Γράφει ο Economikos
Τόσο καιρό μας είχαν ..πρήξει με τον – αυθαίρετο – στόχο του χρέους για το 2020. Στην αρχή ήταν όλοι κατηγορηματικοί ότι θα πρέπει να πέσει στο 120% του ΑΕΠ για να χαρακτηριστεί βιώσιμο τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΔΝΤ.
Στα Eurogroups του Νοεμβρίου έγινε ο κακός χαμός για να δεχθεί ο διεθνής οργανισμός ότι ο στόχος πρέπει να ανεβεί λίγο προς στο 124% του ΑΕΠ.
Τότε όλοι έγραψαν ότι η Λαγκάρντ έκανε ένα βήμα πίσω. Ωστόσο, τα πράγματα είναι και πάλι διαφορετικά!
Μετά την ανακοίνωση των προσφορών για την επαναγορά των ομολόγων (buy back) και τον υψηλότερο μέσο όρο που δόθηκε τελικά, ο στόχος για το 2020 τοποθετείται στο 126,4% του ΑΕΠ. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα το χαρακτηρίσει και το ΔΝΤ – έστω και αυξημένο – ως βιώσιμο, μιας και η ΕΕ το έκανε ήδη. Τι ένα πάνω τι ένα κάτω θα πει κάνεις. Μόνο που το 1% είναι μερικά δις χρέους.
Εμείς θα επισημάνουμε (για μια ακόμα φορά) ότι η μόνη συνθήκη που ορίζει τη βιωσιμότητα του χρέους σε μια χώρα είναι αυτή του Μάαστριχτ, η οποία ορίζει ως ανώτατο όριο βιώσιμου χρέους το 60% του ΑΕΠ.
Πως αλλιώς θα “κάλυπταν” άλλες οικονομίες από την κατάρρευση; Η Ιταλία πχ έχει αυτη την ώρα, ένα χρέος σχεδόν στο 124% του ΑΕΠ ή 1,98 τρις ευρώ. Αν επέμεναν για την Ελλάδα στο 120% και ούτε μια ποσοστιαία μονάδα παραπάνω, η Ιταλία θα έπρεπε να μπει σε μνημόνιο. Ποιος θα έβρισκε τα λεφτά να τη στηρίξει;