Στην Πρωσία του 18ου αιώνα, κοντά στο Πότσδαμ, ο Βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας είχε δίπλα στα θερινά του ανάκτορα έναν ανεμόμυλο που έκανε θόρυβο και διατάρασσε τη γαλήνη του.
Έτσι, ο Φρειδερίκος κάλεσε τον μυλωνά και απαίτησε να του πουλήσει τον ανεμόμυλό του. Όταν αυτός αρνήθηκε, ο βασιλιάς του απάντησε ότι μπορεί να πάρει έτσι κι αλλιώς το μύλο χωρίς να τον πληρώσει. Η απάντηση του μυλωνά, όπως έμεινε παροιμιώδης, αφαιρετικά, ήταν: «Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο».
Στην πραγματικότητα, ο μύλος άρεσε στον βασιλιά ο οποίος θεωρούσε ότι πρόσθετε έναν αγροτικό χαρακτήρα στο ανάκτορο. Ο θρύλος δημοσιεύτηκε το 1787, και αποτελεί “προϊόν” μιας πραγματικής δικαστικής διαμάχης μεταξύ του ιδιοκτήτη του μύλου και του βασιλιά, και μιας άλλης άσχετης με αυτήν υπόθεση πάλι για μύλο, στην οποία είχε παρέμβη ο Φρειδερίκος.
Η φραση του Αλέξη Τσιπρα αποτελεί μια ιστορική παράφραση της συγκεκριμένης φράσης.
Με πληροφορίες απο το el.wikipedia.org