Ιστορίες φαντασίας και η σκληρή πραγματικότητα!

Ας υποθέσουμε ότι μια κυβέρνηση θέλει ο πλούτος της χώρας της, ανθρώπινοι, άϋλοι και υλικοί  πόροι, η ίδια η χώρα στο σύνολό της, να αποτιμάται σε τιμή ευκαιρίας. Ας υποθέσουμε ότι η χώρα αυτή έχει πλούτο σημαντικό αλλά για διάφορους λόγους ανεκμετάλλευτο. Ας υποθέσουμε ότι ενώ οι ιθαγενείς έχουν ικανότητες ως φυλή πάνω από το μέσο όρο, περιέργως όταν μένουν στην πατρίδα τους δεν καταφέρνουν τίποτα σπουδαίο.  Αντίθετα όταν πηγαίνουν σε άλλες χώρες, δεν προοδεύουν απλώς αλλά διαπρέπουν. Σε όλους τους τομείς. Στις επιχειρήσεις, στα Γράμματα, στις Τέχνες, παντού.
Η χώρα αυτή βρίσκεται σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση και η κυβέρνηση έχει πάρει ήδη πρωτοφανούς σκληρότητας μέτρα, τα οποία όμως, θίγουν μόνο την χαμηλή και τη μεσαία τάξη. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση για να πετύχει αυτά που υποθέσαμε παραπάνω, πιστεύει ότι πρέπει να εξαθλιώσει τους άτυχους ιθαγενείς ακόμα περισσότερο. Γνωρίζει όμως ότι χρειάζεται μια καλή δικαιολογία αφενός και ένας αποδιοπομπαίος τράγος αφετέρου για να διασκεδάσει τις αντιδράσεις των ιθαγενών που έχουν αρχίσει να αγριεύουν.
Τι πρέπει να κάνει αυτή  η κυβέρνηση για να πετύχει το στόχο της ;
Μία πιθανή επιλογή είναι να βουλιάξει λίγο περισσότερο την οικονομία της χώρας. Σχετικά εύκολο. Αν βρεί ένα από τους δυο τρεις βασικούς κλάδους της οικονομίας και τον σαμποτάρει άμεσα ή έμμεσα, τα αποτελέσματα διαχέονται πολύ γρήγορα σε όλη την οικονομία. Αν μάλιστα οι παραγωγικές μονάδες αυτού του κλάδου, απαιτούν μεγάλες επενδύσεις για δημιουργηθούν και έχουν και υψηλά χρέη, ακόμα καλύτερα. Ας υποθέσουμε ότι οι βασικοί κλάδοι αυτής της χώρας είναι ο Τουρισμός και η Ναυτιλία.  Και οι δύο αποτελούν ιδανική περίπτωση.
Πότε πρέπει να παρέμβει η κυβέρνηση ώστε να κάνει την μεγαλύτερη ζημιά ;  Φυσικά στην τουριστική περίοδο. Τότε περιμένουν οι κλάδοι αυτοί να δραστηριοποιηθούν ώστε να ανταπεξέλθουν ολόκληρο τον υπόλοιπο χρόνο.
Υπάρχει όμως και το θέμα του αποδιοπομπαίου τράγου. Θα πρέπει η παρέμβαση να γίνει έτσι ώστε χωρίς να θίξει η κυβέρνηση τους κλάδους απροκάλυπτα, γιατί τότε θα είχε όλη την ευθύνη για τη ζημιά, να βάλει άλλους να το κάνουν. Τι πρέπει να  κάνει λοιπόν ; Θίγει βασικά δικαιώματα άλλων κλάδων που σχετίζονται άμεσα και ζωτικά με τους δύο που την ενδιαφέρουν. Οι θιγόμενοι,  που έχουν ήδη υποστεί τα πρώτα μέτρα που αναφέραμε παραπάνω, όπως είναι λογικό και αναμενόμενο αντιδρούν με τον μόνο τρόπο που έχουν. Την απεργία. Έτσι κλείνουν λιμάνια και αεροδρόμια και για σιγουριά κόβουμε και τα καύσιμα. Αυτό ήταν. Πάει η τουριστική περίοδος, απολύονται εργαζόμενοι, οι τουριστικές επιχειρήσεις, ξενοδοχεία, λεωφορεία, εστιατόρια, ναυτιλιακές εταιρείες μικρών και μεγάλων σκαφών, μεταφορικές εταιρείες, ταξί, κέντρα διασκέδασης κλπ δεν έχουν έσοδα. Εφόσον δεν έχουν έσοδα δεν εξοφλούν δάνεια, άρα οι Τράπεζες αποκτούν μεγάλες επισφάλειες κοκ.
Αν σε αυτή την φάση αποτιμηθούν, η οικονομία της χώρας, οι επιχειρήσεις του τουριστικού κλάδου, οι Τράπεζες, τα ακίνητα, τα πλοία κοκ, τότε η εμπορική τους αξία, λόγω των προβλημάτων θα είναι πολύ χαμηλή. Χαμηλότερη από όσο πραγματικά αξίζουν. Θα είναι ευκαιρία να τις αποκτήσει κανείς γιατί και εύκολα πουλιούνται και σε πολύ καλή τιμή.
ΑΝ η δική μας κυβέρνηση, για να επιστρέψουμε στα καθ’ υμάς, είχε ρυθμίσει το θέμα του καμποτάζ τον Μάρτιο, αν δεν ακύρωνε ΔΙΚΟ ΤΗΣ  νομοσχέδιο και δεν έφερνε μέσα στην τουριστική περίοδο για δεύτερη φορά νομοσχέδιο για τις Μεταφορές, τελείως αντίθετης φιλοσοφίας από το πρώτο, αν είχε τακτοποιήσει το θέμα με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας νωρίτερα, τότε θα είχαμε ομαλή και πλήρη τουριστική περίοδο. Θα είχε έσοδα από ΦΠΑ, από φόρους εισοδήματος, δεν θα πλήρωνε επιδόματα ανεργίας, θα υπήρχε βενζίνη, θα εισέπρατταν οι Τράπεζες δόσεις δανείων και τόκους.
Άραγε πρόκειται για ένα ακόμα λάθος και ανικανότητα ;
(του Νίκου Παπαματθαίου)

(online-press)