Αντώνης-Άγκελα: 50 αποχρώσεις του ποντικί. Το ερωτικό μπεστ σέλερ του καλοκαιριού

Το ερωτικό μπεστ σέλερ του καλοκαιριού, έχει για ήρωα τον άβγαλτο Άντονι, ο οποίος επισκέπτεται την κυριαρχική Άγκελα στο μέγαρό της στο Βερολίνο .
Στο μυθιστόρημά της “Πενήντα αποχρώσεις του γκρι“, η Ε.Λ. Τζέιμς περιέγραψε με πολύ γλαφυρό τρόπο τις περιπέτειες μιας συνεσταλμένης, παρθένας φοιτήτριας, η οποία ερωτεύεται έναν διάσημο και γοητευτικό μεγιστάνα.
Έπειτα από την τεράστια επιτυχία του πρώτου βιβλίου και των δύο που ακολούθησαν, η Ε.Λ. Τζέιμς αποφάσισε να επισπεύσει τις διαδικασίες. Έτσι, πολύ γρήγορα –ίσως σε λιγότερο χρόνο απ’ όσο κρατά ένας καλός αυνανισμός- έγραψε ακόμη ένα βιβλίο. Ο τίτλος του είναι “50 αποχρώσεις του ποντικί”.
Εδώ οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και ο κεντρικός ήρωας είναι γένους αρσενικού. Είναι ο άβγαλτος, πτωχός και διοπτροφόρος  Άντονι, ο οποίος πηγαίνει να συναντήσει την πλούσια και δεσποτική Άγκελα.
Η τελευταία ανακαλύπτει αμέσως την υποτακτική φύση του Άντονι καθώς και την αδυναμία του να διεκδικήσει και να διαπραγματευτεί τα θέλω του. Έτσι τον εμπλέκει σε μια ερεθιστική σαδομαζοχιστική σχέση, απελευθερώνοντας την καταπιεσμένη του λίμπιντο.
Όπως και στο πρώτο βιβλίο, η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη. Ένα μικρό δείγμα:
Ένιωσα την κοφτερή ματιά της να με γδύνει. Δείλιασα, πανικοβλήθηκα.
“Να…να πω και στους συνεργάτες μου να περάσουν και αυτοί μέσα;” κατάφερα να ψελλίσω.
Η φωνή της ακούστηκε ψυχρή σαν παγοκύστη.
“Στους συνεργάτες σου…Ώστε δεν ήρθες μόνος. Δεν με υπάκουσες Άντονι…”
Ω Θεέ μου! Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Την είχα απογοητεύσει.
“Ποιοι είναι αυτοί οι συνεργάτες σου”, με ρώτησε.
“Είναι ο…ο Βαγγέλης και ο Φώτης…Είναι καλά παιδιά”
Τα γαλάζια της μάτια άστραψαν από θυμό. ‘Ηταν φανερό ότι δεν τους ενέκρινε.
“Καταλαβαίνεις βέβαια ότι θα τιμωρηθείς έξτρα για αυτό”, μου είπε. 
Έσκυψα το κεφάλι. Η Άγκελα σήκωσε το ακουστικό και κάλεσε το γραμματέα της.
“Καρλ! Δώσε από ένα χαρτονόμισμα σ΄ αυτούς τους δύο ενοχλητικούς και διαλόστειλέ τους. Τι; Ο ένας έχει φαει όλα τα μπισκοτάκια; Εντάξει Καρλ, μη συγχύζεσαι. Απλά διώξε τους. Και, Καρλ, να μη μας ενοχλήσει κανείς σε παρακαλώ. Έχουμε κάτι πολύ σημαντικό να πούμε με τον Άντονι…”
Έκλεισε το τηλέφωνο και μου έκανε νόημα να πλησιάσω…Ένιωσα μικρές πεταλούδες να φτερουγίζουν ανάμεσα στα σκέλια μου. 
Σιγά σιγά, μέσα από αυτήν την παράξενη, διεστραμμένη σχέση, ο συνεσταλμένος Άντονι αρχίζει να ξεπερνά τα ταμπού του, να εξελίσσεται και να διεκδικεί αυτά που επιθυμεί. Τον τελευταίο λόγο, βέβαια, τον έχει πάντα η Άγκελα.
“Και…και μ’ εκείνη την επιμήκυνση που λέγαμε; Τι θα γίνει κυρία Άγκελα;” 
Μου χάιδεψε το κεφάλι.
“Μη σκοτίζεις το μυαλουδάκι σου με τέτοια ζητήματα, Άντονι”, είπε. “Άφησέ τα σε εκείνους που τα καταλαβαίνουν”.
“Μα θα…θα είναι καλό. Θα είναι μια ελάφρυνση. Και θα μπορώ να σας ικανοποιώ περισσότερο. Να εξυπηρετώ καλύτερα το χρέος…”
“Καλά Άντονι. Θα δούμε. Πρώτα όμως θα πρέπει να αποδεχτείς την τιμωρία σου, για να μου αποδείξεις ότι το αξίζεις”

Σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου, το σαράκι της ζήλειας τρυπώνει στο μυαλό του Άντονι:
Πήρα μια βαθιά ανάσα και ύψωσα τη φωνή μου.
“Τότε γιατί…”
Όχι δεν είχα κουράγιο να συνεχίσω…Έμεινα βουβός. Η Άγκελα άφησε τα σημαντικά έγγραφα που μελετούσε και γύρισε αργά προς το μέρος μου.
“Ολοκλήρωσε τη φράση σου, Άντονι» με διέταξε χαμηλόφωνα. “Μη φοβάσαι…”
“Να, κυρία Άγκελα…ήθελα να πω…Γιατί τον Ιούνιο προτιμήσατε εμένα και όχι τον…”
Δεν μπορούσα ούτε το όνομά του να προφέρω…Ω! Πόσο τον μισούσα εκείνη τη στιγμή!
Η Άγκελα έκανε ότι δεν καταλάβαινε.
“Ποιον εννοείς;” είπε δήθεν απορημένη. “Μίλα!”
Ήταν πλέον αργά για να κάνω πίσω.
“Γιατί προτιμήσατε εμένα και όχι τον Αλέξη;” είπα μονορούφι.
Η Άγκελα έσκασε στα γέλια. 
“Κουτό…”, είπε. “Τι βιτσιόζα θα ήμουν αν δεν προτιμούσα εσένα;”
Το βιβλίο έχει ήδη μεταφραστεί στα ελληνικά αναμενόταν να κυκλοφορήσει στις 24 Αυγούστου.
L1 – Γιώργος Παναγιωτάκης