Η μόνη περίπτωση να παραμείνει η Ελλάδα στο Ευρώ, είναι να διώξει το ΔΝΤ. Όλα τα άλλα, έχουν την σοβαρότητα του "Λεφτά Υπάρχουν".

Επειδή δυστυχώς υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει στις “βαρύγδουπες αναλύσεις” των μεγάλων καναλιών, στους πολιτικαντικους εκβιασμούς και τους κρατικοδίαιτους “ειδικούς” που δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο ενασχόλησης στην πραγματική οικονομία, οφείλουμε να το επαναλάβουμε:
Ο μόνος τρόπος να παραμείνει η Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης, είναι να καταγγείλει το συντομότερο την “συνεργασία” με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όσο η χώρα παραμένει στην μέγγενη που ήλθε ως αποτέλεσμα καταδολίευσης του κράτους από πολιτικούς, λειτουργούς και το εν λόγω χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, απομακρύνεται από την Ευρωπαϊκή της προοπτική.
Οτιδήποτε άλλο είναι υποκειμενική, ανόητη ή δόλια έκθεση ιδεών με προφανείς στόχους. Τα γεγονότα και όχι οι “προσεγγίσεις” είναι ξεκάθαρα:
Οποτεδήποτε και οπουδήποτε ενεπλάκει το ΔΝΤ καθ’ όλη την διάρκεια δράσης του, το κοινό
στοιχείο ήταν η υποτίμηση του Εθνικού νομίσματος.
Δεν υπήρξε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ μη κατάρρευσης του νομίσματος ως φυσική συνέπεια της περιβόητης “εσωτερικής υποτίμησης” με την κοινωνική εξαθλίωση, την μείωση μισθών, συντάξεων και πραγματικών αξιών.
Η υποτίμηση του νομίσματος ήταν και η ταφόπλακα της χώρας, αφού ακολουθούσε το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας, όχι με όρους πραγματικής αγοράς αλλά -όλως τυχαίως- με την αποκλειστική δικαιοδοσία των “εταιρειών συμβούλων” που περιλαμβάνοντο στο εκάστοτε “μνημόνιο”. Αυτά είναι τα αδιαμφισβήτητα, ιστορικά στοιχεία τα οποία επαναλαμβάνονται με …χειρουργική ακρίβεια και στην περίπτωση της Ελλάδας.
Έτσι, οποιοσδήποτε διεκδικεί δάφνες Ευρωπαϊσμού στηρίζοντας παράλληλα την τήρηση συνεργασίας με το ΔΝΤ, είναι το λιγότερο κωμικός.
Η υπαγωγή και μόνο της χώρας στο ΔΝΤ ήταν η χειρότερη, η απεχθέστερη αντευρωπαϊκή πράξη που έχει τελέσει κυβέρνηση του σκληρού Ευρωπαϊκού πυρήνα.
Η παραπληροφόρηση βέβαια στηρίζεται στην συνεχιζόμενη αγνωσία και ασχετοσύνη μεγάλης μερίδας πολιτών που εξακολουθούν να μολύνουν την νοημοσύνη τους παρακολουθώντας τους φορείς που διατυμπάνιζαν οικονομικά κακουργήματα όπως η “Πράσινη Ανάπτυξη”, το “Λεφτά Υπάρχουν” και τα “Μπιστόλια στο τραπέζι”.
Εδώ θα πρέπει και ο κάθε πολιτικός ως μονάδα ανεξαρτήτως κόμματος, να αναλάβει τις ευθύνες του, να επιμορφωθεί και να δράσει ανάλογα. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Δεν μπορεί όλοι να είναι “στο κόλπο” της τιμολόγησης των Ελληνικών πετρελαίων και υδρογονανθράκων σε “ανίσχυρο νόμισμα”. Δεν μπορεί αυτή η χώρα να έχει βγάλει τόσα καθάρματα μαζεμένα σε μία γενιά.