Μια ζωή η Αλίκη Βουγοουκλάκη ήταν η εθνική μας σταρ, αλλά αυτός ο τίτλος είχε και απαιτήσεις. Η κοινή αποδοχή απαιτούσε και θυσίες. Έπρεπε ναισορροπεί στο συντηρητικό κοινό που την ακολουθούσε και στη νεολαία που την είχε ίνδαλμα.
Μια φορά όμως, στα 1975 χάθηκε αυτή η ισορροπία. Βρισκόμαστε στα χρόνια που το να πετάξεις τον στηθόδεσμο σήμαινε φεμινισμός. Οι γυναίκες, ειδικά του θεάματος δεν δίσταζαν να δείξουν το στήθος τους.
Από τη μεριά, του το περιοδικό «Φαντάζιο» παρουσίαζε μέσα από καλλιτεχνικές φωτογραφίες της Ευσταθίας Ναυπλιώτου με ωραία γυναικεία σώματα όχι απαραίτητα γυμνά και ποτέ ολόγυμνα.
H Αλίκη πόζαρε με λίγα, ελάχιστα, ρούχα για το τεύχος της 7ης Οκτωβρίου 1975. Σε κάποιες από τις πόζες φαινόταν το στήθος της κάτω από τη διχτυωτή εσάρπα.
Ανάλογες φωτογραφίες στις εφημερίδες της εποχής έμπαιναν με μια μαύρη ταινία στο «επίμαχο σημείο» για το φόβο της λογοκρισίας. Μπορεί επίσημα να μην υπήρχε, αλλά ίσχυσαν οι νόμοι της δικτατορίας του Μεταξά για την πρόκληση της «δημοσίας αιδούς».
Το «Φαντάζιο» επίλεξε τις φωτογραφίες που ήταν καλύτερες και καθώς το πρόσωπο του εξωφύλλου είχε δικό του το τετρασέλιδο σαλόνι στην «καρδιά του περιοδικού αυτές ήταν τουλάχιστον πέντε.
Τυπώθηκε σε μεγάλο τιράζ, πάντα… πουλούσε το εξώφυλλο της Αλίκης, ήταν ακριβή έκδοση όπως όλες του Τερζόπουλου, σε γυαλιστερό χαρτί και πολλές σελίδες.
Ένα από αυτά τα πρώτα τεύχη στάλθηκε στην Αλίκη που έγινε έξαλλη. Απαίτησε να μη δημοσιευτεί το σαλόνι – αφίσα όπου ήταν ακάλυπτο ένα μέρος του στήθους. Μέσω του δικηγόρου της, ήταν ο Γεώργιος – Αλέξανδρος Μαγκάκης, απείλησε να ζητήσει την κατάσχεση του τεύχους.
Πανικός. Μετά από διαπραγματεύσεις επιλέχτηκε η μέση λύση. Το περιοδικό να κυκλοφορήσει, αλλά να μη φαίνεται το σημείο που δεν ήθελε η Αλίκη.
Πως; Με την επιστράτευση όλου του προσωπικού του εκδοτικού συγκροτήματος από δημοσιογράφους και υπαλληλικό προσωπικό μέχρι τυπογράφους και έκτακτο προσωπικό που με «μπλάνκο», το διορθωτικό υλικόγια τους νεότερους που δεν το έχουν χρησιμοποιήσει στις μέρες του κομπιούτερ και του… delete, κάλυπτε αυτό που επιθυμούσαν να δουν – προφανώς – οι περισσότεροι Έλληνες!
Από την Παρασκευή έσβηναν, έσβηναν, έσβηναν και τη Δευτέρα το πρωί η δουλειά είχε τελειώσει! Το τεύχος πήρε το δρόμο του για το πρακτορείο των εφημερίδων κι από εκεί για τη διανομή του σε όλη την Ελλάδα. Περισσότεροι από 200 άνθρωποι είχαν… νικήσει το χρόνο και πρόλαβαν τις… αποκαλύψεις κάνοντας την πιο πρωτότυπο επέμβαση στο όντως αψεγάδιαστο στήθος της Αλίκης..
Περιττό να πούμε ότι όσοι εξασφάλισαν κάποια αντίτυπα από το αρχικό υλικό τα πούλησαν στη «μαύρη αγορά» ή τα κράτησαν στο αρχείο τους. Ακόμα και σήμερα σε πολλές από τις δημόσιες βιβλιοθήκες όλο το τεύχος λείπει. Έχει αφαιρεθεί από κάποιους επιτήδειους!
Το Σάββατο 4 Οκτωβρίου η εφημερίδα «Βραδυνή» δίνει το κλίμα που επικρατούσε στο περιοδικό και παραθέτει λεπτομέρειες για τη «διαμάχη» της ηθοποιού με τον Ευάγγελο Τερζόπουλο.
Εδώ αξίζει τον κόπο να γράψουμε δυο λόγια για τον εκδότη Ευάγγελο Τερζόπουλο, που ξεκίνησε από σκιτσογράφος στο Ριζοσπάστη και άλλες αθηναϊκές εφημερίδες. Έγινε εκδότης και η «Γυναίκα», το περιοδικό που κυκλοφόρησε δεν τον έβαλε μόνο στο «κλαμπ» των πετυχημένων ιδιοκτητών περιοδικού τύπου, αλλά άνοιξε νέους δρόμους στη μάχη του, τότε, ασθενούς φύλλου, για τη χειραφέτηση του. Έθιξε θέματα που ήταν «ταμπού» σε όλα τα άλλα έντυπα, όπως οι εκτρώσεις, η ενδοοικογενειακή βία, τα ίσα δικαιώματα στην εργασία. Δυστυχώς πολλά από αυτά παραμένουν ακόμα ως αιτήματα.
Απάντηση, για να επανέλθουμε στο θέμα, στο γιατί η Αλίκη αναθεώρησε την άποψή της δεν υπάρχει. Μόνο εικασίες.
Η πρώτη λέει ότι υπήρχε δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια γιου της Γιάννηπου είχε αποκτήσει από το γάμο της με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ και η φωτογράφιση μπορεί να της δημιουργούσε πρόβλημα.
Άλλοι πάλι υποστήριξαν ότι ήταν πολύ νωρίς για το κοινό της να προσχωρήσει στο «κίνημα του τόπλες». Κι ως απόδειξη επικαλούνται το γεγονός ότι πέντε χρόνια αργότερα, το 1980 στην ταινία «Κατάσκοπος Νέλλη» έκανε εμφάνιση χωρίς στηθόδεσμο σε κάποια σκηνή της ταινίας.