Στο Τέλος της Παρέλασης!…Εκεί ο Ηγέτης!!!

Πελασγός ο Μιλήσιος

Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2009, δέκα μέρες πριν τις εκλογές, ο κ. Παπανδρέου είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ. Παραβρέθηκε στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ , ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, και είχε την ευκαιρία να συζητήσει και με τον Μπιλ Κλίντον στο συνέδριο που οργανώνει κάθε χρόνο το Ιδρυμα του πρώην αμερικανού προέδρου, στο οποίο ήταν παρών και ο τούρκος πρωθυπουργός, ο οποίος προηγουμένως είχε μιλήσει στη Γενική Συνέλευση και την επομένη συμμετείχε στη σύνοδο του G20.
Έξι μήνες πριν, στις 31 Μαρτίου του ίδιου έτους προήδρευε στη Νέα Υόρκη, στις εργασίες της «Επιτροπής Stiglitz». Αγορεύοντας έλεγε:
“Το μήνυμα μας είναι καθαρό. Χρειάζονται σοβαρές τομές στο οικονομικό σύστημα, όχι διακοσμητικές.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε, ούτε να υποστηρίζουμε, ούτε να επαναδημιουργήσουμε ένα οικονομικό σύστημα, ένα παλιό οικονομικό σύστημα, το οποίο δημιουργεί τεράστιες ανισότητες, το οποίο κατάφερε να διαμορφώσει μερικούς πολύ πλουσίους, αλλά και πολλούς φτωχούς. Ένα σύστημα, το οποίο καταστρέφει δουλειές, αλλά και το περιβάλλον μας. Ένα σύστημα, που δεν προστατεύει τη μεσαία τάξη και τα χαμηλότερα εισοδήματα. Ένα σύστημα, το οποίο δημιουργεί τεράστιες αδικίες“(…)
Ο δε Joseph Stiglitz, έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:
“Καθώς προχωράμε στο δύσκολο, αλλά σημαντικό έργο της υπέρβασης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πρέπει αυτό να γίνει με τρόπους που συνάδουν με το όραμά μας για την παγκόσμια οικονομία και τις εθνικές οικονομίες που θέλουμε να δημιουργήσουμε”.
Τον Απρίλιο του 2011 ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, σε συνέντευξή του στο Canal+ , αποκάλυπτε ότι ο Γ. Παπανδρέου είχε ζητήσει την βοήθεια του ΔΝΤ από τον Νοέμβριο του 2009! και πρόσθετε ότι η συμφωνία για την προσφυγή της Ελλάδας έκλεισε με απόλυτη μυστικότητα σε 15 μέρες. Πρόκειται για τη συνέντευξή του στο Canal+, που αποσπάσματα έφερε στο φως της δημοσιότητας Ελληνική σατυρική εκπομπή, λέγοντας:

«Όταν λέω υπερβάλλοντας ότι, όταν ήρθε το ΔΝΤ (στην Ελλάδα), κλείσαμε το θέμα σε 15 ημέρες, το κλείσαμε σε 15 ημέρες, διότι δουλέψαμε επί μήνες πριν με τις ελληνικές αρχές και το κάναμε υπόγεια. Γιατί αυτό; Γιατί οι ελληνικές αρχές επιθυμούσαν την παρέμβαση του ΔΝΤ, αν και ο Παπανδρέου για πολιτικούς λόγους δεν το έλεγε στο λαό. Αλλά από την αρχή με είχε πάρει πολλές φορές τηλέφωνο. Με είχε πάρει τηλέφωνο από τον Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 2009 λέγοντάς μου ότι χρειαζόμαστε βοήθεια».
Αλληλουχία γεγονότων, για τη δημιουργία του πολιτικού ψηφιδωτού. Ήταν ώριμες οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν. Υπόθεση Βατοπεδίου… Διανομή ρόλων. Δημοσιογράφοι-υπηρέτης του σκηνικού, που θα στηνόταν από τον Σατανικό σκηνοθέτη, που προσπαθούμε να αποκαλύψουμε στους εναπομείναντες νοήμονες Έλληνες.
Ιερά Μονή Βατοπεδίου, χώρος της Αγιοπνευματικής Δικαιοδοσίας της Εφόρου του Αγιονύμου Όρους, της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπου τεθλιμένοι, εμπερίστατοι, ευσεβείς, άσωτοι, και λογής κοινωνικά κλυδωνισμένοι καταφεύγουν για προσευχή και γαλήνη. Ανάμεσά τους και οι…εντεταλμένοι υπηρεσιών, Διπλωμάτες, οικονομικοί παράγοντες, περίεργοι και άξιοι προσοχής. Ξεχωριστή παρουσία του Πρίγκηπα του Βρεττανικού Βασιλείου, Καρόλου, γιού του Δούκα του Κέντ Φιλίππου.

Τον Απρίλιο του 2011 ο υπεύθυνος της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης του ΔΝΤ, Αντόνιο Μπόρχες σημείωνε πως “η Ελλάδα διαθέτει ιδιωτικοποιήσιμα αγαθά που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 100% του ΑΕΠ της και όταν είχαμε διαπραγματευθεί το πρόγραμμα βοήθειας, εμείς δεν είχαμε κατά νου ένα τέτοιο σενάριο αποκρατικοποίησεων” και κατέληγε «…εμείς δεν πρόκειται ποτέ να εμπλακούμε σε ένα πρόγραμμα, εάν δεν πιστεύουμε πως το πρόβλημα αυτό δύναται να επιλυθεί, πως το χρέος μπορεί να εξυπηρετηθεί».
Το ερώτημα που τίθεται, συνίσταται στο τί άλλαξε απότομα τη στάση του ΔΝΤ έναντι της Ελλάδος μέσω της δήλωσης του αξιωματούχου του Ταμείου, και τι ήταν αυτό που οΝτομινίκ Στρος Καν συνεντευξιάζετο στο Γαλλικό κανάλι με τις παραπάνω δηλώσεις του, οι οποίες ποτέ δεν παρουσιάσθηκαν στο εν λόγω μέσο, αναγκάζοντάς τον να το διαρρεύσει σε Ελληνικό ώστε να αποποιηθεί την συνευθύνη με τον Παπανδρέου για τους κρυφούς σχεδιασμούς εις βάρος της Ελλάδος!
Τί άρχισε να φοβάται ο Γάλλος πολιτικός;
Λέγεται, ότι στις εισηγήσεις του στην εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ, διέκρινε κανείς μια αλλαγή της στάσης του στα νομισματικά αποθεματικά, προτείνοντας ένα καλάθι μεταξύ δολλαρίου, ευρώ, γουάν και ρουβλίου, εγκαταλείποντας την παγκόσμια αποκλειστικότητα του πράσινου νομίσματος. Αυτός είναι και ο λεγόμενος Δρόμος της Δαμασκού του Στρος Καν. Τρεις μηνές μετά, το Administration τον συλλάμβανε για …σεξουαλική κακοποίηση.
Τι δεν κατάφερε να αποτρέψει ο Γάλλος πολιτικός; Τι πήγε να προλάβει;
Τον περασμένο Μάρτιο,στις 29 Μαρτίου συγκεκριμένα, στη Σύνοδο κορυφής των BRICS στο Νέο Δελχί, ανακοινώθηκε σχέδιο που οι χώρες των BRICS συμφώνησαν να πιστώνει η μια την άλλη σε τοπικά νομίσματα. Αυτό θα διευκολύνει, λένε αξιωματούχοι, την οικονομική ανάπτυξη σε καιρό κρίσης.
Οι χώρες των BRICS, Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική, οικοδομούν μαζί μια ενωμένη αναπτυξιακή Τράπεζα και ενιαίο Χρηματιστηριακό Δείκτη.
Όταν εφαρμοστεί, θα είναι η πρώτη ενωμένη οικονομική επιχείρηση των πέντε χωρών και θα περιλαμβάνει το 45% του παγκοσμίου πληθυσμού και του 25% της οικονομίας του των 13 τρισεκατομυρίων δολλαρίων.
“Η επίδραση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ελαττώθηκε σημαντικά την τελευταία δεκαετία” λέει ο Xiang Songzuo, της Τράπεζας της Κίνας, και συνεχίζει “κυρίως η προηγούμενη και η τέχουσα οικονομική κρίση με έκανε να πιστεύω, ότι δεν έπαιξαν τον ρόλο – διασώστη στην αποτροπή της κρίσης“.
Στο μέλλον, το ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα θα παίζουν όλο και μικρότερο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία και οι οικονομικοί θεσμοί των BRICS θα παίζουν
σπουδαιότερο ρόλο, σύμφωνα μ’αυτόν.
Η Τράπεζα θα χρησιμοποιείται ως ένας πιστωτικός Οργανισμός κατά τη διάρκεια μελλοντικών οικονομικών κρίσεων όπως αυτή της Ευρώπης, ως επίσης και ως
προμηθευτής πόρων για προγράμματα των BRICS.
Η Τράπεζα επίσης θα ασχολείται με έναν πίνακα δείκτη ισοτιμιών μέχρι την Παρασκευή, προερχόμενοι από τα χρηματιστήρια των πέντε κρατών. Οι πράξεις θα
αγοράζονται σε τοπικά νομίσματα.
Τα κράτη επίσης σχεδιάζουν να υπογράψουν συμφωνίες διευκολύνοντας τράπεζες στην επέκταση της πίστωσης σε άλλα μέλη σε τοπικό νόμισμα, για να
ελαττώσουν το ρόλο του δολλαρίου στην αγορά μεταξύ των.
Αυτή είναι πλέον η Ανατολική Συμμαχία, μια τεράστια οικονομική συμμαχία που αποτρέπει τις κρίσεις και ενδυναμαμώνει τη συνοχή των BRICS. Τι ετοιμάζεται στη Διεθνή σκακιέρα;
Αν η Ανατολική Συμμαχία εγκολπωθεί και την Ινδονησία, τότε η Δυτική Συμμαχία οδηγείται στους Αιγός ποταμούς της.
Η ηγέτιδα δύναμή της διέπραξε τεράστια λάθη, προκάλεσε την κατάρευση της Ελλάδος, και μόλις διέγνωσε το εγκληματικό Λάθος της, ανέκρουσε πρύμναν για να διασώσει τα εναπομείναντα ερείπια. Στη αλλαγή της στάσης της είναι η στοχευμένη επανεκλογή του Ομπάμα για να αντιμετωπίσει την επελαύνουσα Ανατολική Συμμαχία και κυρίως την μη απώλεια της Ινδονησίας.
Η πρώτη της ενέργεια ήταν το ξήλωμα του σαθρού ancient regime (παληού καθεστώτος) της κυριαρχίας Κλίντον, αποσύροντας την Κυρία από την Διπλωματία, που αποδείχθηκε παίγνιο του Λαβρώφ και του Κινέζου ομολόγου της, και η αλλαγή του καθεστώτος των Μυστικών υπηρεσιών, χρησιμοποιώντας την πεπαλαιωμένη μέθοδο των…σεξουαλικών σκανδάλων.
Είναι η απάντηση στην αλλαγή φρουράς της Κινεζικής ηγεσίας και της αλλαγής ηγεσίας στις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Παράλληλα, μαίνονται οι δολιχοδρομίες των ηγετών-Ευνούχων της πάλαι ποτέ Ευρωπαικής Ένωσης με την εκπρόσωπο του ΔΝΤ κ. Λαγκάρντ για την τύχη της Ελλάδος, και τη λαίλαπα που θα ξεσπάσει στη Δύση μετά την επίσημη Πτώση της.
Στην Ελλάδα, τα μορμολύκια της “Μεταπολίτευσης”, αυτό το τυμπανιαίο πολιτικό προσωπικό, αναμένει τον ηγέτη που θα το “περισυλλέξει”.
Όλη η Ελλάδα αναμένει τον ηγέτη της που θα αναδυθεί μέσα από τα ερείπια της Καθημαγμένης Πολιτείας. Μέσα από την Πτώση, παρελαύνουν άνθρωποι του παληού Μεταπολιτευτικού καθεστώτος, ο λαός προσπαθεί εναγωνίως να αναγνωρίσει τον Ηγέτη της μέσα στο πλήθος. Αργεί να φανεί. Η παρέλαση συνεχίζεται και η οδύνη περισσεύει. Τίποτε δεν διακρίνεται ακόμα κι αναρωτιέται, πού είναι ο ηγέτης;
Στο Τέλος της Παρέλασης!… Εκεί ο Ηγέτης!!!
Πελασγός ο Μιλήσιος