Για ποια πράγματα ντρέπονταν οι Ομηρικοί άνθρωποι.

Η   λίστα… Ομήρου,  παγκόσμια  προσφορά   στην   έννοια   της    Ανθρώπινης  Αξιοπρέπειας.

.

.

Ξεκινώ  με  την   παρακάτω   αυτούσια  Ομηρική   Λαϊκή   έκφραση- αντίληψη,       α π α ρ ά λ λ α κ τ η  από  την  εποχή   του  Ομήρου   μέχρι  σήμερα (!).

(αιδώς),     “ἥ    μέγα σίνεται   ἠδ᾽ ὀνίνησι”   (Ιλιάδα,  ραψ. Ω)

(ντροπή),   αλί στον που την έχασε, χαρά στον που την έχει. (μετ. Κ.Κ).

.
Οι Ομηρικοί άνθρωποι   “ντρέπονταν”   (αισθάνονταν   “αιδώ” /  θεωρούσαν   “αισχρό”,  άσχημο):

.

να βρίσουν γονείς ή προγόνους (ακόμα και) αντιπάλων τους

να   κυκλοφορούν  μη… κομψοντυμένοι (μη εϋραφή,
είματα)    και   χωρίς   φρεσκοπλυμένα   ρούχα  ( νεόπλυτα  η  Ομηρική   λέξη)

να είναι γενικώς  κακοντυμένοι (ρωγαλέον / κακόν χιτώνα)

Να μην πλένονται, να είναι βρώμικοι (ρυπόωντες)

να είναι ….ξυπόλητοι…. (η λέξη από τότε έμεινε συνώνυμο της φτώχειας,
της εξαθλίωσης) (σήμερα: γυρίζει… ξυπόλητος)

.

Ντρέπονταν:

.

να μήν έχουν γυναίκα (επίσημη σύζυγο).

να μην κάνουν έρωτα σε… τακτά διαστήματα / Να μένουν ανέραστοι

να μην μπορούν να υπερασπιστούν την οικογένειά τους   και  την   πατρίδα

να μην τιμήσουν το όνομα και δεν φανούν αντάξιοι των προγόνων τους

να προσβάλλουν φιλοξενούμενο

να αγνοήσουν ικέτη

να μήν έχουν    αξιοπρεπή  θάνατο  (“καθαρό” η Ομηρική λέξη)

Να περάσουν στην ανυπαρξία  (λήθη) με   άδοξο  (ακλεή)  θάνατο

.

Ντρέπονταν   οι   Ομηρικοί:

.

Να είναι επαίτες / (κυρίως)   να έχουν…. συνηθίσει   (μάθει) να ζουν με σκυμμένο κεφάλι ως επαίτες

Να επιλέγουν την… ανεργία, ενώ τους προσφέρεται εργασία και αξιοπρεπής
ζωή

να φαίνονται κατώτεροι των περιστάσεων ή    “ριψάσπιδες”   της   ζωής  (να  παραιτούνται)

να  ζουν  ή  να  συμπεριφέρονται σαν δούλοι (δουλοσύνην ανέχεσθαι)

να ενδιαφέρονται για το ιδιωτικό συμφέρον έναντι του   κοινού   καλού.

να πίνουν και να τρώνε σε βάρος (εις υγείαν….) του δήμου=λαού (δήμια πίνοντες)

να μήν δείχνουν αλληλεγγύη στον συναγωνιστή τους που κινδυνεύει, όποιος κι
αν είναι (“ό, τω αν παραστήσω”, όπως   θα   ειπωθεί   αργότερα)

Μετά από πολύχρονη (δήρον) απουσία,  να επιστρέφουν  “κενοί”, χωρίς εμπειρίες και
καινούργιες γνώσεις (δήρον μένειν… κενεόν νέεσθαι= αισχρόν)

Να   έχουν   “λυγρόν  γήρας”  (κακά,  αφρόντιστα   γεράματα)

Να  περιφέρονται  από  τόπο  σε τόπο   ανέστιοι (απάτριδες).

Να   αποδείχνονται    αχάριστοι   στους  ευεργέτες   τους. (Πολύ  πριν  τον  Σωκράτη,  είναι  ο  Όμηρος   που  το  επισημαίνει).

.