Έλληνας, το «φαινόμενο»! Από τα βάθη της ιστορίας μέχρι σήμερα, ο Έλληνας υπήρξε και αναδείχθηκε ως εκείνος που γέννησε τον πολιτισμό, τις επιστήμες, την πολιτική.
Μα περισσότερα από όλα γέννησε το «μέτρο». Ο λαός που απέκτησε φίλους, μα και πολύ ισχυρούς εχθρούς. Και περιδιάβηκε ο λαός αυτός την ιστορία, άλλοτε λαμπρυνόμενος και άλλοτε καταισχυνόμενος, μα πάντοτε αγωνιζόμενος…
Κοιτώντας στις άκρες της γης και περιδιαβαίνοντάς την, βλέπουμε κάποιες χώρες κλεισμένες σε βουνά, άλλες σε ατελείωτες πεδιάδες κι άλλες στην ποδιά μεγάλων θαλασσών. Σε όλες υπάρχει ένα κυρίαρχο, πανίσχυρο μοτίβο, είτε από εικόνες είτε από χρώματα. Μα, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την Ελλάδα. Εδώ, οι θάλασσες είναι μικρές και δεν είναι λίγες οι φορές που έξαφνα βυθίζονται μέσα τους βουνά ολόκληρα. Εδώ, σε ετούτη την πανέμορφη γη των χρωμάτων, που γεύεται το μοναδικό γαλάζιο του ουρανού, εδώ που τα βουνά δίνουν την εικόνα μιάς προσπάθειας που τελειώνει και δεν βασανίζει, εδώ που οι πεδιάδες και τα ποτάμια εναλλάσσονται γεμάτα χάρη, εδώ σε ετούτο τον τόπο γεννήθηκε το μέτρο.
Με αυτό το μέτρο γεννιέται κι ο Έλληνας. Με το μέτρο που του δίνουν τα χρώματα και οι εικόνες που αναμιγνύονται χωρίς υπερβολές και που εναλλάσσονται χωρίς να κουράζουν. Ετούτη η γη, ετούτη η θάλασσα και ο ουρανός, έχουν εμπνεύσει καλλιτέχνες, έχουν συντροφεύσει φιλόσοφους και έχουν γεννήσει ήρωες. Και είναι αυτή η μεγάλη βιωματική αλήθεια που γνωρίζει από τα πρώτα χρόνια της ζωής του εκείνος που θα γεννηθεί σε αυτή τη μικρή και τόσο μεγάλη χώρα. Κι αυτό το μέτρο κάνει την μικρή γη πανάκριβη σε πατρογονικές και ιστορικές αξίες. Αυτό το μέτρο, της μη υπερβολής, είναι που ορίζει τον Έλληνα. Τον Έλληνα που σήμερα αλλοιώθηκε και έβαλε πολύ μαύρο και γκρι στην ζωή του, που αντιμετωπίζει τις μικρές του θάλασσες σαν ωκεανούς, που κατέστρεψε τα ποτάμια του και ξεπουλάει τα βουνά του… Αυτό είναι και το πρόβλημα στον σύγχρονο Έλληνα, η απώλεια του μέτρου. Του πατρογονικού εκείνου φυσικού κληροδοτήματος, που του έδωσε έμπνευση να δημιουργήσει, αλλά και που του έδωσε ώθηση να σηκωθεί όταν ήταν πεσμένος. Και σήμερα, ο Έλληνας είναι σε σύγχυση, επειδή έχει χάσει το μέτρο…
Σε ετούτη τη γη λοιπόν, εδώ που οι πρόγονοί μας ένιωσαν και κατανόησαν την ύπαρξη του ενός Θεού, σε ετούτη τη γη που φιλοξένησε τους Έλληνες του Αλέξανδρου, του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Παλαιολόγου, του Κολοκοτρώνη, του Παύλου Μελά και του Ηλιάκη, πλανιέται το πνεύμα εκείνο που λάμπρυνε την ανθρωπότητα. Μα, περισσότερο απ’ όλα είναι η πίστη αυτού του λαού, του λαού των Ελλήνων, που γίνεται όπλο φοβερό οψόποτε οι καιροί το απαιτήσουν. Με το αίμα του ο Έλληνας έβαψε την γη που πατά. Κι αν σήμερα έχει πισωπατήσει, όλοι γνωρίζουν πως σιμώνει εκείνη η στιγμή που θα κλείσει τους λογαριασμούς του. Και αν χρειαστεί θα τους κλείσει χορεύοντας αντάμα με τον θάνατο.
Ετούτες τις ημέρες, του Πάσχα της Ορθοδοξίας, μάρτυρας γίνεται και ο Ελληνικός λαός και περιμένει την σταύρωσή του, για να απαιτήσει την δικαίωσή του. Καλό Πάσχα να έχουμε αδέρφια, και καλή Ανάσταση. Γιατί, το Πάσχα φέρνει πάντα την Ανάσταση. Πάντα πριν την χαρά υπάρχει πόνος, πάντα πριν να έρθει το φως το σκοτάδι γίνεται πιο πηχτό… Ας όψεται, λοιπόν, η Ανάσταση του Χριστού να γίνει και η έναρξη της δικής μας ανάτασης, της δικής μας λύτρωσης, που θα ξεκινήσει από την καρδιά μας…
kostasxan.blogspot.com