Λαμπράκης σώζων τον Αρτέμιον Σώρραν
===Τώρα εξηγείται η πρεμούρα και η επίδειξη ανέξοδης φιλανθρωπίας και η αποστολή του εγγράφου περί των 600 δις στον …. Άρειο Πάγο, με απλή κοινοποίηση στους συγκυβερνήτες!!! Λέω κι΄εγώ, τι τον θέλει ο μπαγάσας τον διάλογο με τα ….γουνάκια, και μάλιστα περικυκλώνοντας τον Άρειο Πάγο, από Νιούορκ καιΤορόντο???

=== Ε Κ Θ Ε Σ Η Α Ν Α Ι Ρ Ε Σ Ε Ω Σ
=== Αριθμός ΑΠΑΠΑΠ /2002
=== Στην Πάτρα και στο Κατάστημα του Εφετείου Πατρών σήμερα την τριακοστή (30η) του μηνός Σεπτεμβρίου του έτους δύο χιλιάδες δύο (2002) ημέρα της εβδομάδας

Τετάρτη και ώρα 11.50 π.μ., σε μένα την Γραμματέα του Εφετείου Πατρών Χ. Α. εμφανίσθηκε ο Αρτέμιος Σώρρας του Βασιλείου που γεννήθηκε το 1966 στην Πάτρα κατοίκου Πατρών οδός ΘΘΘΘΘΘΘΘ αρ. ΧΧ-ΧΧ. κατόχου του υπ’αριθμ. Π.000000 Δ.Τ που εκδόθηκε από την Υ.Α. Πατρών και μου ζήτησε την σύνταξη της παρούσας έκθεσης με την οποία μου εδήλωσε ότι, υπό την ανωτέρω ιδιότητά του, ασκεί αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγουκατά της με αριθμό 173-174-175-176-177/2002 από 25 και 26 Απριλίου 2002 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών, που κήρυξε απαράδεκτη την με αριθμό 86α και από 8.6.2001 έφεση μου κατά της 244-245/28-5 έως 1.6.2001 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πατρών με την οποία είχα καταδικαστεί σε συνολική ποινή φυλάκισης επτά (7) μηνών η οποία μετετράπη προς 1.500 δρχ. ημερησίως, για υπεξαίρεση αρχαίων και απόπειρα πώλησης αυτών, για τους ακόλουθους όπως τους εξέθεσε λόγους:
1.— Διότι όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλομένη υπ’αριθμ. 173-174-175-176-177/2002 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών κήρυξε απαράδεκτη την με αριθμό 86α και από 8.6.2001 έφεση μου κατά της 244-245/28-5 έως 1.6.2001 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πατρών διότι «η τελευταία (ως άνω απόφαση) δεν υπόκειται σε έφεση, αφού ο εκκαλών αυτός κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε ποινή στερητική της ελευθερίας μικρότερη των δύο ετών και είναι αδιάφορο αν καταδικάστηκε για πλημμέλημα» ενώ έδει να κρίνει παραδεκτή την ανωτέρω έφεσή μου. Ειδικότερα σύμφωνα με το αρθρ. 489 παρ. 1 ΚΠΔ εκείνος που καταδικάστηκε έχει το δικαίωμα να ασκήσει έφεση, εκτός των άλλων περιπτώσεων, και «γ’) κατά αποφάσεως του τριμελούς Πλημμελειοδικείου και της απόφασης του Εφετείου για πλημμέλημα αν με αυτήν καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος σε ποινή φυλακίσεως πάνω από τρεις μήνες … ή σε οποιαδήποτε ποινή που συνεπάγεται στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων ή έκπτωση από δημόσια, δημοτική ή κοινοτική υπηρεσία ή ανικανότητα διορισμού σ” αυτήν … στ’) κατά της απόφασης του μικτού ορκωτού δικαστηρίου και του τριμελούς Εφετείου (Κακουργημάτων), με την οποία καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος σε θανατική ποινή ή σε ποινή στερητική της ελευθερίας, διαρκείας τουλάχιστον δύο ετών». Από το συνδυασμό των διατάξεων των δυο αυτών εδαφίων (γ” και στ’) της παραγρ. 1 του εν λόγω άρθρου 489 ΚΠΔ, σαφώς προκύπτει ότι, όταν ο κατηγορούμενος εισάγεται στο τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για να δικασθεί για πλημμέλημα (λόγω συναφείας) ή για κακούργημα και εκείνο κατ” επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας τον κηρύσσει ένοχο για πλημμέλημα ή για πλημμέλημα (λόγω συναφείας) και τον καταδικάζει σε ποινή στερητική της ελευθερίας πάνω από τρεις μήνες, τότε ο καταδικασθείς για πλημμέλημα έχει το δικαίωμα να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης αυτής ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου, εφόσον καταδικάσθηκε σε ποινή φυλακίσεως πάνω από τρεις μήνες. Τη λύση αυτή επιβάλλουν και οι ακόλουθοι βασικοί κανόνες που διέπουν την ποινική δικαιοσύνη, ήτοι : α’) In dubio pro mitiore, κατά τον οποίο όταν βρισκόμεθα σε διάταξη, ως προς την έννοια της οποίας μπορούν να θεμελιωθούν δυο διαφορετικές αντιλήψεις, προτιμάται εκείνη που είναι ευμενέστερη για τον κατηγορούμενο και β’) In dubio pro reo, κατά τον οποίο όταν υπάρχουν δύο ή περισσότερες λύσεις και πρέπει να επιλεγεί η μια από αυτές θα εφαρμοσθεί η επιεικέστερη για τον κατηγορούμενο (βλ. Ι. Φραντζεσκάκη, Αντεισαγγελέα Εφετών, ΝοΒ 36.851).
Επομένως, το Πενταμελές Εφετείο Πατρών που κήρυξε απαράδεκτη την ανωτέρω έφεσή μου με το ανωτέρω σκεπτικό αντί να κηρύξει αυτή παραδεκτή δεν περιέλαβε καμία ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία αναφορικά με τα παραπάνω και ειδικότερα σχετικά με την επιβεβλημένη εφαρμογή των διατάξεων του 489 Κ.Π.Δ σε συνδυασμό με τις προαναφερόμενες δικαϊκές αρχές και έτσι κατέστησε εαυτή αναιρετέα σύμφωνα με την διάταξη του αρθρ. 510 περ. Δ του Κ.Ποιν.Δ
2. Διότι επί τη βάσει των ανωτέρω παραδοχών και της όποιας αιτιολογίας της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως προκύπτει ότι αυτή παραβίασε ευθέως την Συνταγματική διάταξη του αρθρ. 4 παρ. 1 του Συντάγματος που αναφέρει ότι “Οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου” αφού εν προκειμένω για ίδιες περιπτώσεις αντιμετώπισης ίδιων ποινικών αδικοπραξιών (πλημμελήματα) ‘καθιερώνει’ αδικαιολόγητα διαφορετική μεταχείριση και δεν αναγνωρίζει τα ίδια δικονομικά δικαιώματα μιάς και ενώ για όλα τα πλημμελήματα ο νόμος προβλέπει δυνατότητα έφεσης όταν έχει επιβληθεί ποινή μεγαλυτέρα των 3 μηνών εν προκειμένω η αναιρεσιβαλλομένη έκρινε ότι το δικαίωμα εφέσεως δεν υπάρχει για μένα αφού κατεδικάσθην σε ποινή φυλακίσεως 7 μηνών. Σύμφωνα με τα ανωτέρω κατέστησε εαυτή αναιρετέα σύμφωνα με την διάταξη του αρθρ. 510 περ. Ε
Η παρούσα αίτηση ασκείται εμπροθέσμως μίας και η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση ενεγράφη στα οικεία βιβλία την …………
Εδήλωσε επίσης ο εμφανισθείς ότι επιφυλάσσεται να υποβάλλει και πρόσθετους λόγους αναιρέσεως
Για τους λόγους αυτούς ο εμφανισθείς υπό την ανωτέρω ιδιότητά του, εζήτησε να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη υπ’ αριθμ. 173-174-175-176-177/2002 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών ούτως ώστε δεκτής γενομένης της αναιρέσεως να επαναληφθεί η διαδικασία του δευτέρου βαθμού.
Αντίκλητό του στην Αθήνα ο εμφανισθείς εδήλωσε ότι ορίζει τον Δικηγόρο κ. Φ……. Ρ……., κάτοικο Αθηνών οδός ΑλΑλΑλΑλΑ αρ……… τηλ…………
Σε βεβαίωση όλων των παραπάνω συντάχθηκε η παρούσα έκθεση που αναγνώσθηκε και υπογράφεται από τον άνω εμφανισθέντα και μένα, όπως παρακάτω.
Ο αναιρεσείων ………………….. Ο Γραμματέας…………………………..
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ: avragioz
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: http://tsoutsouneros.arvanitis.eu/