Ο Economist επαναφέρει το θέμα της πώλησης των τεσσάρων αεροσκαφών της Ολυμπιακής.
Το δημοσίευμα αναφέρει: Ένας παλιός φίλος στο χώρο των αερομεταφορών, με χρόνια εμπειρίας με τους Έλληνες πελάτες, μου είπε μια ιστορία που χρησιμεύει ως μια παραβολή για το πώς πήρε η χώρα στη σημερινή κατάσταση.
Αφορά την πώληση των τεσσάρων αεροσκαφών της Airbus μεγάλων αποστάσεων, μετά τη χρεοκοπία του εθνικού αερομεταφορέα, Ολυμπιακή Αεροπορία. Το 2007 μια Αμερικανική εταιρία συμβούλων αποτίμησης, η Avitas, έδωσε την τιμή των $ 45 εκατ. για κάθε ένα από τα Α340-300 αεροσκάφη, που ήταν τότε οκτώ ετών και εξακολουθούσαν να είναι αξιόπλοα.
Όλες οι υπόλοιπες προσφορές από εταιρείες του εξωτερικού για να χειριστούν την πώληση απορρίφθηκαν. Αντ ‘αυτού συστάθηκε μια ειδική κρατική επιχείρηση με εκατοντάδες εργαζόμενους, απλά για να «μαστιγώσουν» το πλεονέκτημα των τεσσάρων αεροσκαφών.
Το 2010 μια μικρή γερμανική αεροπορική εταιρεία με την επωνυμία Cirrus, προσέφερε 23 εκατ. δολάρια για κάθε αεροσκάφος. Ωστόσο, οι Έλληνες απέρριψαν αυτή την πρόταση, λόγω του κανόνα ότι η κρατική περιουσία δεν θα μπορούσε να πωληθεί για λιγότερο από το 75% της δηλωθείσας αξίας τους.
Έπειτα, ζήτησε άλλη μια αποτίμηση εμπειρογνωμόνων για τα αεροπλάνα, τα οποία μέχρι τότε είχαν παραμείνει στο έδαφος για ένα χρόνο: οι εκτιμητές αποτίμησαν την αξία τους για μόλις 18 εκατομμυρίων δολαρίων το καθένα!
Μέχρι τότε, αυτό το μικρό κομμάτι των μεταχειρισμένων αεροσκαφών είχαν πλημμυρίσει την αγορά, τα οποία είχαν γίνει αντιοικονομικά από τις υψηλές τιμές των καυσίμων.
Αυτή η εξέλιξη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα αεροπλάνα είχαν καθηλωθεί στο έδαφος, έσπρωξαν την αξία τους χαμηλότερα.
Μέχρι το 2012, μετά από τρία χρόνια, δηλαδή που παρέμεναν αχρησιμοποίητα και είχαν γίνει μη εξυπηρετούμενα από την υγρή ατμόσφαιρα της Αθήνας, η μοναδική προσφορά που έγινε από την Apollo Aviation στο Μαϊάμι, που ήθελε τα αεροπλάνα για ανταλλακτικά.
Τα συνδικάτα της Ελλάδας ξεσηκώθηκαν κάνοντας λόγο για «μαστίγωμα» των κρατικών περιουσιακών στοιχείων που δόθηκαν πολύ φθηνά στο εξωτερικό. Η συμφωνία τελικά, σφραγίστηκε από την νέα κυβέρνηση νωρίτερα αυτό το μήνα, με τα αεροπλάνα να πωλούνται προς μόλις 10 εκατ. δολάρια το κάθε ένα.
Έτσι, το πλεονέκτημα από την πώληση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων που θα μπορούσε να ενισχύσει τα ταμεία στην Ελλάδα, από τα 180 εκατ. δολάρια το 2009 έφτασαν να συγκεντρώσουν μόλις 40 εκατομμύρια δολάρια, τρία χρόνια και δύο διεθνείς διασώσεις αργότερα.
Η πιο πρόσφατη πτώση στην τιμή, οφείλεται στο γεγονός ότι ο αγοραστής θα έπρεπε να δαπανήσει μέχρι και 20 εκατομμύρια δολάρια για επισκευές προκειμένου να κάνουν τα αεροπλάνα κατάλληλα ώστε να μπορούν να κάνουν υπερατλαντικές πτήσεις χωρίς επιβάτες (η οποία είναι φθηνότερη από την πλήρη αποκατάσταση). Σε αυτές τις τιμές θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερο να τα διαλύσει για ανταλλακτικά στην Αθήνα: τουλάχιστον θα είχε δώσει ένα κομμάτι της εργασίας στους άνεργους Έλληνες.
Ο Economist επαναφέρει το θέμα της πώλησης των τεσσάρων αεροσκαφών της Ολυμπιακής.