Ποιοι Πρωθυπουργοί καταδικάστηκαν στις δίκες των δοσιλόγων του 1946 – Πολλά εξηγούνται με την μελέτη της Ιστορίας μας, και τις σημερινές συμπεριφορές των πολιτικών μας
Ο όρος “επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843”, περιγράφει τα γεγονότα του 1843, τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση “συντάγματος” από τον Όθωνα και στη μετάβαση της Ελληνικής πολιτείας από την “απόλυτη μοναρχία” στη “συνταγματική μοναρχία”. Πάντως “μοναρχία”, προέβλεπε το σύνταγμα, ώς πολίτευμα της χώρας, έτσι τουλάχιστον επέτασσε η βούληση των “ιδιοκτητών” αυτής της χώρας εκείνη την χρονική περίοδο.
Οι ημέρες τίς οποίες διανύουμε ώς Έθνος, ώς λαός και ώς κράτος, είναι ίσως οι κρισιμότερες των τελευταίων 150 χρόνων και των επόμενων 100 χρόνων του βίου μας. Η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα, ώς αρετές τίς οποίες υποχρεούμεθα να επιδείξουμε ώς χώρα και ως Εθνος, τώρα είναι ίσως η καταλληλότερη στιγμή για να τίς εκδηλώσουμε, διαφορετικά θα είναι αρετές υπό αμφισβήτηση ή “εν πηγαίω ύπνω”, για τον Ιστορικό του μέλλοντος, κυρίως όμως για τα παιδιά μας, και τους απογόνους μας ( διότι αυτοί θα υποστούν το αποτέλεσμα της σημερινής “υπεύθυνης” ή όχι, στάσης-απόφασης των κυβερνώντων μας απέναντι στο Έθνος και όχι στούς “ομολογιούχους” του).
Αναφέρω μερικά Αποσπάσματα απο τα Απομνημονεύματα τουστρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη, αναφερόμενος σε Ιστορικές πιστοποιήσεις πρακτικών και συμπεριφορών των τότε ισχυρών, “συμμάχων κατά τα άλλα”, κρατών και του διεθνούς δικαίου, όπως το αντιλαμβανόταν οι “σύμμαχοί-ιδιοκτήτες” μας.
“Δεν έπρεπε να έμπω εις αυτό το έργον ένας αγράμματος, να βαρύνω τους τίμιους αναγνώστες και μεγάλους άντρες και σοφούς κοινωνίας και να τους βάλω σε βάρος, να τους κινώ την περιέργειά τους και να χάνουν τις πολυτίμητες στιμές εις αυτά. Αφού όμως έλαβα και εγώ ως άνθρωπος αυτείνη την αδυναμίαν, σας ζητώ συγνώμη εις το βάρος οπού θα σας δώσω.
Αν είμαι τίμιος άνθρωπος, θέλω γράψη την αλήθεια, καθώς έγιναν τα γραφόμενα, οπού θα σημειώσω. Όλοι οι αναγνώστες έχετε χρέος πρώτα να ερευνήσετε δια την διαγωγή μου, πώς φέρθηκα εις την κοινωνία και Αγώνα, και αν τιμίως φέρθηκα, βάλετε βάση και εις τα γραφόμενά μου, αν ατίμως φέρθηκα, μην πιστεύετε τίποτας. Και αφού μάθετε ότι φέρθηκα τιμίως και ιδήτε σημειωμένα έγγραφα και απόδειξες, αρχή και τέλος, από διαφόρους, από κυβέρνησες και από αρχές και από άλλους πολλούς, όθεν χρημάτισα εγώ με τους αδελφούς μου συναγωνιστάς, οπού μ’ αξίωσε ο Θεός να έχω εις την οδηγίαν μου, όλο καλύτερούς μου εις τον αγώνα και εις υπηρεσίες, όθεν διατάχτηκα.
Πρώτο λοιπόν αυτό, και ύστερα σε πολλά μέρη επαναλαβαίνω πίσω τα ίδια (ότι είμαι αγράμματος και δεν θυμώμαι και δεν βαστώ σειρά ταχτική) και τρίτο, εκείνα οπού σημειώνω εις την πρωτοϋπουργίαν του Κωλέτη, οπού έκαμεν τόσα μεγάλα λάθη αναντίον της πατρίδος του και της θρησκείας του και των συναγωνιστών του, όλων των τίμιων ανθρώπων και να χύση τόσα άδικα αίματα των ομογενών του και να πάθη η δυστυχισμένη του πατρίδα και να παθαίνη και τώρα εις τον πεθαμό του από τους ίδιους τους μαθητάς του και συντρόφους του, οπού μας κυβερνούν, και οι προκομμένες του οι Βουλές και άλλοι τοιούτοι, οπού δεν άφησαν λεπτό εις το ταμείο, και όλο το κράτος το έφεραν σε μίαν μεγάλη δυστυχία και ανωμαλία, και ένας μεγάλος στόλος των σκύλων ( σ.σ. ό στόλος της Αγγλίας και της Γαλλίας ), μας έχουν μπλόκον, οπού ’ναι περίτου από τρεις μήνες, και μας πήραν όλα τα καράβια και μας κατακερμάτισαν όλο το εμπόριον και τζαλαπάτησαν την σημαίαν μας και πεθαίνουν της πείνας οι ανθρώποι των νησιών και εκείνοι οπού έχουν τα καράβια τους γκιζερούν εις τους δρόμους και κλαίνε με μαύρα δάκρυα (Υπόθεση “Πατσίφικο”).
Έτσι περιγράφει την αντίδραση τών “πιστωτών” του νεοιδρυθέντος, τότε, κράτους μας, σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο και της “διπλωματίας της κανονιοφόρου” ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του.
Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να υπάρξει επανάληψη των εποχών του 1800, που τα αγγλικά ή τα γαλλικά πολεμικά απέκλειαν τον Πειραιά, εμποδίζοντας τα σιτοκάραβα να ταϊσουν τον πεινασμένο ελληνικό λαό ;;;
Είναι προφανές ότι αυτό, θα προσπαθήσουν να το αποφύγουν, διότιτώρα έχουν “άλλα εργαλεία” για να εισπράξουν τον “μόχθο” τους.
Έχουν μιά κυβέρνηση, ένα μνημόνιο, μεσοπρόθεσμα και μακρυπρόθεσμα προγράμματα, φιλόδοξους υποτελείς πολιτικούς, κατακερματισμένα κόμματα, όλους τους εκπροσώπους της αστικής εγχώριας τάξης υποχείρια, και βέβαια μία επιτροπεία μέσω της “τρόικας” ή οποία εν ολίγοις “κυβερνά”, και άς προσπαθούν τα “προσκυνημένα” ΜΜΕ να αλλοιώσουν την αλήθεια και την πραγματικότητα.
“Όλα αυτά τα δεινά και άλλα πλήθος είναι έργα του (σ.σ.σημερινού) Κωλέτη και της συντροφιάς του, οπού άφησε εντολή να κυβερνιώμαστε με αυτό το σύστημα και με τους τοιούτους συντρόφους του. Και από αυτό παθαίνομεν και τι θα πάθωμεν ακόμα ο Θεός το γνωρίζει. Και αυτά ήταν δια τους ξένους σκοπούς του και τις ’διοτέλειές του και για να κατακερματίσουνε και την Τρίτη Σεπτεβρίου (οπού διαλαβαίνει περί θρησκείας και άλλης σωτηρίας της πατρίδος αυτό το Σύνταμα ), και τόχομεν εις το χαρτί και αντίς να μας ωφελήση μας αφανίζει ολοένα. Όλοι οι άλλοι, οπού γράφω εξ αρχής, είναι άγιοι ομπρός ’σ αυτόν και την συντροφιά του τη σημερνή, μ’ όλον οπού τα λάθη τα πρώτα εγέννησαν και τούτα”.
(http://el.wikisource.org/wiki/…)
Στις 5 Ιουνίου του 2005 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας επεσήμανε μεταξύ άλλων: “Ο Ιωάννης Κωλέττης είχε μια πλήρως τεκμηριωμένη πολιτική θεωρία για την εξέλιξη των ελληνικών πραγμάτων κατά τη μετεπαναστατική περίοδο. Καθοδηγητικό στοιχείο της πολιτικής του σκέψης ήταν οι ευρωπαϊκές προδιαγραφές και η μεταφορά τους στην ελληνική πραγματικότητα”.
Ο Ευάγγελος Κοροβίνης στο γνωστό βιβλίο του “Η Νεοελληνική Φαυλοκρατία”, εκδόσεις Αρμός, 5η έκδοση, (2008), τον χαρακτηρίζει με τα μελανότερα χρώματα, επειδή θεωρεί ότι ο Ιωάννης Κωλέττης εισήγαγε τη φαυλοκρατία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, δεδομένου μάλιστα ότι υπήρξε ο πρώτος Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διαχειριζόμενος τα κοινά απέκτησε μεγάλη περιουσία (630.000 χιλιάδες δραχμές).
Ας επιλέξει ο αναγνώστης διασταυρώνοντας τίς πληροφορίες του, ποιός άραγε λέει την πραγματικότητα με το όνομά της, σε ότι αφορά τον Κωλέττη ;;;
Οι πολιτικοί μας σίγουρα γνωρίζουν πολλά περισσότερα από εμάς τους “αδαείς πολίτες”, όμως η κ. Ψαρούδα-Μπενάκη ήταν, τον Φεβρουάριο του 2005, πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Ο λόγος της στον οποίον αναφέρομαι, υπάρχει παντού δημοσιευμένος, ποτέ δεν διαψεύσθηκε από κανέναν ούτε κι από την ίδια, εξ όσων γνωρίζω. Μεταφέρω εδώ απόσπασμα της ομιλίας της, μία ομιλία-υποδοχής του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στην Ελληνική Βουλή:
“Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης”.
Εάν αυτές οι πολιτικές εκτιμήσεις αποτελούν αποτέλεσμα πολιτικής κρίσης και εκτίμησης, γνώσεων και πληροφοριών, εξαιτίας της “θέσεως” την οποίαν κατείχε η Κα Μπενάκη, τότε εκτιμώ ότι ήθελε να προειδοποιήσει τον Πρόεδρο και δια μέσου αυτού τον Ελληνικό λαό δια τίς επερχόμενες “αλλαγές”, τις οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περιέπεσαν στην αντίληψή της.
Δεν είναι απορίας άξιον το γεγονός, ότι ουδείς απο το πολιτικό σύστημα αντέδρασε, σε μία ομολογουμένως ακριβή όσο και αναπάντεχη ομιλία μίας προέδρου του Ελληνικού κοινοβουλίου ;
Προφανώς γνώριζαν από τότε οι κυβερνώντες, από το 2005, ότι η χώρα θα παραχωρούσε Εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα ή ότι τα είχε ήδη παραχωρήσει, προς το Διευθυντήριο της Ευρώπης και ποιος ξέρει και σε ποιους άλλους.
Η κα Μπενάκη, μιλούσε ακόμα και για τα «εθνικά σύνορα» που θα περιοριστούν. “Χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη”. Είναι γεγονός ότι κάτι συμβαίνει.Προσπαθούμε όλοι οι Έλληνες πολίτες να ανιχνεύσουμε αυτό το “κάτι συμβαίνει”, να το σχηματοποιήσουμε και να αποδώσουμε προθέσεις και ευθύνες στούς διαχειριστές του, και αυτό είναι που “τρομάζει” το πολιτικό σύστημα.
Η αποκάλυψη, όχι τόσο τών δεσμεύσεων και των συμφωνιών τις οποίες “έκαναν” εις το όνομα και εν αγνοία των Ελλήνων πολιτών, αλλά των προθέσεων, δηλαδή της ύπαρξης “δόλου” πρός ικανοποίησην ιδιοτελών στόχων.
Διότι άλλο είναι να κάνεις ένα “πολιτικό λάθος” και να έχεις ίδιον όφελος, και άλλο είναι να κάνεις σωρεία “πολιτικών λαθών” με αποτέλεσμα το ίδιον όφελος.Και το χείριστο, αυτό να αποτελεί οιουδήποτε είδους “αμοιβή” στίς “παραχωρήσεις” είς βάρος του Εθνικού συμφέροντος.
Σχηματοποιήται πλέον μία προσπάθεια των “ιδιοκτητών” της χώρας μας να κυβερνηθεί ο τόπος έστω και με “πολιτικό πραξικόπημα”, αρκεί να δεσμεύσουν την χώρα δια της υπογραφής των οι πολιτικοί αρχηγοί.
Η προκύψασα κυβέρνηση του πολιτικού πραξικοπήματος του 2011, του κ. Λ.Παπαδήμου, επελέγει και υπεδείχθει απο τούς “πιστωτές” μας και οι κομματικοί σχηματισμοί ανερυθρίαστα “συνεμορφώθησαν πρός τας υποδείξεις”.ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!!!
Όσοι παλαιότεροι ζήσαμε την περίπτωση της Οικουμενικής Ζολώτα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Συνασπισμός) γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι τέτοιες λύσεις, είναι εξωθεσμικές, πρόσκαιρες, αδύναμες εκ των πραγμάτων και αναποτελεσματικές σε ότι αφορά την εξυπηρέτηση των Εθνικών συμφερόντων. Επιπλέον ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες στην διαπλοκή, όπως έγινε τότε με την εκχώρηση των ελληνικών τηλεπικοινωνιών στην “SIEMENS” και την “Ιντρακόμ”.
“Είτε εκλογές, που όμως θα ήταν καταστροφικές στις σημερινές κρίσιμες ώρες, είτε μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε μια εθνική πλειοψηφία που θα στηρίζεται από την παρούσα Βουλή” γράφει χαρακτηριστικά η εφημερίδα του κ. Μπόμπολα.
Τώρα, γιατί οι εκλογές θα ήταν καταστροφικές και για ποιούς, μένει να μας το εξηγήσει κάποια στιγμή η εφημερίδα.
Η δίκη του Κολοκοτρώνη έγινε στο παλιό τζαμί του Ναυπλίου, της πρώτης πρωτεύουσας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Κράτησε πολλές μέρες και τελείωσε στις 26 Μαϊου 1834. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου βρέθηκαν ο Γέρος του Μοριά, ο εξάδελφός του Δημήτρης Πλαπούτας, πρωτεργάτης κι αυτός της επανάστασης του 1821, ο Κίτσος Τζαβέλας και μερικοί ακόμα αγωνιστές. Η ποινή για τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα ήταν θανατική εκτέλεση στη λαιμητόμο, εντός 24 ωρών. Στο άκουσμά της ο πρώτος σταυροκοπήθηκε, ο δεύτερος αναλύθηκε σε λυγμούς. Το ακροατήριο έμεινε άναυδο. Οι Βαυαροί αντιβασιλείς είχαν καταφέρει να πείσουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ότι οι κατηγορούμενοι ήταν ένοχοι εσχάτης προδοσίας. Ήθελαν, λέει, να ανατρέψουν τον ανήλικο βασιλειά “Όθωνα”, και να επιβάλουν τη δική τους καταστροφική τάξη πραγμάτων.
Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο Αναστάσιος Πολυζωίδηςκαταγόμενος από το Μελένικο Σερρών, Μακεδόνας. Μέλη του δικαστηρίου ήταν ο εξ Ζακύνθου Γ. Τερτσέτης, ο Δ. Σούτσος, ο Α. Βούλγαρης και ο Φ. Φραγκούλης. Ο αντιβασιλέας Μάουερ είχε εκ των προτέρων αποφασίσει να πάρει τα κεφάλια των δύο ηρώων. Για την ευόδωση των σκοπών του χρησιμοποίησε τον υπουργό Δικαιοσύνης Κ. Σχινά και τον εισαγγελέα της έδρας, κάποιον Μάσoν. Οταν η ακροαματική διαδικασία ολοκληρώθηκε, ο Πολυζωίδης ως πρόεδρος κάλεσε το δικαστήριο σε διάσκεψη. Ο Μάουερ ήθελε να τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες η διάσκεψη.
Συνέβη, όμως ο Πολυζωίδης να έχει σχηματίσει ακλόνητη δικανική πεποίθηση ότι οι κατηγορούμενοι ήταν αθώοι.
Όταν ενηλικιώθηκε ο Όθων (20 Μαΐου 1835) και ανέλαβε τη βασιλεία, οι αγωνιστές έλαβαν χάρη, ελευθερώθηκαν και παρασημοφορήθηκαν !!!.
Ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, υπήρξε πολιτικός και δικαστικός. Εγεννήθει το 1802 στο Μελένικο Σερρών.Ο δικαστής ο οποίος αρνήθηκε να υπογράψει τη θανατική καταδίκη του Θ. Κολοκοτρώνη.
Σε πολύ νεαρή ηλικία πήγε στην Ευρώπη για ανώτερες σπουδές. Σπούδασε νομικά και ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Γοτίνγκης (Γκαίτινγκεν), στη Βιέννη και στο Βερολίνο. Διέκοψε τις σπουδές του στο Βερολίνο το 1821, όταν είχε αρχίσει η Ελλην. Επανάσταση και κατέβηκε στην Ελλάδα. Έλαβε μέρος στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (τέλη του 1821 – αρχές του 1822). Αν και νεότατος τότε (μόλις 20 ετών), υπήρξε ο κύριος συντάκτης του Συντάγματος και συνέταξε σχεδόν εξ ολοκλήρου την περίφημη Διακήρυξη του 1822, με την οποία επιδιωκόταν να δειχτεί στην απολυταρχική Ευρώπη, ότι ο πόλεμος των Ελλήνων ήταν εθνικός και ιερός, έξω από δημαγωγικότητες και ιδιοτελείς αρχές.
Απόσπασμα απο την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του 1822:
«Aπόγονοι του σοφού και φιλανθρώπου Έθνους των Eλλήνων, σύγχρονοι των νυν πεφωτισμένων και ευνομουμένων λαών της Eυρώπης και θεαταί των καλών, τα οποία ούτοι υπό την αδιάρρηκτον των νόμων αιγίδα απολαμβάνουσιν, ήτο αδύνατον πλέον να υποφέρωμεν μέχρις αναλγησίας και ευηθείας την σκληράν του Oθωμανικού Kράτους μάστιγα, ήτις ήδη τέσσαρας περιπου αιώνας επάταξε τας κεφαλάς ημών και αντί του λόγου την θέλησιν ως νόμον γνωρίσουσα, διώκει και διέταττε τα πάντα δεσποτικώς και αυτογνωμόνως.
Mετά μακράν δουλείαν ηναγκάσθημεν τέλος πάντων να λάβωμεν τα όπλα εις χείρας και να εκδικήσωμεν εαυτούς και την πατρίδα ημών από μίαν τοιαύτην φρικτήν και ως προς την αρχήν αυτής άδικον τυραννίαν, ήτις ουδεμίαν άλλην είχεν ομοίαν, ή καν δυναμένην οπωσούν μετ αυτής να παραβληθή δυναστείαν.
O κατά των Tούρκων πόλεμος ημών, μακράν του να στηρίζεται εις αρχάς τινάς δημαγωγικάς και στασιώδεις ή ιδιωφελείς μέρους τινός του σύμπαντος Eλληνικού Έθνους σκοπούς, είναι πόλεμος εθνικός, πόλεμος ιερός, πόλεμος του οποίου η μόνη αιτία είναι η ανάκτησις των δικαίων της προσωπικής ημών ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της τιμής, τα οποία ενώ την σήμερον όλοι οι ευνομούμενοι και γειτονικοί λαοί της Eυρώπης τα χαίρουσιν, από ημάς μόνον η σκληρά και απαραδειγμάτιστος των Oθωμανών τυραννία επροσπάθησεν με βίαν να αφαιρέσει και εντός του στήθους ημών να τα πνίξη.
Eίχομεν ημείς τάχα ολιγώτερον παρά τα λοιπά έθνη λόγον δια να στερώμεθα εκείνων των δικαίων, ή είμεθα φύσεως κατωτέρας και αχρειεστέρας και να νομιζώμεθα ανάξιοι αυτών, και καταδικασμένοι εις αιώνιον δουλείαν, να έρπωμεν ως κτήνη και αυτόματα εις την άλογον θέλησιν ενός απηνούς τυράννου, όστις ληστρικώς και άνευ τινός συνθήκης ήλθεν μακρόθεν να μας καθυποτάξει; Δίκαια, τα οποία η φύσις ενέσπειρε βαθέως εις την καρδίαν των ανθρώπων και τα οποία οι νόμοι, σύμφωνοι με την φύσιν, καθιέρωσαν, όχι τριών ή τεσσάρων, αλλά και χιλίων και μυρίων αιώνων τυραννία δεν δύναται να εξαλείψη.
Kαι αν η βία ή η ισχύς προς τον καιρόν τα καταπλακώση, ταύτα πάλιν, απαλαίωτα και ανεξάλειπτα καθ` εαυτά, η ισχύς ημπορεί ν αποκαταστήση και αναδείξη οία και πρότερον και απ αιώνων ήσαν, δίκαια τέλος πάντων τα οποία δεν επαύσαμεν με τα όπλα να υπερασπιζώμεθα εντός της Eλλάδος, όπως οι καιροί και αι περιστάσεις επέτρεπον.
Aπό τοιαύτας αρχάς των φυσικών δικαίων ορμώμενοι, και θέλοντες να εξομοιωθώμεν με τους λοιπούς συναδέλφους μας, Eυρωπαίους Xριστιανούς, εκινήσαμεν τον πόλεμον κατά των “Tούρκων”, μάλλον δε τους κατά μέρος πολέμους ενώσαντες, ομοθυμαδόν εκστρατεύσαμεν, αποφασίσαντες ή να επιτύχωμεν τον σκοπόν μας και να διοικηθώμεν με νόμους δικαίους, ή να χαθώμεν εξ ολοκλήρου, κρίνοντες ανάξιον να ζώμεν πλέον ημείς οι απόγονοι του περικλεούς εκείνου Έθνους των Eλλήνων υπό δουλείαν τοιαύτην, ιδία μάλλον των αλόγων ζώων, παρά των λογικών όντων…..Eίθε, είθε.
Eν Eπιδαύρω την 15ην Iανουαρίου. A της Ανεξαρτησίας. 1822.»
“Δοξάζω τον Θεόν οπού δεν μου σήκωσε την ζωή μου και ευκαριστώ και την πατρίδα μου οπού με τίμησε βαθμολογώντας κατά την τάξη, κατά τις περίστασες, ως τον βαθμόν του στρατηγού και ζω ως άνθρωπος μ’ εκείνο οπού ευλόγησε ο Θεός χωρίς να με τύπτη η συνείδησή μου, χωρίς να γυμνώσω κανέναν ούτε μίαν πιθαμή γης”.
Στρατηγός Ι.Μακρυγιάννης
Με τη Συνταχτική Πράξη υπ’ αρίθμ. 6 της 20.1.1945 της κυβέρνησης Πλαστήρα,που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «Νόμος περί δωσιλόγων», συγκροτήθηκε το Ειδικό Δικαστήριο και το Κατηγορητήριο που δίκασε και καταδίκασε του δωσίλογους πρωθυπουργούς της “κατοχής” και τα τσιράκια τους.
Στις δίκες των δοσιλόγων του 1946 οι παρακάτω τρεις Πρωθυπουργοί καταδικάστηκαν εις θάνατον για τρία αδικήματα, συνιστώντας, την εσχάτη Εθνική προδοσία.
1) Εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας. Αποδέχθηκαν δηλαδή την κατοχή.
2) Διασπορά ηττοπάθειας στον Ελληνικό λαό έτσι ώστε οι συνεργάτες του κατακτητή να πάρουν το πάνω χέρι και να καταδικάσουν τον Ελληνικό λαό σε συνθήκες πραγματικής απελπισίας υπό κατοχή.
3) Συνεργασία με τον κατακτητή σε διάφορα εγκλήματα πολέμου, όπως οι εκτελέσεις. Κάθε ομοιότης με την παρούσα κατάσταση δύναται να θεωρηθεί τυχαίον γεγονός έως “απόλυτη σύμπτωση”.
Γεώργιος Τσολάκογλου του Κωνσταντίνου (Ρεντίνα Αγράφων, Απρίλιος 1886 – Αθήνα, 22 Μαΐου 1948) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, διορισμένος πρωθυπουργός κατά την περίοδο κατοχής της Χώρας 1941–1942.
Ο Κωνσταντίνος Ι. Λογοθετόπουλος (Ναύπλιο, 1878 – Αθήνα, 8 Ιουλίου 1961) ήταν διακεκριμένος έλληνας καθηγητής της Ιατρικής, αλλά και πρωθυπουργός μιας διορισμένης από τους Γερμανούς κατοχικής κυβέρνησης από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 έως τις 7 Απριλίου 1943.
Ο Ιωάννης Δ. Ράλλης (Αθήνα, 1878 – Αθήνα, 26 Οκτωβρίου 1946) ήταν Έλληνας πολιτικός, Μακεδονομάχος, αλλά και συνεργάτης και πρωθυπουργός της δωσίλογης κυβέρνησης των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων από τις 7 Απριλίου του 1943 μέχρι τις 12 Οκτωβρίου του 1944.
Ὁ Θ. Πάγκαλος (ο παππούς) συνελήφθη ὡς δωσίλογος καὶ καταδικάσθηκε σὲ πολυετή ποινὴ φυλάκισης. Ἐξέτισε μόνο ποινὴ 40 ημερών, ἀφού απηλλάγη μὲ βούλευμα ποὺἐξέδωσε ἡ κυβέρνηση τοῦ Γ. Παπανδρέου του πρεσβυτέρου. Πολλά εξηγούνται με την μελέτη της Ιστορίας μας, και τίς σημερινές συμπεριφορές των πολιτικών μας, του “Γέρου της Δημοκρατίας”!!!
Τέλος, ο Ν. Χριστοφοράκος αθωώθηκε λόγῳ αμφιβολιών παρὰ τὸ ότι αναγνωρίστηκε ὡς ὁ συνεργάτης της γερμανικής διοίκησης ποὺ κατέδιδε τοὺς Ἕλληνες, οἱ οποίοι προμήθευαν μὲ φαρμακευτικὸὑλικὸ τοὺς έχοντες ἀνάγκη.
Αναμένω με αγωνία την δημοσιοποίηση της κατάληξης της συμφωνίας PSI, με τούς Τραπεζίτες, για να αισθανθώ “υπερήφανος ώς ραγιάς” και πολύ “λογικός” για να μην αντιδράσω στην “πολιτική αλητεία” του πολιτικού συστήματος των ΠΡΟΘΥΜΩΝ ΣΩΤΗΡΩΝ ΜΟΥ!!!