Μάπετ, μας τον είπε ο Φάρατζ,
Μάπες είμαστε εμείς,
Που δεχόμαστε τις φάπες
Και δεν αντιδρά κανείς.
Η ληστεία του αιώνα
Ολυμπία μου γλυκιά,
Στην ομώνυμή σου μπήκαν
Και τα ‘κάναν ρημαδιά.
Κίονες δε θα αφήσουν,
Μπρος τους ο Έλγιν θα ωχριά
Μάρμαρα, χαλκός, χρυσάφι
Θα ξοφλήσουν δανεικά.
Με τρελούς έχουμε μπλέξει,
Θα τρελάνουνε και μας,
Όχι, λένε το βραδάκι
Το πρωί ψηφίζουν ja!
Τα καμάρια πέρα- δώθε,
Κόμμα αλλάζουν τακτικά
Τιμή, λόγο και πιστεύω
Τα νομίσανε βρακιά.
Τους φτωχούς συνέχεια γδέρνουν
Μας περνάνε για αρνιά,
Πριν μας κάνουν οβελίες
Ρίχτε τους στην ψησταριά.
Φ.Π.Α . Ε.Τ.Α.Κ. χαράτσια
Κωλοτούμπες ,χημικά,
Πλιάτσικο και κουκουλάκια,
Κάντους δώρο μια θηλιά.
Αχ! Βρε έρημη Πατρίδα
Κλέφτες μπήκαν στο μαντρί,
Σχέδιο καλά στημένο
Αλλά τα΄θελες και συ!
ΥΓ . συγχωρείστε μου το άκομψο του ποιήματος. Εκτός από τον έρωτα, την φτώχια και η αγανάκτηση, όπως λένε μας κάνει ποιητές. Όπως πάει η παλιοκατάσταση θα γίνουμε και στασιαστές. Στους δρόμους……….
Όσοι το χάλκειον χέρι,
Βαρύ του φόβου αισθάνονται,
Ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
Η ελευθερία.
ΚΑΛΒΟΣ.
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις