Για δυο ηρωικές στιγμές είναι γνωστή η χώρα μας σε όλο τον κόσμο: Για το «Μολών λαβέ» και το ΟΧΙ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι οι θυσίες της αυτές τιμήθηκαν παγκόσμια σαν τεράστια προσφορά στην ανθρωπότητα.
Και οι δυο φαίνονταν χαμένες υποθέσεις: από τη μια οι 300 του Λεωνίδα με άλλους 700 Θεσπιείς και από την άλλη 1,700,000 Πέρσες. Νικήθηκαν από προδοσία του Εφιάλτη, αλλά ουσιαστικά νίκησαν. Γιατί οι Έλληνες έβγαλαν φτερά και κατατρόπωσαν τους Πέρσες, σώζοντάς την ανθρωπότητα και δίνοντάς της το μεγαλύτερο δώρο στην ιστορία: τη Δημοκρατία.
Στο ΟΧΙ του 1940 όλα έμοιαζαν χαμένα: ένας μικρός λαός τόλμησε να τα βάλει με τις πανίσχυρες δυνάμεις του Άξονα και να δώσει αυτή την ανάσα που χρειαζόταν η Ρωσία και οι συμμαχικές δυνάμεις στην Αφρική να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους.
Το είχε πει ο Στάλιν, όσο και αν δεν τον συμπαθούμε: «Στη Βουλγαρία θα πάω ως τιμωρός,
στη Γιουγκοσλαβία ως σύμμαχος, στην Ελλάδα ως ικέτης και προσκυνητής».
Τώρα έχουμε τους 300 της Βουλής, έστω τους περισσότερους από αυτούς, που έδωσαν γην και ύδωρ για να μην πειραχτεί η καλοπέρασή τους, να μην βγουν στη φόρα οι βρωμιές τους εδώ και τριάντα χρόνια. Να μην πειραχτούν οι καταθέσεις τους στο εξωτερικό και οι βίλες τους, να μη φανεί πώς από φτωχά παιδιά του λαού έγιναν εκατομμυριούχοι. Είναι οι 300 νέοι Εφιάλτες – οι πιο πολλοί από αυτούς – που βάζουν το λαό στη νέα σκλαβιά, σε μια Τροϊκοκρατία χειρότερη από την Τουρκοκρατία, σε μια καταστροφή μεγαλύτερη από την Μικρασιατική. Που διώχνουν τους νέους κατά χιλιάδες μακριά από την πατρίδα τους, που βασανίζουν με μεσαιωνικά βασανιστήρια τον ανήμπορο συνταξιούχο για να μην πειραχτεί η δική τους καλοπέραση.
Δυστυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα η δικαιοσύνη που θα καθίσει στο εδώλιο αυτούς τους προδότες. Γι’ αυτό, όπως γράφει μια ξένη εφημερίδα, η δικαιοσύνη θα αποδοθεί τελικά στους δρόμους της Ελλάδας, με όλα τα δεινά που μπορεί να επακολουθήσουν. Αλλά φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη λύση σε μια χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία αλλά μόνο δημοκρατία δεν έχει, φατρίες αλληλοπροστατευόμενων πολιτικών έχει. Απλά Ναιναίκους πολιτικούς παράγει.
Ευτυχώς δεν υπήρχαν τηλεοράσεις στη μάχη των Θερμοπυλών ή στο Όχι του 40 για να πείσουν τους αγωνιστές ότι ο αγώνας ήταν άνισος, η υποταγή ήταν προτιμότερη από την τιμή να παλεύεις για τα ιερά και όσια της πατρίδας σου.
Καθώς οι εκλογές πλησιάζουν ας δείξει ο λαός αν προτιμά τους 300 του Λεωνίδα και τους αγωνιστές του ΟΧΙ του 40 ή τους 300 (έστω όχι όλους) Εφιάλτες της Βουλής.
«Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» όχι σε 300 πολιτικούς. Καιρός είναι ο λαός να πάρει τα ηνία στα χέρια του, γιατί αυτός είναι ο ηγέτης. Να τιμωρήσει τους ενόχους, να συντάξει νέο σύνταγμα χωρίς ασυλίες και παραγραφές για τους πολιτικούς, να κατάσχει παράνομες περιουσίες, να ακυρώσει συμβάσεις που άλλοι υπέγραψαν για τον δέσουν χεροπόδαρα για γενιές, να βάλει τον πολίτη πάνω από τις τράπεζες, να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη ως ανεξάρτητη εξουσία. Αλλιώς η γάγγραινα θα φτάσει στην καρδιά της Ελλάδας….
Το τέλος των πολιτικάντηδων πλησιάζει αναπόφευκτο σαν κλείσιμο της σκηνής σε αρχαία τραγωδία. Τώρα είναι μόνο ο λαός που πρέπει να πει το νέο «Μολών λαβέ» ή το νέο «ΟΧΙ».
Χρήστος Μαγγούτας
[Πρωτοσέλιδο άρθρο στην εφημερίδα «Ελληνικός Τύπος» του Τορόντο, 15-3-2012]