Ρωμαίος αυτοκράτορας, που κυβέρνησε από το 211 έως το 217 μ.Χ. Γεννήθηκε στο Λούγδουνο της Γαλατίας (σημερινή Λυών) στις 4 Απριλίου του 188 μ.Χ. και ήταν γιος του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου και της Δόμνας Ιουλίας.
Το γενέθλιο όνομά του ήταν Λούκιος Σεπτίμιος Βασσιανός, το οποίο άλλαξε σε Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος για να συνδεθεί με την οικογένεια του φιλόσοφου – αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου.
Το όνομα Καρακάλλας, με το οποίο έγινε γνωστός, είναι προσωνύμιο και το απέκτησε από τον μανδύα με καλύπτρα που φορούσαν οι συμπατριώτες του.
Ο Καρακάλλας υπήρξε ένας από τους πιο κτηνώδεις και αιμοσταγείς τυράννους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ήταν εκ φύσεως βίαιος, παρότι έλαβε την καλύτερη δυνατή μόρφωση από τους γονείς του, μελετώντας τους Έλληνες ρήτορες και τραγικούς ποιητές.
Παντρεμένος από τα 14 του με τη δεύτερη εξαδέλφη του Φουλβία Πλαυτίλλα, ανέβηκε στο θρόνο της Ρώμης ως συναυτοκράτορας μαζί με τον αδελφό του Πόπλιο Σεπτίμιο Αντωνίνο Γέτα σε ηλικία 25 ετών, όταν ο πατέρας τους Σεπτίμιος Σεβήρος πέθανε ξαφνικά, ενώ επισκεπτόταν το Εβόρακον (σημερινή Υόρκη της Αγγλίας).
Γρήγορα έδειξε τον χαρακτήρα του κι έβγαλε από τη μέση τον αδελφό του. Τον δολοφόνησε και παρέμεινε μόνος αυτός αυτοκράτορας της Ρώμης. Ισχυρίσθηκε ότι διέπραξε την αδελφοκτονία επειδή βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα. Κανείς δεν τον πίστεψε και οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας που τόλμησαν να τον λοιδορήσουν υπέστησαν τα πάνδεινα. Οι άρχοντες της πόλης αποκεφαλίστηκαν και 25.000 θανατώθηκαν, σύμφωνα με τον ιστορικό Κάσσιο Δίονα. Θύμα της αρχομανίας του Καρακάλλα υπήρξε και η σύζυγός του, επειδή πήρε το μέρος του Γέτα. Με εντολή του, η Φουλβία Πλαυτίλα και η κόρη τους στραγγαλίστηκαν.
Ο Καρακάλλας υπήρξε αποτελεσματικός ως στρατιωτικός και δημοφιλής στους στρατιώτες του. Εξεστράτευσε με επιτυχία εναντίον των Γερμανών, αλλά και των Πάρθων, στην προσπάθειά του να ταυτιστεί με τον Μέγα Αλέξανδρο. Ο θαυμασμός του για το Μακεδόνα στρατηλάτη τού είχε γίνει έμμονη ιδέα. Έλαβε μόνος του την προσωνυμία Μagnus (Μέγας), οργάνωσε μία φάλαγγα στο πρότυπο της Μακεδονικής και έκοψε νομίσματα, στα οποία εικονίζεται ο ίδιος ως θεός.
Ήταν βαθιά δεισιδαίμων. Πίστευε στον βαβυλώνιο θεό Σάραπι, του οποίου ισχυριζόταν ότι ήταν γιος ή αδελφός. Υιοθέτησε την αιγυπτιακή πρακτική της ταύτισης του ηγεμόνα με τον θεό και υπήρξε ο μόνος Ρωμαίος αυτοκράτορας που παριστάνεται σε άγαλμα ως Φαραώ. Υπήρξε, όμως, ανεκτικός απέναντι σε χριστιανούς και ιουδαίους.
Από την περίοδο διακυβέρνησης του Καρακάλλα ξεχωρίζουν τρεις αποφάσεις του:
α) Το Έδικτο του 212 (Constitutio Antoniniana De Civitate), που απένειμε την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη στους ελεύθερους κατοίκους όλης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, προκειμένου να αυξήσει δια της φορολογίας τα κρατικά έσοδα,
β) Η υποτίμηση του ρωμαϊκού νομίσματος, με την ελάττωση κατά 25% του χρησιμοποιούμενου αργύρου, για να πληρωθούν οι οφειλόμενοι μισθοί στις ρωμαϊκές λεγεώνες και
γ) η κατασκευή των μεγάλων λουτρικών εγκαταστάσεων έξω από τη Ρώμη, γνωστών ως Θέρμαι του Καρακάλλα, οι οποίες σώζονται σε μεγάλη έκταση.
Ενώ βάδιζε κατά των Πάρθων, ο Καρακάλλας δολοφονήθηκε στις 8 Απριλίου 217 από τον Ιούλιο Μαρτιάλη, έναν από τους ακολούθους του, σ’ ένα δρόμο κοντά στις Κάρρες της Μεσοποταμίας, την ώρα που ουρούσε. Ο δολοφόνος σκοτώθηκε επί τόπου από έναν τοξότη της αυτοκρατορικής φρουράς. Σύμφωνα με τον ιστορικό Κάσσιο Δίονα, ο Μαρτιάλης θέλησε με αυτό τον τρόπο να εκδικηθεί την εκτέλεση του αδελφού του, που είχε διατάξει ο ίδιος ο αυτοκράτορας για ασήμαντο αφορμή.
Μια άλλη εκδοχή, που επικαλείται ο σύρος ιστορικός Ηρωδιανός, αναφέρει ότι ο Μαρτιάλης ήταν δυσαρεστημένος, επειδή ο Καρακάλλας δεν τον προήγαγε στον βαθμό του εκατόνταρχου. Τον Καρακάλλα διαδέχθηκε στον ρωμαϊκό θρόνο ο επικεφαλής των πραιτοριανών, Μακρίνος, ο οποίος φαίνεται ότι ενεπλάκη κι αυτός στη δολοφονία του.