Μαθαίνοντας από το ξυπόλητο κίνημα

έμαθα για το ξυπόλητο κίνημα από μία ανάρτηση του olympia.gr (Σοφία σ’ ευχαριστώ)
Από το συνοδευτικό κείμενο του βίντεο στο youtube: Στο Ρατζαστάν της Ινδίας, ένα πρωτότυπο σχολείο μαθαίνει σε αγρότισσες και αγρότες -συχνά αγράμματους- πώς να γίνουν μηχανικοί ηλιακής ενέργειας, τεχνίτες, οδοντίατροι και γιατροί, στα χωριά τους. Ονομάζεται Ξυπόλητο Κολέγιο κι ο ιδρυτής του, ο Μπάνκερ Ρόι, μας εξηγεί πώς λειτουργεί. Την μετάφραση έκανε η Δήμητρα Παπαγεωργίου.
Πιστέψτε με. Θα ανακαλύψετε πολύ περισσότερα, από τα παραπάνω, σε αυτό το βίντεο
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=4XMi98dHfvU]

Οι κοινωνίες του ανθρώπου οφείλουν πάρα πολλά και πολύ σημαντικά, στις γυναίκες. Πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε να υποψιαστεί ο μέσος βιαστικός άνθρωπος της σύγχρονης εποχής.
Οι γυναίκες, δεν αντιπροσωπεύουν απλώς το ένστικτο της αυτο-συντήρησης του ανθρώπινου γένους. Δεν είναι απλώς τα πλάσματα εκείνα που μας φέρνουν στην ζωή και που αφοσιώνονται στην διατήρηση της ζωής.
Η προϊστορία μας, μα και η ιστορία μας ακόμη, κρύβουν πολλά “μυστικά”. Και η γνώση μας για την προσφορά της γυναίκας στον πολιτισμό και τις κοινωνίες μας, είναι τόσο ελλιπής.
Κι όμως, από την αυγή των κοινωνιών του ανθρώπου, οι γυναίκες φαίνεται να σχετίζονται με πολύ, μα πολύ σημαντικά πράγματα. Την ιδέα της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων. Την ιδέα της συλλογικής ιδιοκτησίας. Την ιδέα της συναινετικής αυτο-κυβέρνησης μιας ανθρώπινης ομάδας. Την ιδέα της (πρωτόγονης έστω) δημοκρατίας. Την ιδέα της δικαιοσύνης. Της αλληλεγγύης και της φροντίδας των αδυνάτων. Την ανάπτυξη της γλώσσας και της τεχνολογίας ακόμη. Την τέχνη.
Την χαρά της ζωής.
Θραξ Αναρμόδιος Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις