Το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αυτοαναιρείται.

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την τεράστια (θετική) μετάλλαξη του κόμματος που μέχρι πρόσφατα είχε για ηγέτη έναν πολιτικό Νέρωνα, άξιο παραστάτη του ΓΑΠ, τον κύριο Αλαβάνο.
Γι’ αυτό και πλέον θα κρίνουμε τις κινήσεις του με την απαιτούμενη σοβαρότητα και όχι ως γραφικό συμπλήρωμα του πράσινου παρακράτους που διέλυσε την Ελλάδα.
Με απλά λόγια λοιπόν, κατανοητά σε όλους, ο ΣΥΡΙΖΑ δομεί το πρόγραμμα του με κύριο συστατικό την αναίρεση των απολύσεων στον δημόσιο τομέα, την διατήρηση ή αύξηση των μισθών, με την πολύ σωστή πρόταση για τον δημόσιο έλεγχο των τραπεζών.
Θα ήταν μία θαυμάσια πρόταση, εάν κληρονομούσε την οικονομία όπως την άφησε ο Καραμανλής, με ανοιχτή την διέξοδο στις αγορές και χαμηλά Spreads.
Γιατί, όπως είχαμε γράψει από την πρώτη στιγμή, το κριτήριο επιπέδου της οικονομίας δεν είναι οι αιτιάσεις του κάθε Προβόπουλου και όπως αποδείχτηκε, ούτε τα στοιχεία – καρικατούρες της ΕΛΣΤΑΤ.
Την οικονομία μίας χώρας την κρίνουν οι ΑΓΟΡΕΣ. Ναι, αυτές που δολίως δαιμονοποίησε ο συνομιλητής των τοκογλύφων, για να πετάξει έξω την χώρα, ώστε το ΔΝΤ να καταστεί μονόδρομος.
Έτσι, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με τον Εθνικό έλεγχο ροής διαθεσίμων που θα έφερνε ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος, θα είχε κάποιο νόημα. Ειδικά όταν τα Spreads είναι στις 135 μονάδες και δεν υπάρχει κάποιος απατεώνας υπάλληλος των κερδοσκόπων να λέει ότι η χώρα είναι Τιτανικός.
Δυστυχώς, η χώρα βρίσκεται εκτός αγορών. Ο έλεγχος της τραπεζικής δραστηριότητας (που έδινε εκατομμύρια σε Τσοχατζόπουλους και καναλάρχες στερώντας τα από την
πραγματική αγορά), δεν αρκεί για να τεκμηριώσει την στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κυριότερος παράγοντας όμως είναι η καταστροφη της πραγματικής οικονομίας. Η επόμενη κυβέρνηση θα παραλάβει μία νεκρή αγορά, δολοφονημένη από το μνημόνιο, μέρος του δολίου σχεδίου του ΓΑΠ για την απόλυτη στέρηση πόρων ώστε η χώρα να είναι έρμαιο του μονοδιάστατου ενυπόθηκου δανεισμού.
Εάν υπήρχε λοιπόν μία ελπίδα πραγμάτωσης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν η επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας.
Αυτό θα απαιτούσε συγκεκριμένη στρατηγική αλλά και χρόνο. Κατ’ ελάχιστον 12 μήνες που θα έπρεπε να παγώσει κάθε παροχή και να περισταλούν οι κρατικές δαπάνες.
Δεν γίνεται διατήρηση θέσεων εργασίας και μισθών στο δημόσιο εάν δεν αναστηθεί ο ιδιωτικός τομέας. Γιατί για ανάσταση μιλάμε.
Μπορεί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αφαίρεσε κάθε αριστερίστικη αρλούμπα περί κεφαλαίου και αιμοδιψών κακομοίρηδων με ένα μαγαζάκι που είναι όλοι τους προ της σύλληψης ή της αυτοκτονίας, αλλά αυτό δεν αρκεί.
Εδώ τα μέτρα πρέπει να είναι ακαριαία, άμεσα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ να έθετε τουλάχιστον 16 μήνες ακραίας λιτότητας στο κόστος λειτουργίας του κράτους.
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι απατηλό και αυτοδιαψεύδεται, παρά την ειλικρινή πρόθεση των συντακτών του.
Η οικονομία χρειάζεται πραγματικά ένα ηλεκτροσόκ για να πάρει μπρος, έχοντας ως δεδομένο ότι η ροή της τραπεζικής ρευστότητας θα ελέγχεται με κριτήρια από το κράτος και όχι τον κάθε τραπεζίτη:
1. Άμεση μείωση της τιμής των καυσίμων, τουλάχιστον κατά 40% (και πάλι το δημόσιο θα εισπράττει τουλάχιστον 30λ. ανά λίτρο).
2. Άμεση μείωση της φορολογίας με μία επαναστατική πολιτική “φλατ” 10% για επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα, ακόμα και εργαζομένους. Με εγγυημένη διατήρηση 15ετίας για νέες επενδύσεις. Δηλαδή, όποιος φέρει την φάμπρικα του στην Ελλάδα σήμερα, έχει εξασφαλισμένη σταθερή φορολογία 10% για 15 χρήσεις, με νομοθετικό διάταγμα.
3. Άμεση μείωση του ΦΠΑ στο 15% και 10% στις ακριτικές περιοχές. (ακριτική δεν είναι η Μύκονος).
4. Ειδικό οικονομικό καθεστώς για τα νησιά Εθνικής σημασίας (π.χ. Καστελλόριζο), με ειδικά κίνητρα για επιχειρήσεις λογισμικού και διαδικτυακού επιχειρείν. Κάτι σαν τις Κυπριακές ΛΤΔ με φορολογία όμως υπερακτίων (4%) και κόστος διατήρησης με παράβολο υπέρ του δημοσίου και δικαίωμα συμμετοχής αυτών των εταιρειών ως εταίροι σε συμβατικές, Ελληνικές εταιρείες.
Μόνο έτσι θα υπάρξει πραγματική επανεκκίνηση με το απαιτούμενο σοκ κατάρρευσης των δημοσίων εσόδων για ένα εξάμηνο, που όμως θα προκαλέσει πραγματική ανάνηψη στην οικονομία μόλις αυτές οι μεταρρυθμίσεις κοινοποιηθούν στην παγκόσμια αγορά.
Η γραφειοκρατία του δημοσίου θα μετατραπεί σε έναν άκρως αυστηρό ελεγκτικό μηχανισμό, όπου κανείς δεν θα έχει ανάγκη να λαδώσει τον κάθε κηφήνα, αφού νομίμως θα πληρώνει πολύ χαμηλότερους φόρους.
Η εισροή πολύτιμων κεφαλαίων και οι θέσεις εργασίας θα είναι μία πραγματικότητα, με σαφή εξωστρέφεια προς τις γειτονικές χώρες (Ευρώπη, Αφρική, Ασία).
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, θα οδηγηθούμε σε άτακτη χρεοκοπία με απώλεια δημόσιου πλούτου που θα υποθηκεύσει την χώρα για πολλές δεκαετίες. Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζουν και οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το σύστημα άλλο που δεν θέλει, από το να του χρεώσει μία εθνική τραγωδία για να επανέλθει ως σωτήρας λέγοντας “Σας τα ‘λεγα”.
Εξέπληξε λοιπόν ευχάριστα ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η Ελλάδα πάντα καταστρεφόταν σε ένα “ευχάριστο κλίμα”.