Καταρρίπτεται ο μύθος υπερπληθυσμού των Δημοσίων Υπαλλήλων

Τελικά ο αριθμός των Δημοσίων Υπαλλήλων είναι 768.009

Διαφθορά, σχέδιο Παπανδρέου και διαπλοκή η αιτία της κατάρρευσης. Τελειώνουν τα ψέμματα.

Ακόμα και η διαφθορά στον δημόσιο τομέα είναι απόρροια του πράσινου κομματικού κράτους και όχι του “υπερπληθυσμού”.

Κυνήγι μαγισσών από τους τραπεζίτες για να μην φανεί ο ρόλος τους στην διάλυση της πραγματικής οικονομίας.

http://apografi.yap.gov.gr/apografi/default.asp

 – Απογεγραμμένοι Μισθοδοτούμενοι έως τις 31 Ιουλίου 2010: 768.009

      Σ’αυτόν τον αριθμό περιλαμβάνονται οι υπάλληλοι όλων των Υπουργείων και φορέων, Ν.Π.Δ.Δ. Ο.Τ.Α. και γενικά αυτό που ονομάζουμε Δημόσιες Υπηρεσίες.
Στον αριθμό δεν περιλαμβάνονται τα Ν.Π.Ι.Δ., δηλαδή οι επιχειρήσεις που ανήκουν στο Δημόσιο, που κατά πάγια αρχή «δεν ανήκουν στις Δημόσιες υπηρεσίες, γι’ αυτό άλλωστε έχουν δικό τους προϋπολογισμό και δική τους οικονομική αυτοτέλεια.

      Οι επιχειρήσεις αυτές, Ο.Π.Α.Π., Ελληνικά Πετρέλαια, Δ.Ε.Η., ΟΤΕ… (πολλές από αυτές εισηγμένες στο Χρηματιστήριο αξιών Αθηνών) υπάγονται σε Ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Οι Δημόσιοι μόνιμοι υπάλληλοι σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις είναι πολύ λιγότεροι σε σχέση με τους υπαλλήλους Ιδιωτικού Δικαίου. Έτσι δεν μπορούμε να μιλάμε για Δημόσιο τομέα πχ στον Ο.Τ.Ε. όπου το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει το 10%.

Ταχ Ταμιευτήριο    Ελληνικό Δημόσιο 34,43%

ΕΛΠΕ  Ελληνικό Δημόσιο 35,48%  ……..

Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και οι αποδοχές τους επίσης, κινούνται  κοντά ή και κάτω από τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς μέσους όρους.

Το πρόβλημα του ελληνικού δημόσιου τομέα δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό: αφορά τη λειτουργία και την κοινωνική αποδοτικότητα του δημόσιου τομέα, την αξιοποίηση του ποιοτικού ανθρώπινου δυναμικού του, και όχι το μέγεθός του.

Δημόσιοι υπάλληλοι

Για πρώτη φορά πλέον έχουμε ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα. Από την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων (εκτός ΔΕΚΟ) που υλοποίησε η κυβέρνηση αποκαλύφθηκε ότι ο αριθμός τους είναι 768.009, περιλαμβάνοντας τους μόνιμους υπάλληλους, τους δικαστικούς και τους δημόσιους λειτουργούς (625.738), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (53.833), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (44.811), τους συμβασιούχους έργου (14.345), τους αιρετούς (12.609) και άλλες κατηγορίες. Μάλιστα και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των απογραφέντων υπαλλήλων ήταν πολύ ικανοποιητικά: το 39% έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση, το 28% δευτεροβάθμια, ενώ το 9% έχει τεχνολογική εκπαίδευση. Υπάρχει και ένα αξιοπρόσεκτο 10% με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό δίπλωμα. Πολλές από αυτές τις ικανότητες παραμένουν αναξιοποίητες.

Ο αριθμός αυτός καταρρίπτει το επιχείρημα που προβάλλεται επί χρόνια για τον υπερπληθυσμό των δημοσίων υπαλλήλων. Σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων στην Ελλάδα, όπως τεκμηριώνεται και σε μια έρευνα στο πλαίσιο της «Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» «The size and performance of public sector activities in Europe»,

οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν στην Ελλάδα μόλις το 11,4% του συνόλου των εργαζομένων. Αν συγκρίνουμε μάλιστα τα σχετικά διαθέσιμα στοιχεία με άλλες χώρες της Ε.Ε. διαπιστώνουμε τα εξής: η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, καταλαμβάνοντας τη 14η θέση επί συνόλου 17 ευρωπαϊκών κρατών. Η Ελλάδα έχει το 1/3 των δημοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση με τη Σουηδία (30%) και τη Δανία (29%) –τις χώρες που υποτίθεται ότι αποτελούσαν το προεκλογικό πρότυπο του πρωθυπουργού– και περίπου το 1/2 σε σύγκριση με τη Γαλλία (21,2%) και τη Μεγάλη Βρετανία (17,8%). Η χώρα μας ξεπερνά μόνο την Ιρλανδία (11,0%), την Ολλανδία (10,7%) και τη Γερμανία (10,2%). Μάλιστα, η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη αυτή παραμένει τις τελευταίες δεκαετίες σταθερή.

Και όλα αυτά τα ποσοστά με την απογραφή 31 Ιουλίου 2010 δηλαδή πριν την αθρόα έξοδο των τελευταίων 2ετών, με τις ευνοϊκές ρυθμίσεις για συνταξιοδότηση. Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση στοιχείων: 2 Νοεμβρίου 2012 το σύνολο των μισθοδοτούμενων είναι 699.380    http://apografi.yap.gov.gr/apografi/default.asp

Με βάση τα παραπάνω, μπορεί να αμφισβητηθεί το κυρίαρχο επιχείρημα, αφού για την κακοδαιμονία δεν φαίνεται να φταίει το «μέγεθος» του δημόσιου τομέα αλλά η κακή διαχείριση, η έλλειψη ορθολογικής οργάνωσης και η πελατειακότητα, που αναιρούν την ανάγκη ενός κοινωνικά αποτελεσματικού δημόσιου τομέα.

Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι η αύξηση του μισθολογικού κόστους οφείλεται τόσο στην αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, όπου όμως η Ελλάδα απλώς προσέγγισε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο) όσο και στη δυσανάλογη αύξηση των μισθών και επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων. Ιδίως στις ΔΕΚΟ, στην 30ετία 1980-2009 οι αποδοχές αυξάνονταν με πολύ ταχύτερους ρυθμούς και σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία (ιδιωτικός τομέας) και σε σχέση με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.

Δημόσιες δαπάνες

Ένα βασικό επιχείρημα είναι ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας έχει τη ρίζα του κυρίως στις δαπάνες του κράτους και δευτερευόντως στα έσοδα. Η άποψη αυτή όμως δεν επαληθεύεται από τα επίσημα στοιχεία, που δείχνουν ότι η συνολική δαπάνη του ελληνικού κράτους διαμορφώνεται σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτά της ΕΕ-27: 50,4% έναντι 50,7% του μ.ό. στην ΕΕ-27 – και βέβαια πολύ χαμηλότερα από χώρες με υποδειγματικό δημόσιο τομέα, όπως η Φινλανδία (56,1%) ή η Σουηδία (55,8%).

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ  (% ΑΕΠ)

Πηγή: Eurostat

Οι αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων απορροφούν το 11,1% του Α.Ε.Π., τοποθετώντας την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης, με πρώτη τη Δανία (18,1%) και δεύτερη την Ισπανία (17,5%)

Συστηματική λοιπόν η παραποίηση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας από πολιτικούς και ΜΜΕ που αποπροσανατολίζει τους πολίτες με τα περί ενάμισι και δύο εκατομμύρια δημοσίων υπαλλήλων.

 Πηγές:

• Υπουργείο Οικονομικών
• Eurostat
• Ελληνική Στατιστική Αρχή
• Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
• Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
• Ο.Ο.Σ.Α.
• Ιστότοποι  Αυγή, Zougla.gr,

                                                                                                                                                         Ματανάς Κ.                                                                                                                                                                                                                          

                                                                                                                                             Καθηγητής Πληροφορικής