Η κρίση απαιτεί αύξηση των δαπανών Υγείας, όχι μείωση!

Χώρες που μείωσαν τους προϋπολογισμούς τους για την Υγεία, ως «αντίδοτο» στην κρίση, όχι μόνον επιβαρύνθηκαν -τελικώς- οικονομικά, αλλά είδαν να αυξάνονται δραματικά τα κρούσματα ελονοσίας, φυματίωσης, AIDS, διφθερίτιδας, εγκεφαλίτιδας και λεπτοσπίρωσης
Η κρίση απαιτεί αύξηση των δαπανών Υγείας, όχι μείωση!
Οι χώρες σε οικονομική κρίση δεν πρέπει να μειώνουν, αλλά να αυξάνουν τις δαπάνες τους για την Υγεία. Αντίθετα από ό,τι έκανε η Ελλάδα, όπως τονίστηκε στο 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη διοίκηση και τα οικονομικά της υγείας, οι οικονομίες σε κρίση έχουν μόνο να κερδίσουν αν διευρύνουν τους προϋπολογισμούς της Υγείας. Αυτό, διότι οι πολίτες έχουν λιγότερα να διαθέσουν για φάρμακα και περίθαλψη, με συνέπεια η χώρα να είναι πολύ πιο εκτεθειμένη στις ασθένειες, να αυξάνεται δραματικά το κόστος περίθαλψης και, τελικά, η χώρα που επέλεξε να μειώσει της δαπάνες Υγείας να βρίσκεται οικονομικά επιβαρημένη!
Το σαφές αυτό μήνυμα προς την τρικομματική κυβέρνηση, που έδωσε την Υγεία μας στο πιάτο της τρόικας, για να θησαυρίζουν οι γερμανικές και ισραηλινές πολυεθνικές των ανώνυμων γενόσημων (με τη ρύθμιση για τη συνταγογράφηση δραστικής ουσίας) κόβοντας χρόνια από τις ζωές των Ελλήνων, προέκυψε από το συνέδριο που πραγματοποιείται στην Αθήνα. Όπως τονίστηκε, σε χώρες που βρίσκονταν σε κρίση και επέλεξαν να κόψουν τις δαπάνες Υγείας, αυξήθηκαν δραματικά τα κρούσματα ελονοσίας, φυματίωσης και AIDS, οι λοιμώξεις και σημειώθηκαν επιδημίες διφθερίτιδας, εγκεφαλίτιδας και λεπτοσπίρωσης!
Στις χώρες που κατά καιρούς έχουν αντιμετωπίσει οικονομική κρίση παρατηρείται μείωση των δαπανών υγείας και των πληρωμών για φάρμακα, αλλά και μειωμένη δυνατότητα των πολιτών να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Ο συνδυασμός αυτός όμως όχι μόνο μειώνει το επίπεδο υγείας του πληθυσμού, αλλά αυξάνει δραματικά το κόστος της περίθαλψης όσων αρρωστήσουν. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται αύξηση των δαπανών περίθαλψης και εξορθολογισμός τους αφού υπάρχει ανεπάρκεια πόρων, ώστε να μη δημιουργείται ο φαύλος κύκλος της αύξησης της νοσηρότητας που απαιτεί πρόσθετους πόρους για τη διαχείρισή της.
Τα παραπάνω επισήμανε ο λοιμωξιολόγος του ΚΕΕΛΠΝΟ κ. Σωτήρης Τσιόδρας, σε ομιλία του κατά το 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη διοίκηση και τα οικονομικά της υγείας που πραγματοποιείται στην Αθήνα.
Στην Ασία
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κ. Τσιόδρας έφερε την Ινδονησία και η Ταϊλάνδη όπου η οικονομική κρίση οδήγησε σε δραματική πτώση των δαπανών.
Στην Ινδονησία, οι δαπάνες υγείας μειώθηκαν, παρά την αύξηση των δημοσίων δαπανών, διότι ο έλεγχος αφορούσε και το ποσοστό δημόσιας δαπάνης σε σχέση με το ΑΕΠ.
Στη δε Ταϋλάνδη, η ανεργία, η υποαπασχόληση, η πτώση του οικογενειακού εισοδήματος, η αλλαγή στον τρόπο περίθαλψης που προτιμούσε ο πληθυσμός, οδήγησε σε μείωση της πρόσβασης στα νοσοκομεία, οι ασθενείς προτίμησαν την «αυτοθεραπεία», μείωσαν την εμβολιαστική τους κάλυψη και την ποιότητα στην περίθαλψη, με αποτέλεσμα να αυξηθούν δραστικά τα κρούσματα ελονοσίας και AIDS. Μέχρι που οδηγήθηκαν και σε εγκατάλειψη των παιδιών τους!
Στην Ανατολική Ευρώπη
Τα ιστορικά δεδομένα έχουν δείξει, επίσης, ότι οι λοιμώξεις αυξάνονται σε περιόδους οικονομικών κρίσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ, που αντιμετώπισαν δραστική αύξηση της φυματίωσης, και μάλιστα ανθεκτικής σε μικρόβια, επιδημία διφθερίτιδας, εγκεφαλίτιδας και λεπτοσπίρωσης!
Και ακόμα και τώρα, πολλές χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ, δεν έχουν αποκαταστήσει το επίπεδο της υγείας του πληθυσμού τους, σε ό,τι αφορά την ανακοπή της μετάδοσης της φυματίωσης και του ιού του AIDS. Μάλιστα το θέμα των συγκεκριμένων χωρών έγινε αντικείμενο διερεύνησης σε 230 μελέτες, που διαπίστωσαν αδυναμία πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας και στις θεραπείες, λόγω μείωσης του εισοδήματος. Το μειωμένο εισόδημα οδηγεί επίσης σε καθυστέρηση της διάγνωσης, καθυστέρηση της έναρξης θεραπείας, μειωμένη συμμόρφωση στη φαρμακευτική αγωγή, λόγω αδυναμίας προμήθειας των φαρμάκων και απώλειες δόσεων, που με τη σειρά τους οδηγούν σε ανάπτυξη αντοχής στα φάρμακα!
Και το πρόβλημα εντείνεται όταν μειώνονται οι προϋπολογισμοί για την υγεία, μειώνονται τα προγράμματα πρόληψης, επιτήρησης και παρέμβασης.
Πιο ευάλωτοι στην οικονομική κρίση, είναι τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι, καθώς και οι μετανάστες, άστεγοι και φυλακισμένοι.
Αντίστοιχα, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις αδυνατούν να συνεχίσουν τα προγράμματά τους, με άμεσο αντίκτυπο στην αύξηση του AIDS, της φυματίωσης και της ελονοσίας, ανάλογα με την περιοχή και την ασθένεια που ευνοεί το κάθε κλίμα.
Στο έλεος των λοιμώξεων
Πέρα όμως από τις ασθένειες για τις οποίες αναπτύσσονται προγράμματα δημόσιας υγείας, κατά τις περιόδους οικονομικής κρίσης παρατηρείται και αύξηση των νοσοκομειακών λοιμώξεων, ιδίως στους ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργείο, γιατί μειώνονται οι νοσοκομειακοί προϋπολογισμοί. Και εκεί δημιουργείται το οξύμωρο, οι ίδιες οι νοσοκομειακές λοιμώξεις να αυξάνουν το κόστος λειτουργίας των νοσοκομείων, γιατί πρέπει να αντιμετωπιστούν οι ασθενείς που κινδυνεύουν από σήψη ή πνευμονία, λόγω των ανθεκτικών συνήθως μικροβίων.
newsbomb.gr