Οι δανειζόμενοι δεν μπορούν να θέτουν όρους (Ευάγγελος Βενιζέλος) : αλήθεια κύριε υπουργέ των οικονομικών;

 
Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Από τη συνέντευξη του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στο MEGA CHANNEL 10/10/2011 : «…Όταν λοιπόν είσαι σε αυτή την κατάσταση την τόσο αδύναμη και ταπεινωτική -το επαναλαμβάνω- για την εθνική αξιοπρέπεια και προβληματική για την εθνική ανεξαρτησία, είσαι υποχρεωμένος να παίξεις ένα παιχνίδι με τους όρους που σου θέτουν αυτοί που σε δανείζουν…» (Από την ιστοσελίδα του υπουργείου οικονομικών)…
Από την ομιλία του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στην Βουλή στις 12/2/2012 : «…Όταν πας στον δανειστή σου και λες «θέλω ένα δάνειο » και εκείνος σου λέει «μάλιστα, πάρτο», μπορείς να πεις ότι δώσε μου το δικαίωμα να καθορίζω εγώ μόνος μου, ο δανειζόμενος, τους όρους του δανείου; Το έχετε ακούσει ποτέ αυτό; να πηγαίνει κάποιος σε μία τράπεζα και να λέει «δώσε μου ένα δάνειο και δώσε μου το δικαίωμα να καθορίζω εγώ τους όρους της σύμβασης;»» (Από τα πρακτικά της Βουλής, ειςwww.hellenicparliament.gr)
Δύο απλά ερωτήματα αφού επισημάνω τη διαπίστωση του ίδιου του υπουργού ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΔΕΝ ΘΕΤΕΙ ΟΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, για τους λόγους που εξηγεί…
[1] Τότε προς τι οι κατά καιρούς δηλώσεις κορυφαίων υπουργών, ΓΙΑ ΤΙΣ «ΣΚΛΗΡΕΣ ΜΑΧΕΣ» ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΕΣ «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ» και
[2] Κύριε υπουργέ, να σας ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΟΤΙ ΕΝΙΟΤΕ ΟΙ ΥΠΕΡΔΑΝΕΙΣΜΕΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ, ΌΣΟ ΚΑΙ Ο ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΕΝΙΟΤΕ ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ…
Σας το λέω εξ ιδίας πείρας ως διαχειριστής εμπλοκών στην –την εποχή εκείνη- δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, όπου, μερικές φορές, τρέμαμε περισσότερο στην ιδέα της πτώχευσης ενός μεγαλοοφειλέτη μας, από ό,τι έτρεμε ο ίδιος…
Και μη μου πείτε ότι στο επίπεδο του κράτους είναι διαφορετικά, διότι ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΧΕΙ ΠΕΙ και ένας πρωθυπουργός μιας μεγάλης χώρας με τεράστιο χρέος, ο Ιταλός πρωθυπουργός, αν δεν με απατά η μνήμη μου… Δεν είναι η Ιταλία που τρέμει τόσο πολύ το χρέος της, ΟΣΟ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΤΗΣ…
Και μια επισήμανση : το αποδίδω στην απειρία του κυρίου Βενιζέλου, το γεγονός ότι ΣΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΓΟΡΕΣ ΟΙ ΟΡΟΙ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΣΚΛΗΡΩΝ ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ, κάτι που φυσικά δεν ίσχυσε στην περίπτωση των Μνημονίων, όπου δεν υπήρξαν σκληρές διαπραγματεύσεις, διότι δεν υπήρξαν ΚΑΝ διαπραγματεύσεις, και οι όποιες τέτοιες προβαλλόμενες, διατυμπανιζόμενες ή προπαγανδιζόμενες, ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ τις εισέπραξα ως επικοινωνικά τεχνάσματα και μάλιστα απευθυνόμενα σε προβληματικούς ως προς την αντίληψη αποδέκτες, που ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ, δεν ανευρίσκονται, εξ ου και η μέση ΟΡΘΗ αντίληψη της κοινωνίας και του λαού για τις περιώνυμες «μάχες» που (ΔΕΝ) δόθηκαν στα πλαίσια των «διαπραγματεύσεων» για τα μνημόνια…
Και μια ακόμα σύγχυση στα λεγόμενα του κυρίου υπουργού : κύριε υπουργέ, ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ οι διαπραγματεύσεις ΓΙΑ ΤΑ ΥΓΙΗ ΔΑΝΕΙΑ, ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ οι διαπραγματεύσεις ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΔΑΝΕΙΑ : Σας το επισημαίνω από την πείρα μου ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΔΑΝΕΙΩΝ από την μακρόχρονη τραπεζική μου θητεία…
Και να επαναλάβω ένα ανέκδοτο που πάντως αναδεικνύει ενίοτε και μια πραγματικότητα : πως όταν χρωστάς σε μια Τράπεζα 100.000 ευρώ και δεν έχεις να τα πληρώσεις, έχεις μεγάλο πρόβλημα. Αν χρωστάς 1.000.000 ευρώ και δεν έχεις να τα πληρώσεις, έχεις σοβαρό πρόβλημα. Αν χρωστάς 1.000.000.000 ευρώ και δεν έχεις να τα πληρώσεις, τότε είναι η Τράπεζα που έχει σοβαρό πρόβλημα…
Εδώ, δώσαμε ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΧΡΟΝΟ στους ξένους δανειστές, ώστε να «τακτοποιήσουν» τα προβληματικά τους δάνεια με την Ελλάδα…
Αγόραζαν χρόνο που εμείς τους τον πουλάγαμε αφειδώς ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΩΣ…
Τα μνημόνια και οι συναφείς πολιτικές ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ…
Είχαμε (αλλά κι εξακολουθούμε να έχουμε) το πλεονέκτημα να αντιτάξουμε στους ΑΘΕΜΙΤΟΥΣ εκβιασμούς ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΙΤΕΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΑΛΛΑ ΙΣΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΕΠ’ ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ…
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣΑΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑΣ ΜΑΣ : ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ, ΣΟΚ ΣΤΟ ΣΟΚ, ΔΕΟΣ ΣΤΟ ΔΕΟΣ…
Δεν το πράξαμε…
Το γιατί ήδη από πολλούς ερμηνεύεται με βάση το πώς ο καθείς αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει τα πράγματα…
Προσωπικά, ταυτίζομαι με την συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, όχι διότι είναι συντριπτική πλειοψηφία, μα διότι συμφωνώ μαζί της… Άλλωστε, επίσης προσωπικά, με δημόσια κείμενά μου, ΗΜΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ κι όταν η κοινή γνώμη, τουλάχιστον στην αρχή, όχι μόνο δεν ήταν συντριπτικά εναντίον του (πρώτου τουλάχιστον) μνημονίου, αλλά, αν θυμάμαι καλά, ήταν και συντριπτικά υπέρ…
Και κάτι τελευταίο ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΟΜΙΚΟ κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟ : Το ότι ο δανειζόμενος δεν μπορεί να θέτει όρους, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΚΗ ΣΑΣ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ; Αν ναι, έστω και μη νομικός, επιτρέψτε μου να πω ότι είναι μια γνωμάτευση ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ…