Οι δύο εναλλακτικές λύσεις της Ευρωζώνης
Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος e-mail: [email protected] Κηφισιά, 14-02-2012
Μετά το πήδημα στο κενό και τώρα τι; Μετά την ψήφιση της δανειακής σύμβασης, οι «φίλοι» και «εταίροι» μας ζητούν και έγγραφες δεσμεύσεις των αρχηγών των κομμάτων, δηλαδή του Αντώνη Σαμαρά, γιατί αυτόν φοβούνται ως μελλοντικό πρωθυπουργό, ότι μετά τις εκλογές θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν την ίδια πολιτική!!! Μετά τον ταπεινωτικό εκβιασμό ακολουθούν με αίτημα το αυτό-ευτελισμού! Όταν έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς, λέει η σοφία του λαού μας.
Τι αλήθεια πιστεύουν ότι πετύχαμε με την ψήφιση του Μνημόνιου2; Τι θα αλλάξει; Τίποτα, η πορεία προς την κόλαση του Δάντη, συνεχίζεται. Μας έχουν τρομοκρατήσει με την χρεοκοπία, λες και δεν έχει χρεοκοπήσει η ελληνική κοινωνία, με την ακολουθούμενη πολιτική της αποστέωσης και της εξαθλίωσης. Ο Dr Mark Weisbrot (Washington DC), ο οποίος έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά, σε μια του συνέντευξη είπε ότι, «Τι ειρωνεία! Η σωτηρία της Αργεντινής ήρθε με την πτώχευση». Μήπως λοιπόν και εδώ η «πτώχευση», με την οποία μας τρομοκρατούν, είναι λύτρωση; Μήπως η παρούσα πορεία και η βέβαιη συνέχισή της, είναι κατά πολύ χειρότερη από την όποια πτώχευση; Πτώχευση ή χρεοκοπία όπως έχουμε εξηγήσει δεν είναι τίποτε περισσότερο από το να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους δανειστές μας, έστω και χωρίς τον χαρακτηρισμό «τοκογλύφους», ενώ έχουμε σταματήσει να πληρώνουμε τα εσωτερικά μας χρέη της υγείας, της παιδείας, των Δήμων και τόσων άλλων. Η αγανάκτηση του κόσμου έχει φθάσει στα όριά της. Ο ξεσηκωμός θα είναι το επόμενο βήμα και όποιον πάρει η μπάλα! Αυτό θέλουμε; Εκεί αποβλέπουμε;
Τι προσδοκά αλήθεια ο κ.Σαμαράς με τη ψήφιση της δανειακής αυτής σύμβασης, που μας δένει ξανά χειροπόδαρα, εξαθλιώνει το λαό, υποθηκεύει την περιουσία της χώρας και θέτει ακόμη και σε κίνδυνο της εθνική μας κυριαρχία; Και πάνω απ’ όλα χωρίς αποτέλεσμα; Έφθασε μέχρι το σημείο να πληγώσει βαριά, αν όχι θανάσιμα, τη Νέα Δημοκρατία; Είναι αδήριτη ανάγκη να δώσει περισσότερες εξηγήσεις για τη αισιοδοξία που επιδεικνύει και να βρει τρόπο να επανασυσπειρώσει την παράταξη, εν όψει του ότι καμία άποψη δεν είναι απόλυτη. Μου θυμίζει τη ρήση του Γαλιλαίου εξερχόμενος από την αίθουσα της «Ιεράς Εξέτασης», όπου παραδέχθηκε τη «πλάνη» του για το γεωκεντρικό σύστημα για να γλυτώσει την καταδίκη του στην πυρά και αναφώνησε, «και όμως γυρίζει».
Εκτός και αν είναι από εκείνα που «λέγονται αλλά δεν πράττονται», ή από εκείνα που «πράττονται αλλά δεν λέγοντα». Είθε! Ενδέχεται ο κ.Σαμαράς να έχει υπόψη του κάποιο κλαδί που υπάρχει στο βράχο του γκρεμού, από το οποίο θα μπορέσουμε να πιαστούμε, ύστερα από το πήδημα στο κενό: Είναι μια ελπίδα που πρέπει να διατηρούμε εδώ που φθάσαμε.
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στη ανοικτή επιστολή που έστειλα με e-mail χθές, στους ηγέτες της Ευρωζώνης, στην κ.Μέρκελ και Σαρκοζύ, στους οποίους, αφού τους τονίζω την αναποτελεσματικότητα των αυστηρών και επώδυνων μέτρων που μας επιβάλουν, συγκρινόμενα μόνο με την περίοδο της κατοχής 1941-45, μας δημιουργούν την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους Έλληνες, με απόλυτη έλλειψη αλληλεγγύης και εταιρικότητας, και τους επισημαίνω ότι έχουν δύο εναλλακτικές λύσης αποτελεσματικότητας να ακολουθήσουν, οι οποίες περιληπτικά είναι οι εξής:
Α’ Η νομισματική υπόθεση.
«Ένας από τους λόγους των αρνητικών συνεπειών της οικονομικής κρίσης, ήταν το ότι «βάλαμε το κάρο μπροστά από το άλογο», όπως λέμε εδώ. Το νόμισμα, κατά κανόνα, αντικατοπτρίζει την οικονομία της χώρας του και χρησιμοποιείται από μια συνετή Κυβέρνηση ως εργαλείο να ρυθμίζει τις οικονομικές και κοινωνικές επικρατούσες συνθήκες.
Το Ευρώ, το νόμισμα της Ευρωζώνης, ποιας χώρας την οικονομία αντικατοπτρίζει; Εφόσον η οικονομία της Ευρωζώνης δεν είναι ενοποιημένη, το Ευρώ είναι χωρίς θεμέλια, είναι νόμισμα στον αέρα και ως τέτοιο, φοβάμαι ότι δεν θα διαρκέσει πολύ, αν δεν αναμορφωθεί.
Εάν όλοι θέλουμε να ενδυναμώσουμε την Ευρωζώνη και το Ευρώ να επιβιώσει, πρέπει να προχωρήσουμε στην οικονομική ενοποίηση, ως οιονεί μία χώρα. Ένα από τα καθήκοντα αυτής της ενοποιημένης Ευρωζώνης θα είναι να ισορροπήσει τις οικονομίες κάθε χώρας και να εφαρμόσει μέτρα έτσι ώστε όλες οι χώρες μέλη να αναπτύσσονται οικονομικά.
Παρακαλούμε σκεφτείτε το και ελπίζουμε να ενεργήσετε αναλόγως».
Β΄ Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας.
«Εάν η λύση του νομισματικού θέματος δεν μπορεί να επιλυθεί γρήγορα, το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, μπορεί να αντιμετωπιστεί σχετικά γρήγορα, αν όλοι ενεργήσουμε με σύνεση και πρακτικά. Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας θα χειροτερεύσει με τη λήψη νέων δανείων για αποπληρωμή των προηγουμένων και αυξάνοντας έτσι το χρέος μας, το οποίο ουδέποτε θα γίνει διαχειρίσιμο, ενώ συγχρόνως εξαθλιωνόμαστε οι Έλληνες, διασπάται η κοινωνία μας, χάνοντας ακόμη και την εθνική μας κυριαρχία.
Όλοι ισχυριζόμαστε ότι χρειαζόμαστε ανάπτυξη, η οποία δεν δύναται να επιτευχθεί με περιοριστικά μέτρα. Μια προϋπόθεση ανάπτυξης είναι να υπάρχει ηρεμία για προγραμματισμό και αναδιοργάνωση της οικονομίας της χώρας. Μια τέτοια ηρεμία επιτυγχάνεται με την απομάκρυνση πληρωμής των δανείων..
Για το λόγο τούτο, αντί της προσπάθειας να πεισθούν οι δανειστές μας να «κουρέψουν» τα δάνειά τους κατά 50% ή περισσότερο, να τους ζητήσετε να:
αποδεχθούν ένα άτοκο χρεοστάσιο για πέντε ή δέκα χρόνια.
Με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε χρόνο να αναδιοργανώσουμε και επανεκκινήσουμε την οικονομία μας, να δημιουργήσουμε ανάπτυξη και πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία θα μας επιτρέψουν να προγραμματίσουμε την αποπληρωμή των δανείων μας.
Η πρόταση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί αμέσως, θα σταματήσουν οι τριβές και μια νέα εποχή θα ανατείλει για την Ευρώπη και την Ελλάδα.»
Τα πιο πάνω αν τα έχει υπόψη του να επιτύχει ο κ.Σαμαράς, θα λειτουργήσουν ως το κλαδί που θα πιαστούμε στο γκρεμό, θα είναι η πραγματική σωτηρία της χώρας μας.
Νίκος Αναγνωστάτος
Κηφισιά