Ο θηλασμός είναι σίγουρα η πιο μαγική εμπειρία που βιώνω με τις κόρες μου…αλλά έχει και τις δυσκολίες του! Και καμία νέα μανούλα δεν είναι προετοιμασμένη για αυτό (ή είναι μόνο για μένα δύσκολο λόγω του ότι έχω δυο μωράκια;). Ζω το πιο μαγικό συναίσθημα, να θηλάζω τα μωρά μου! Αλλά και την πιο απαιτητική περίοδο της ζωής μου!
Ειδικά στην αρχή είχα τόση αγωνία που το γάλα δεν έφτανε και για τις δυο, που ο χρόνος δεν έφτανε και για τις δύο (μην κοιτάς τώρα που καταφέρνουμε κάπου κάπου το παράλληλα), μην αναφέρω την εξάντληση και την αϋπνία. Όταν έπρεπε να δώσω ξένο γάλα γιατί δεν έφτανε το δικό μου με κατέκλυσαν οι ενοχές!
Οι μισές συμβουλές έλεγαν «κόψτο τελείως να ησυχάσεις, δώσε μόνο ξένο» και οι άλλες μισές τόνιζαν «πως ο θηλασμός είναι προσφορά και ζήτηση και πως αν τα είχα κάνει όλα σωστά θα είχα αρκετό γάλα!». Τελικά αποφάσισα να κάνω αυτό που εγώ θεωρούσα το καλύτερο για τις μικρές μου. Και κάπως έτσι συνέχισα να θηλάζω, να συμπληρώνω με ξένο γάλα, να κάνω pump και καθημερινά να απολαμβάνουμε το τάισμα μαμά και κόρες. Βρήκαμε μετά από δύο μήνες τις ισορροπίες μας, αν και κάθε μέρα έχει τις προκλήσεις της. Μοιράζομαι τη δική μου εμπειρία γιατί θα ήθελα και εγώ να ακούσω μια πιο ρεαλιστική ιστορία για το θηλασμό προτού γεννήσω.
Μετά από 2 μήνες πιστεύω ότι δεν υπάρχει σωστή απάντηση, κι ότι η πιο σωστή απόφαση είναι αυτή που παίρνει η κάθε μανούλα ξεχωριστά. Αυτή ξέρει! Γιατί στο κάτω κάτω αυτό που χρειάζονται όλα τα παιδάκια του κόσμου είναι αρκετά απλό… την αγάπη μας!» έγραψε στη λεζάντα στέλνοντας το δικό της μήνυμα.