Κατηφορίζουμε τη χώρα μας σε απόκρημνες απάτητες πλαγιές με τα όρνεα να αδημονούν για την πτώση μας και με τον οδηγό να έχει ήδη κατακρημνισθεί! Τα πόδια μας έχουν στυλώσει και αρνούνται να κάνουν το επόμενο βήμα. Το μονοπάτι αδιέξοδο. Και ο ίλιγγος του ύψους να παραμορφώνει τα οφθαλμοφανή. Όλοι τρομαγμένοι με την αίσθηση της ζάλης στη λεπτή ισορροπία της ζωής μας. Το πλήθος στριμωγμένο δεν ξεχωρίζει σε μία μόνο αστική τάξη, είναι όλοι στο ίδιο σημείο της Αβύσσου και όλοι αλυσοδεμένοι μεταξύ τους. Όλοι είναι στο ίδιο αδιέξοδο σημείο. Είναι όλοι εκεί. Πλούσιοι, πτωχοί, δημόσιοι υπάλληλοι, εργάτες, άνεργοι, βουλευτές, κυβερνήτες, ιερείς, αρχιερείς, τοπικοί άρχοντες. Δοσίλογοι και ευεργέτες. Έλληνες και ξένοι. Ελεύθεροι και φυλακισμένοι. Ένα κοκτέιλ αντιθέσεων. Παλιοί φίλοι και νέοι εχθροί, εδώ που φτάσαμε είναι όλοι μαζί. Άνθρωποι δίχως μία δεκάρα στην τσέπη τους. Άνθρωποι που βγάλαν τα πολλά χρήματά τους σε τράπεζες του εξωτερικού, προερχόμενα είτε από νομιμοποίηση παρανόμων δραστηριοτήτων είτε από κλοπή του ιδρώτα του Έθνους, και νόμιζαν πως θα γλιτώσουν, ότι θα βγούνε αλώβητοι από την κρίση, είναι εδώ. Και τώρα αφού ο λαός δικαίως και αδίκως έδωσε ό,τι είχε, ήρθε η ώρα τους. Αφού η διορία που είχανε λάβει παρήλθε άπρακτη, ήρθε η μοιραία τους στιγμή.
Πάγωμα των εξαγομένων παχυλών τραπεζικών λογαριασμών, διεθνή και ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και προδοσία της Χώρας, την οποία είχαν ταχθεί να υπηρετούν. Τα χρήματά τους κατάσχονται και κινούνται για την αποπληρωμή του χρέους, για το οποίο και φέρουν μεγάλη ευθύνη. Θα είναι αρκετά όμως, καθώς θα έχει υποθηκευθεί για το ήμισυ του χρέους το γωνιακό οικόπεδο, που λέγεται Ελλάδα; Στο μυαλό τους τη στιγμή που ορίζουν το τίποτα, έρχεται η εικόνα του Μουαμάρ Καντάφι και των λογαριασμών του, που με τη σύγκρουσή του με τη Δύση κατασχέθηκαν όλα.
Όσοι νομίζανε ότι με την κατάρρευση της Ελλάδας, θα έρθουν σαν σωτήρες και με δημαγωγικά λόγια, κούφια και μεγάλα, θα μας οδηγήσουν πάλι προς τη δόξα, πλανώνται πλάνην οικτρά! Είτε βρίσκονται εντός των τειχών, είτε βρίσκονται εκτός των τειχών η ίδια μοίρα τους περιμένει! Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την αλλαγή της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Η αυγή της παγκόσμιας διακυβέρνησης και δη ηλεκτρονικής ορίζει κάθαρση για αρχή, κανείς στο απυρόβλητο. Απαιτεί ξεκαθάρισμα των παλιών συμμάχων.
Η εθνική νομοθεσία ήδη αρχίζει να φαντάζει ανίσχυρη στο Διεθνές Δίκαιο και σε διαφόρου τύπου διεθνείς οδηγίες. Τα μικροσυμφέροντα που λυμαίνονται διάφορες πατρίδες, έρχεται η ώρα να κριθούνε για τα πεπραγμένα τους από παγκόσμιους κολοσσούς. Καθώς κανείς τους δεν θέλει να εργάζεται κάποιος που λήστεψε την ίδια του την πατρίδα και την οδήγησε στην κατάντια και οικονομική τυραννία.
Κι όμως μέσα στο χάος του πλανήτη ένα άτακτο και ζαλισμένο πλήθος περιμένει. Το μονοπάτι στενό για να περάσουμε το διαβολοπέρασμα και ο ηγέτης που ξεπηδά μέσα από το πλήθος, θα πρέπει να προσπεράσει στο χείλος του κενού για να ηγηθεί του λαού και να χαράξει νέα πορεία, σιγουριά, ασφάλεια, πίστη και ελπίδα. Δίνει το χέρι του για να περάσει το πλήθος απέναντι, καθώς και αυτός από το αόρατο χέρι της πίστης πιάστηκε και πέρασε απέναντι. Φωνάζει με πυρωμένη φωνή και τους πείθει, τους αφυπνίζει το κοιμώμενο πνεύμα και συντάσσονται ως Κοινωνία στα λόγια του, ζητούνε αμνηστία και χάρη, δέχονται αποκατάσταση και επανόρθωση των λαθών τους, τινάσσοντας επιτέλους τις αλυσίδες τους και κρατιούνται από το χέρι για να περάσουν απέναντι! Τα λόγια του Ηγέτη ηχώντας στο ‘είναι’ τους, οδηγούν την Νέα Κοινωνία στο μεγάλο υπερβατικό βήμα:
«Αν πάμε κάτω, θα πάμε όλοι μαζί! Κι αν βγούμε από εδώ που μάς μπλέξαμε, θα βγούμε όλοι μαζί!». Το μέλλον θα δείξει…
Αβέλλας Ν. Μιχαήλ
Αν. Δημοτικός Σύμβουλος Δ. Τεμπών – αστυνομικός – Μακρυχώρι Λάρισας
e-mail επικοινωνίας: avellasmichail@yahoo.gr