Τον Νοέμβρη του 2009 στο Πεντελικόν, στο ραντεβού με την Goldman Sachs, μιλήσατε καθόλου για CDS κύριε Παπανδρέου;

Επειδή η αλήθεια πρέπει να λέγεται ολόκληρη, δείτε τι αποκάλυψε το ΠΑΡΟΝ και σε λίγο θα σας πούμε τι αποκαλύπτουν τα γεγονότα. Οι “συμπτώσεις” γίνονται μόνο στον ρομαντικό κινηματογράφο. Όχι σε υπερατλαντικά ταξίδια παγκόσμιων τοκογλύφων για να πιουν καφέ με πολιτικά ανδρείκελα.
Διαβάστε και σε λίγο η συνέχεια. ΠΑΝΙΚΟ προκάλεσαν στον τέως πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις του «Π», την περασμένη Κυριακή, για το βρώμικο παιχνίδι που παίχθηκε σε βάρος της Ελλάδας στις επαφές και συναντήσεις που είχε με την Goldman Sachs όχι μόνο τον Νοέμβριο του 2009 στο «Πεντελικόν», αλλά και στη Νέα Υόρκη, πριν από τις εκλογές, όταν το εκεί εβραϊκό λόμπι είχε «φροντίσει» να κλείσει το
ραντεβού του με τους επικεφαλής της αμερικανικής εταιρείας, που είναι από τα μεγαλύτερα επενδυτικά «σπίτια» του κόσμου.
Αίσθηση και ποικίλες ερμηνείες προκάλεσε η στάση που τήρησε η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Απέφυγε οποιοδήποτε σχόλιο, επίσημο ή ανεπίσημο, αφήνοντας επί της ουσίας ακάλυπτο τον τέως πρωθυπουργό. Κι αυτό διότι είτε ο Β. Βενιζέλος γνωρίζει λεπτομέρειες της υπόθεσης είτε δεν θέλει να «φορτωθεί», και μάλιστα εκ των υστέρων, ευθύνες για τόσο σημαντικά ζητήματα. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ο κ. Βενιζέλος απέφυγε να πάρει θέση και στη σφοδρή επίθεση που εξαπέλυσε πρόσφατα η Β. Παπανδρέου κατά του τέως πρωθυπουργού, κατηγορώντας τον ότι στη διάρκεια της θητείας του έγιναν «εγκλήματα» στη χώρα.
Τα γεγονότα είναι αμείλικτα, όπως αμείλικτες είναι και οι ευθύνες σας, κύριε Παπανδρέου, γιατί μπορούσατε να είχατε από τον Νοέμβριο του 2009 αποτρέψει την πορεία (που τελικά όλα συνηγορούν ότι ήταν συνειδητή, μέχρι και διατεταγμένη, θα λέγαμε) προς τις αγκάλες του ΔΝΤ και τη θηλιά που βάλατε στη χώρα και τον ελληνικό λαό. Και βλέπετε πού οδηγήσατε, κύριε Παπανδρέου. Στις αυτοκτονίες μέχρι και μπροστά στη Βουλή.
Η απόπειρά σας να διαψεύσετε τα στοιχεία, που για πρώτη φορά ήρθαν στο φως από το «Π», κάθε άλλο παρά απέφερε τα προσδοκώμενα. Με αοριστίες δεν αμφισβητούνται γεγονότα, κύριε Παπανδρέου. Επιβεβαιώνουν τον πανικό για τα ανοιχτά θέματα που υπάρχουν και μπορούν κάποια στιγμή να οδηγήσουν στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου. Έτσι εξηγείται γιατί από κει που ως πρωθυπουργός δεν απαντούσε σε επικριτικά δημοσιεύματα, τώρα βγαίνει και απαντά σε σκληρούς τόνους, όπως για την εμπλοκή του με την Goldman Sachs και για την καταγγελία της Βάσως Παπανδρέου ότι επί των ημερών του έγιναν εγκλήματα.
Δεν εξηγείτε, κύριε Παπανδρέου, για ποιον λόγο σηκώθηκε από την Αμερική και ήρθε στην Αθήνα ο ίδιος ο πρόεδρος της Goldman Sachs. Για να πιει καφεδάκι μαζί σας στο ξενοδοχείο «Πεντελικόν» της Κηφισιάς και να πείτε και κανένα αστειάκι περί πράσινης ανάπτυξης κ.λπ.; Τρεις ώρες κράτησε εκείνη η συνάντηση, τι συζητήσατε, πού καταλήξατε; Οι κορυφαίοι υπουργοί σας αν δεν είχε αποκλειστικό σκοπό η συνάντηση τη συμφωνία για εξεύρεση 40 με 50 δισ., τι χρειάζονταν; Στις προπόσεις του δείπνου ποια ήταν τα λόγια που ανταλλάξατε;
Ύστερα από κείνη τη συνάντηση, ποια ήταν η συνέχεια; Αν δεν είχε κάτι συμφωνηθεί, προς τι η επιστράτευση του τότε επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ κ. Παπανικολάου;
Ποιος ο ρόλος από κει και πέρα του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου; Ήταν υπέρ της συνεργασίας με την Goldman Sachs; Ή αλλού ήταν το μυαλό του; Τυχαία έβαλε στο παιχνίδι την Deutsche Bank και για… ξεκάρφωμα τη Morgan Stanley; Μήπως ήθελε να παίξει με τη Γερμανία;
Ποιος χάλασε το ταξίδι του ανθρώπου της Goldman Sachs στην Κίνα, που ενώ ήταν… μεσοστρατίς τον γύρισαν πίσω; Όταν μάλιστα υπήρχε η διαβεβαίωση ότι μπορούσε να εξασφαλίσει πάνω από 10 δισ. ευρώ; Μήπως είχε βάλει το χεράκι του ο κ. Παπακωνσταντίνου;
Γιατί, κύριε Παπανδρέου, δεν πήρατε τα 25 δισ. ευρώ που σας πρόσφερε τον Γενάρη του 2010 η G.S. αλλά… περιοριστήκατε σε 10 δισ. ευρώ; Δεν χρειαζόταν τότε η Ελλάδα και τα 25 δισ.; Δεν θα ήταν μια μεγάλη ανάσα και θα ξέφευγε από τους εκβιασμούς και τις απειλές των αγορών; Αν μάλιστα δεν χάλαγαν στενότατοι συνεργάτες το ντιλ των 50 δισ., η χώρα θα είχε λύσει το πρόβλημα δανεισμού για όλο το 2010 και θα ήταν σε πολύ καλύτερη διαπραγματευτική θέση στις συζητήσεις με την ΕΕ. Και το σημαντικότερο, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγετε στο ΔΝΤ. Όμως αυτό ανέτρεπε τον αρχικό σχεδιασμό των πέραν του Ατλαντικού… φίλων μας, που είχαν τους δικούς τους λόγους. Να χτυπήσουν το ευρώ. Και δεν τους ενδιέφερε το αν η Ελλάδα θα έπεφτε στο βάραθρο, όπως και έγινε.
Είχε προτείνει και πρόγραμμα για την Υγεία
Και για να συνειδητοποιήσει και να μην έχει την παραμικρή αμφιβολία ο κ. Παπανδρέου ότι το «ΠΑΡΟΝ» αυτά που γράφει στηρίζονται πάντοτε σε εγκυρότατες πληροφορίες και πηγές αξιόπιστες. Αποκαλύπτουμε λοιπόν σήμερα ότι η Goldman Sachs είχε προσφέρει ένα πρόγραμμα ύψους 6 με 7 δισ. ευρώ για να πληρωθούν τα χρέη του τομέα Υγείας (οφειλές σε φαρμακοβιομηχανίες κ.ά.). Όμως αν και αρχικά είχε πει η τότε κυβέρνηση «ναι», στη συνέχεια κι αυτό… αυτοκαταργήθηκε γιατί προφανώς υπήρχαν οι αγάπες με τη Γερμανία…
Όλα τα παραπάνω από μόνα τους δίνουν απάντηση στον ισχυρισμό του κ. Παπανδρέου (στην απάντησή του προς το «Π») ότι:
«Κανείς δεν μοιράζει χρήματα, όπως κάποιοι θέλουν να μας πείσουν για τους δικούς τους λόγους. Και πολύ περισσότερο ούτε η Goldman Sachs ούτε κανείς άλλος προσέφερε δάνεια ύψους 50 δισ. ευρώ στην Ελλάδα! Αυτά δεν ανήκουν απλώς στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, είναι απολύτως ψευδή και διακινούνται σκοπίμως».
Δυστυχώς, όμως, κύριε Παπανδρέου, δεν αποτελούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας, είναι πραγματικότητα που δεν διαψεύδεται. Και δυστυχώς για σας, υπάρχουν ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, που θα αποτελέσουν κάποια στιγμή το δριμύ κατηγορητήριο…
Δικό τους παιδί η Goldman Sachs!
Ο κ. Παπανδρέου στην απάντησή του στο δημοσίευμα της εφημερίδας μας, θέτει το ΑΦΕΛΕΣ ερώτημα αν θα πρέπει η χώρα να συνεργάζεται με την Goldman Sachs ή όχι. Κατ’ αρχάς, ως απλοί πολίτες τούτης της χώρας θα πούμε ευθέως ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συζητά με τους πάντες και να συνεργάζεται υπό την απαράβατη προϋπόθεση της προσπάθειας διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων και αφού προηγουμένως έχει ελεγχθεί η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του συνομιλητή.