κόσμο. ο όσιος Λιμναίος πέθανε θρηνούμενος από τα τυφλά τέκνα του, πού αποτέλεσαν τη μεγάλη μέριμνα και στοργή της ζωής του.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, α’ 9.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΑΔΑΤΗΣ
Καταγόταν από την Αντιόχεια και διάλεξε την ερημική ζωή. Την αγάπη του στην εγκράτεια δεν ελάττωσε το φιλάσθενο σώμα του. ο Πατριάρχης της Αντιόχειας Θεόδοτος, άκουσε για τον Βαραδάτη και φρόντισε να τον αποσπάσει από την φιλέρημο αποκλειστικότητα και να τον χρησιμοποιήσει για το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. ο όσιος Βαραδάτης δέχτηκε τον συνδυασμό αυτό της μοναχικής ζωής και της κοινωνικής ενέργειας. Προ πάντων, στις περιόδους των νηστειών, και σε ώρες θλίψεων και συμφορών, πήγαινε στις πόλεις και καλλιεργούσε τον φόβο και τον σεβασμό προς τον Θεό, προκαλούσε τη μετάνοια και στήριζε το θάρρος των Χριστιανών. Επίσης καλλιεργούσε και ενίσχυε στις ψυχές τους την υπομονή και την ελπίδα. Κατά τον Θεοδώρητο, ο όσιος Βαραδάτης διακρινόταν για την εξαιρετική σύνεση του και τη λογικότητα στις ερωτήσεις και τις απαντήσεις του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΕΛΕΣΦΟΡΟΣ επίσκοπος Ρώμης
Ό Ειρηναίος λέει ότι μαρτύρησε στο πρώτο έτος της βασιλείας του Άντωνίνου Πίου (138-161). Στούς καταλόγους των Επισκόπων και Πάπων Ρώμης ο Τελεσφόρος φαίνεται ότι διαδέχτηκε τον Σήξτο το 125 και πέθανε το 136.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ Επίσκοπος
Ό άγιος Νικόδημος τον τιτλοφορεί σαν επίσκοπο Ρώμης, αλλά πουθενά δεν βρήκαμε Βλάσιο επίσκοπο Ρώμης. Εκτός του ότι ή μνήμη του δεν αναφέρεται σ’ όλους τους Συναξαριστές, αλλά και στους λίγους πού μνημονεύεται, μνημονεύεται απλά σαν επίσκοπος και όχι Ρώμης, ίσως κάποιας άλλης επισκοπής.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΩΝ (ή Άριστος ή Άριστίων)
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Πρόκειται για Άγιο της Κύπρου και υπήρξε δεύτερος επίσκοπος αυτής μετά τον Βαρνάβα κατά τον Le Quien (σ. 103-4). Σαφή βιογραφικά του στοιχεία δεν υπάρχουν, μόνο παραδόσεις ατεκμηρίωτες.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ του Βορονέζ, ή νεομάρτυς (Ρωσίδα)
(Δια Χριστόν σαλή)