Επιτροπές Αντίστασης, ακλόνητοι, παντού!

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
Ένα καυτό καλοκαιρινό πρωϊνό του 490 π.Χ. στον Μαραθώνα, οι Έλληνες έφθασαν στη νίκη απέναντι στους μισθοφόρους της τότε «νεοταξικής» αυτοκρατορίας χάρη σε δύο κύριες αρετές: την γενναιότητα και την ανυποχώρητη στάση τους.
Η μοίρα τους, αν υποχωρούσαν, ήταν η ολοκληρωτική εξαφάνισή τους, κι αυτό το γνώριζαν καλά!
Ένα άλλο καλοκαιρινό πρωϊνό, αυτό της 17ης Ιουνίου του 2012, οι σύγχρονοι Έλληνες ξεκίνησαν, αποφασισμένοι όπως όλα έδειχναν, να αποτελειώσουν τους νέους βάρβαρους επίβουλους που, συνεπικουρούμενοι από τους νέους εφιάλτες, εξυφαίνουν την υποδούλωσή τους. Στον δρόμο, όμως, δείλιασαν και υποχώρησαν και, ενώ έπρεπε να στείλουν σε μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό το δωσιλογικό πολιτικό καραγκιοζιλίκι που ρήμαξε την χώρα, του έδωσαν …παράταση ζωής και την δυνατότητα να σχηματίσει την τελευταία κατοχική κοινοβουλευτική κυβέρνηση για μερικούς ακόμα μήνες.
Είναι σχεδόν βέβαιο για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι ο νέος κυβερνητικός σχηματισμός-Ντε Λα Ρούα είτε θα γκρεμιστεί από έναν οργισμένο λαϊκό ξεσηκωμό ή θα αντικατασταθεί από μια ανοικτά αυταρχική εξουσία.
Οι περισσότερες εκδοχές για το εκλογικό αποτέλεσμα περιστρέφονται γύρω από την παραδοχή ότι «ο φόβος νίκησε την ελπίδα», όπως έγραψε και ο Economist. Εικασίες για «εκλογές της Singular» πλανιούνται επίσης, ανεπιβεβαίωτα, στον ορίζοντα. Σοβαρές, τέλος, ενστάσεις ακούγονται για την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει ότι η παραμονή στο ευρώ ταυτίζεται με την υποδούλωση των Ελλήνων, την εξαθλίωση της κοινωνίας, την καταστροφή κάθε ίχνους παραγωγικής δυνατότητας και την εγκατάλειψη της χώρας από τις νέες ηλικίες. Ο εγκλωβισμός του στο δίλημμα «μένουμε στο ευρώ ή όχι», με απολογητική στάση, επισκίασε την καταγγελία του μνημονίου και ευνόησε την αντιδραστική, φοβική προπαγάνδα.
Γρήγορα θα φανεί ότι οι ροζ αριστερές πολιτικές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και το καθεστωτικό μόρφωμα της ΔΗΜΑΡ οδηγούν σε αναγκαστική σύμπλευση με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές του μνημονίου και των τοκογλύφων.
Είναι φανερό ότι το σύστημα της χρεοκρατίας επιδιώκει να ανασυγκροτηθεί μέσα από μια αναδιάταξη δυνάμεων, συστρατεύοντας κάθε δωσιλογική και «διεθνιστική» συνιστώσα του και αναθέτοντας την …νόμιμη αντιπολίτευση σε ροζ κινήματα και πολύχρωμες, όσο το δυνατόν ανώδυνες, εξεγέρσεις.
Αυτό, όμως, που έπαιξε τον κύριο λόγο για την στάση του λαού μας στις πρόσφατες εκλογές –και σε όλη την διετή περίοδο των αντιμνημονιακών αγώνων- είναι ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει αυτό που ήξεραν καλά οι αρχαίοι Αθηναίοι. Ότι, δηλαδή, δεν έχουν κανένα περιθώριο να κάνουν βήματα πίσω, να δεχθούν συμβιβασμούς υποχωρώντας σε τερατώδεις εκβιασμούς, όπως αυτοί για το ευρώ, την συντήρηση των ανύπαρκτων πλέον προνομίων τους, την απειλή του διχασμού.
Η νεοταξική πλανητική αυτοκρατορία των επικυρίαρχων τραπεζιτών και πολυεθνικών, όπως διαφαίνεται μέσα από τις διακηρύξεις τους και τις κατά καιρούς «μυστικές» συναντήσεις τους, έχει καταστρώσει σαφές σχέδιο «τελικής λύσης» για κάθε «απείθαρχο» πολίτη και λαό του κόσμου.
Οι Έλληνες δεν έχουν κατανοήσει βαθειά, ίσως μάλιστα δεν τολμούν να συνειδητοποιήσουν τον εφιάλτη, ότι ο βρώμικος πόλεμος που γίνεται εναντίον μας δεν είναι μόνο για τους μισθούς, τις συντάξεις, τις ιδιωτικοποιήσεις. Είναι για την οριστική μας χειραγώγηση, τον έλεγχο των συνειδήσεων –κρυφά και παντοιοτρόπως-, την οριστική εξαφάνιση κάθε ίχνους ανεξαρτησίας, ιστορίας, πατρίδας. Αν δεν προστρέξουμε σύσσωμοι και αποφασισμένοι σε αυτή την καθοριστική μάχη, όπως οι Αθηναίοι το 490 π.Χ., τότε η χώρα θα βυθιστεί στην τελική παρακμή της και ο ύπουλος πόλεμος φθοράς που γίνεται εναντίον μας για χρόνια θα καταφέρει τα δραματικότερα ιστορικά πλήγματα.
Στο σημείο που έχουμε φτάσει, η μόνη επιλογή ελπίδας για την εθνική μας επιβίωση είναι ο μετωπικός και ξεκάθαρος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, PatriaoMuerte,Ελευθερία ή Θάνατος, αυτό που θέσπισαν οι πρόγονοί μας, αυτό που είπε ο Γκεβάρα στην ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη το 1964.
Κι εδώ είναι οι ευθύνες των αληθινά αντιμνημονιακών, αντικατοχικών δυνάμεων από τους αγνούς πατριώτες της λαϊκής δεξιάς, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τις αντισυστημικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, τα νέα κόμματα και κινήματα: ΕΠΑΜ, Σπίθες κ.ά. έως τις πατριωτικές αριστερές και εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις.
Οφείλουν να υπερβούν άμεσα όλες τις γνωστές παθογένειες που κουβαλάμε σαν λαός, αλλά σε μεγάλες ιστορικές καμπές τα καταφέρνουμε να τις ελέγχουμε, τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, τις μικροψυχίες, τους αρχηγισμούς, και να συμπτυχθούν το γρηγορότερο σε ένα πανεθνικό απελευθερωτικό μέτωπο. Ένα μέτωπο που δεν θα ψαρεύει στα θολά νερά οπαδούς και ψηφοφόρους, δεν θα στηρίζεται σε προσωποπαγείς επιλογές, αλλά θα ενώσει όλες τις προσωπικότητες που πρωτοστάτησαν στον αντιμνημονιακό αγώνα, τις ιστορικές φυσιογνωμίες που μπήκαν μπροστά, μαζί με τους νέους αγωνιστές που θα αναδειχθούν μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια και τις προϋποθέσεις.
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) μετά το Σύνταγμα έκανε την πιο σοβαρή και μαζική προσπάθεια για την οικοδόμηση ενός τέτοιου μετώπου, αλλά δεν είχε τον χρόνο, τα μέσα και τις σωστές ευκαιρίες. Έτσι, ο κόσμος στράφηκε προς τις πιο πρόσφορες ευκαιριακές λύσεις, λόγω των διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων.
Το σύστημα μπορεί να νομίζει ότι πήρε μια ανάσα ακόμα αλλά στο χέρι μας είναι να του επιφέρουμε την ασφυξία και να στείλουμε τους ενόχους στην κρεμάλα.
Το πρώτο βήμα είναι η συγκρότηση μαχητικών Επιτροπών Λαϊκής Αντίστασης παντού, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή. Όλες οι παραπάνω δυνάμεις μαζί μπορούν να το καταφέρουν, να λύσουν τα προβλήματα επισιτισμού και αλληλεγγύης που αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο καθημερινά, να ριζοσπαστικοποιήσουν την αντιμνημονιακή πολιτική με καθαρές θέσεις σε κάθε κοινωνικό και εθνικό ζήτημα, να διεκδικήσουν σε μελλοντικές εκλογές την αυτοδυναμία και, το κυριότερο, να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν μαχητικά την εναντίον μας επιβουλή, αν και όταν αυτή πάρει εκρηκτικά απειλητικές διαστάσεις.
Οι ιμπεριαλιστές και οι τοκογλύφοι θα επιχειρήσουν να επιβάλουν τα σχέδιά τους ακόμα και με μισθοφορικούς στρατούς. Εμείς, ας είμαστε έτοιμοι παντού, αποφασισμένοι και ακλόνητοι, να τους περιμένουμε!
[ ΗΕLLENIC NEXUS τ. 65, Ιουλ. 2012 ]