Οι Χαμαιλέοντες της αρχαιοκαπηλίας

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ
Σκεφτόμουν, ότι το πιο σίγουρο μέρος για να βρει κανείς οπαδούς του 12θεου, δεν είναι, όπως θα περίμενε, οι αναρτήσεις με αρχαιοελληνικό περιεχόμενο. Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, είναι εκείνες, όπου το θέμα του αρθρογράφου είναι άμεσα ή έμμεσα σχετικό με την Ορθοδοξία. Σωστά, λοιπόν, λέγεται, ότι τα αντίθετα έλκονται και πως δίπλα στο ιερό αναφύεται πάντα η ύβρις.
Δεν υπάρχει ανάρτηση με κάποια ορθόδοξη εικόνα, σε οποιαδήποτε εορταστική περίσταση, που να μην καταλήξει σε ένα πεδίο αντιπαλότητας, αντεγκλήσεων και μάταιων ερωταπαντήσεων ανάμεσα κυρίως σε ορθοδόξους και σε ελάχιστους οπαδούς του 12θεου. Για τους αξιοπρεπείς άθεους δεν τίθεται θέμα, αφού τα ζητήματα της θρησκείας δεν τους ενδιαφέρουν. Για το ποιοι ευθύνονται για αυτό το κλίμα, αποδεικνύεται νομίζω πανεύκολα από το γεγονός, ότι συμβαίνει μόνο σε χριστιανικού ενδιαφέροντος αναρτήσεις. Εκεί, δηλαδή, όπου αυτοί δεν θα είχαν κανένα λόγο να μπουν, παρά μόνο για να προκαλέσουν. Είναι προβλέψιμοι και στερεότυποι. Είναι, σαν να βλέπεις τον νταή να μπαίνει στο μαγαζί, και λες: τώρα θα τα σπάσει όλα.
Παρατηρώ, από την άλλη, ότι στις αναρτήσεις με θέματα από την αρχαία Ελλάδα, δε
σημειώνονται τέτοια κρούσματα, παρόλο που είναι στατιστικά βέβαιο, ότι το 95% των αναγνωστών τους είναι ορθόδοξοι. Αυτοί, φαίνεται πως σέβονται και αγαπούν αληθινά την αρχαία Ελλάδα και τον πολιτισμό μας, παρόλη την χριστιανική τους πίστη. Είναι άνθρωποι, που μπόρεσαν να κάνουν την ανώτερη των εγκεφαλικών συνάψεων που μπορεί να επιτελέσει η διανοητική λειτουργία. Να κάνουν δηλαδή τη ΣΥΝΘΕΣΗ των μερών. Οι άλλοι, απλά δε μπορούν να υπερβούν το δίπολο σχήμα της ΘΕΣΗΣ-ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ. Έτσι απομένουν κολλημένοι στο χρόνο, σε ένα σημείο, σε μια εποχή. Από μια άποψη είναι να λυπάται κανείς.
Ωστόσο, δε θα ξοδέψω το λίγο χώρο του κειμένου σε γενικούς αφορισμούς εναντίον τους. Αντίθετα, σήμερα θα κάνω το συνήγορο του διαβόλου και θα τους πω, ότι συμφωνώ μαζί τους. Θα φτιάξω μάλιστα και ένα ευνοϊκό σενάριο, μια υπόθεση. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι αύριο κιόλας, το 95% των ορθοδόξων Ελλήνων πείθεται και επιστρέφει στη λατρεία του 12θεου. Ότι κλείνουμε τις εκκλησίες, κτίζουμε άλλους ναούς και αρχίζουμε τις θυσίες. Ωραία! Τι θα γίνει αμέσως μετά; Τι θα μας περιμένει από την επόμενη μέρα και ποια θα είναι η θέση της Ελλάδας; Θα είναι καλύτερη ή χειρότερη, με δεδομένο ότι δεν είναι μόνη, αλλά ανήκει σε ένα παγκόσμιο σκηνικό, όπου τίποτα δεν περιστρέφεται επί ματαίω γύρω από έναν ομφαλό; Θα είμαστε καλύτερα ως 12θείστές, από ό,τι είμαστε σήμερα ως χριστιανοί ορθόδοξοι; Αν ναι, πάμε όλοι μαζί! Όμως, πολύ φοβάμαι, ότι η τροπή του σεναρίου θα είναι άλλη. Κοιτάξτε, λοιπόν, πως το βλέπω εγώ να συμβαίνει.
Στην αρχή, θα γελάσουν όλοι με την ελληνική «παραξενιά», καθώς μια σύγχρονη χώρα στον 21ο αιώνα, θα επιστρέφει πάλι σε μια θρησκεία που εγκατέλειψε πριν 2000 χρόνια. Είναι σαν να βλέπω από τώρα στα εξώφυλλα των ξένων περιοδικών την καζούρα με διάφορα αστεία με χλαμύδες. Μετά από λίγο, το πράγμα θα σοβαρέψει. Τότε, θα έρθει και η απομόνωση. Θα έχουμε καταφέρει να μας βρίζουν εχθροί και φίλοι. Από τη Μόσχα μέχρι την Ρώμη και το Παρίσι, η δυσαρέσκεια που θα εκδηλωθεί εναντίον των «εξωμοτών» Ελλήνων σε όλους τους χριστιανικούς λαούς, ανεξάρτητα αν είναι παπικοί, προτεστάντες ή ορθόδοξοι, θα είναι άνευ προηγουμένου. Σε ένα κόσμο, που είναι στην πλειονότητα του χριστιανικός και μουσουλμανικός, η Ελλάδα θα είναι η μοναδική χώρα, που στα μάτια των άλλων, θα πιστεύει πάλι στα είδωλα. Και αν οι ετερόδοξοι χριστιανοί, αλλά και οι μουσουλμάνοι, θαυμάζουν την ορθοδοξία κατά βάθος και τη σέβονται, παρά την πολεμική που της κάνουν, ποια θα είναι η συμπεριφορά τους απέναντι σε μια θρησκεία του 12θεου στην αρχή της τρίτης μ.Χ χιλιετίας; Αποφεύγω ακόμη και να σκεφτώ μια τέτοια προοπτική, ειδικά μέσα από την φανατική ανεικονική μουσουλμανική οπτική που εμφανίζει τάσεις επέκτασης.
Αναρωτιέμαι, πόσους μήνες ή χρόνια θα επιβιώσουμε ως κράτος, σε μια τέτοια περίπτωση, πριν μας διαλύσουν εντελώς; Οι εχθροί μας θα αποθρασυνθούν τελείως και οι πρώην φίλοι ορθόδοξοι λαοί, θα μας γυρίσουν την πλάτη. Βοήθεια, έστω και ηθική, δεν θα πρέπει να περιμένουμε από κανένα πια. Θα είμαστε τελειωτικά μόνοι.
Ωστόσο, θα υπάρξουν και άλλες πολυεπίπεδες συνέπειες. Μετά τη διεθνή απομόνωση, θα ακολουθήσει διπλωματική και πολιτισμική συρρίκνωση του Ελληνισμού. Τα ελληνικά Πατριαρχεία θα σβήσουν και κάθε ιστορικό έρεισμα των τελευταίων χιλιετιών θα καταρρεύσει. Η Κωνσταντινούπολη, προς χαρά των Τούρκων, θα πάψει να αποτελεί τον φάρο της ανάμνησης του μεσαιωνικού Ελληνισμού και ο λαός που θα έχει αποκοπεί από τις πρόσφατες μνήμες του, θα αναζητά νέα βιώματα για να καλύψει το τεράστιο κενό που θα δημιουργηθεί από την απάλειψη των 2000 χρόνων της χριστιανικής του ιστορίας. Και δεν θα μπορεί να το καλύψει. Υπάρχει όμως και συνέχεια. Οι δυτικοί, που τόσο λατρεύουν την αρχαία Ελλάδα, αντίθετα θα περιφρονήσουν τους νεο-Έλληνες, θεωρώντας την επιστροφή αυτή προϊόν μιας επιδερμικής και καιροσκοπικής διάθεσης. Και θα μας κατηγορήσουν υποχρεωτικά και παραδειγματικά, αφού θα οφείλουν να προστατέψουν τις δικές τους χριστιανικές κοινωνίες. Διότι δέχονται μεν ως γεγονός τις ρομαντικές και νοσταλγικές ιδέες κάποιων μικρών ομάδων, στα πλαίσια της Δημοκρατίας, αλλά όχι και στη μορφή ενός οργανωμένου παγανιστικού κινήματος.
Πέρα δε από τη γελοιοποίηση, θα έρθει και η κατίσχυση. Η Ορθοδοξία που κρατά το φως της χριστιανικής αλήθειας θα σβήσει στη χώρα που τη γέννησε. Ο Πάπας θα τρίβει τα χέρια του, καθώς αυτό που δεν κατάφερε επί αιώνες, να εξαφανίσει δηλαδή το ελληνικό ορθόδοξο αντίπαλο δέος, θα του προσφερθεί στο πιάτο, μαζί με την πρωτοκαθεδρία επί των χριστιανών της γης. Ωστόσο, αμέσως μετά θα αναδειχθεί στο μεγαλύτερο διώκτη των «ειδωλολατρών» πλέον Ελλήνων, προκειμένου να ολοκληρώσει τον θρίαμβο του. Η Ελλάδα θα μπει σε μια ιδεολογική καραντίνα. Πολύ πιθανόν, αφού η πνευματική ατμομηχανή της ελληνικής Ορθοδοξίας εκτροχιαστεί, να επηρεαστούν και άλλα ορθόδοξα κράτη. Το σενάριο είναι φανταστικό, αλλά πολύ λίγο παράλογο, υπό προϋποθεσεις. Είναι ένα σχέδιο που θα μπορούσε να έχει εκπονηθεί στο στρατηγείο της ΝΤΠ, ώστε να αποσταθεροποιηθεί το σύστημα της θρησκείας.
Φυσικά, η διαγραφή μιας υπερχιλιόχρονης ελληνικής αυτοκρατορικής ιστορίας και η αυτόβουλη απάρνηση των κληρονομικών δικαιωμάτων επί αυτής, θα χαροποιήσει τους οπαδούς της Αγίας Γερμανικής Αυτοκρατορίας και θα λύσει τα χέρια των Ρώσων. Την ίδια και ακόμη μεγαλύτερη χαρά θα νιώσουν και οι Ιουδαίοι, καθώς θα απαλλαγούν από ένα μεγάλο και αιώνιο εμπόδιο τους. Αυτά, λοιπόν, και άλλα πολλά (αλλαγή σημαίας, εθνικού ύμνου κλπ), και άλλα δευτερεύουσας σημασίας, θα συμβούν από την επόμενη ημέρα της επιστροφής στο 12θεο. Το κυριότερο όμως και πιο σημαντικό το άφησα τελευταίο. Και αυτό είναι, ότι θα εγκαταλείψει η Θεία Χάρη και η ουράνια προστασία τη χώρα και τον λαό της και η κρίση από προσωρινή δοκιμασία, θα καταλήξει σε μόνιμη τραγωδία.
Αυτά θα είναι τα τραγικά αποτελέσματα από την εφαρμογή μιας ουτοπίας. Αν όλα αυτά τα καταστροφικά που περίγραψα, επρόκειτο υποθετικά να συμβούν, τότε ποίων πραγματικά τα συμφέροντα υπηρετεί η επιστροφή στο 12θεο; Της Ελλάδας; Είναι ωραίο και ανέξοδο να κάνεις υπαίθριες τελετές, αλλά πόσο υπεύθυνο είναι να αγνοείς τις συνέπειες ενός πνευματικού αυτοχειριασμού; Τη στιγμή μάλιστα, που ο φυσιολογικός τρόπος θα ήταν απλά, να τιμά και να σέβεται κανείς τους αρχαίους προγόνους του και να φροντίζει να εφαρμόζει τα πνευματικά και πολιτικά τους επιτεύγματα. Ακόμη και αν δε θέλει να τους ακολουθήσει στη θρησκευτική τους παράδοση. Σεμνύνομαι να πω, ότι έχω επισκεφτεί το 70% των αρχαιολογικών μας χώρων και πως στη βιβλιοθήκη μου βρίσκεται ένα καθόλου ευκαταφρόνητο μέρος της αρχαίας γραμματείας, Τι, λοιπόν, εγώ δεν αγαπώ τους προγόνους μου;
Όχι, σου απαντούν! Για να είσαι γνήσιος Έλληνας, πρέπει να ασπαστείς και το 12θεο! Τότε μόνο σου δίνουν το πιστοποιητικό της «γνησιότητας». Και έτσι ταυτίζουν την εθνική έννοια του Έλληνα, όχι με βάση την καταγωγή και τον πολιτισμό του, αλλά αποκλειστικά και μόνο με την θρησκευτική του ιδιότητα, αυτή του 12θειστή. Μα, αυτό ακριβώς δεν είναι, που οι ίδιοι κατηγορούν ότι έκαναν οι αρχαίοι ορθόδοξοι, οι οποίοι ταύτιζαν τον όρο Έλληνα με τον Εθνικό, καταδικάζοντας έτσι, όχι την ελληνική καταγωγή, αλλά μόνο την θρησκευτική ιδιότητα των Ελλήνων; Αλλά μήπως ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, δεν ήταν ένας αρχαίος προγόνος μας και μάλιστα γνήσιος Αθηναίος, ώστε να συμμετέχει στον Άρειο Πάγο, ή μόνο οι οπαδοί των 12 θεών ήταν πρόγονοι μας;
Με τη διαφορά, βέβαια, ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ, προς λύπη φυσικά του αγαπητού σε όλους μας Χένρυ Κίσινγκερ και του φιλανθρώπου Σόρος. Συμπερασματικά, αναρωτιέμαι, που ήταν κρυμμένοι όλοι αυτοί τις προηγούμενες δεκαετίες; Διότι δεν έτυχε να έχω ακούσει κάτι για αυτούς από παλιά, παρά μόνο μετά από τη μεταπολίτευση. Ξαφνικά είδαν το «φως» το αληθινό; Και εκεί που θα περίμενε κανείς, πως τέτοια άτομα θα ήταν οπωσδήποτε ελληνομαθείς και πως θα έπαιζαν τη γλώσσα στα δάχτυλα τους, εμφανίζονται παντελώς αγράμματοι και ανίκανοι να συντάξουν ένα κείμενο 5 γραμμών χωρίς 20 ορθογραφικά και συντακτικά λάθη! Το «Έσεται ήμαρ» είναι η μόνιμη επωδός τους, δε γνωρίζουν άλλη.
Έπειτα, δεν έχουν μια σταθερή θέση. Πότε εμφανίζονται ως απλοί άθεοι και αντικειμενικοί επικριτές της Ορθοδοξίας και πότε ορκίζονται με πάθος στους Ολύμπιους. Πότε τους δέχονται ως οντότητες και πότε ως προσωποποιημένα φυσικά στοιχεία. Αλλάζουν χρώμα και διαθέσεις σαν Χαμαιλέοντες ανάλογα με τις περιστάσεις, και μιας και αναμασούν διαρκώς τετριμμένες ιδεοληψίες για την αρχαιότητα, αποδεικνύουν πως στην πραγματικότητα την χρησιμοποιούν για αλλότριους σκοπούς. Όμως, όποιος με οποιοδήποτε τρόπο καπηλεύεται τα αρχαία, ονομάζεται αρχαιοκάπηλος, Έτσι και αυτοί, δεν είναι παρά οι Χαμαιλέοντες της αρχαιοκαπηλίας.
Κλείνω τον λόγο, απολογούμενος, διότι παρά την προσπάθεια μου ξεπέρασε τα αρχικά όρια που είχα θέσει, λέγοντας και τούτο. Η εθνική ενότητα, που είναι το ζητούμενο εν μέσω καιρών χαλεπών, δεν κινδυνεύει από τις κραυγές του 0,0001% των 12θειστών. Η εθνική ενότητα και προκοπή, εγγυάται από τη σταθερότητα του 95% των Ορθοδόξων στις παραδεκτές και αποδειγμένα από τον χρόνο ορθές, πατρογονικές μας αξίες. Είναι απλά ζήτημα σεβασμού της πίστης και της βούλησης της πλειονοψηφίας.