Διαβάζοντας το κείμενο-απάντηση του Νίκου Παπανδρέου στον Χρήστο Ράπτη, αναλογίζομαι:
1. 1. Αλήθεια πόσο «ευτυχείς» μπορούν να νοιώθουν οι «Υπουργοί» του Παπανδρέου τους ο οποίους ο αδελφός του (με ποιόν θεσμικό ρόλο άραγε;;;) αποκαλεί συλλήβδην μαριονέτες και τενεκέδες; Όχι ότι τους λυπάμαι βέβαια…
2. 2. Αυτός ο τύπος που έγραψε ένα τέτοιο κείμενο (ελληνο-αμερικανο-σανσκριτικο-αλαμπουρνέζικο) είναι καθηγητής και… συγγραφέας;;;
Και καλά «συγγραφέας». Πληρώνει κάποιον και του γράφει όχι ένα αλλά εκατό βιβλία. Αλλά… «Πανεπιστημιακός»;;; Πόσα χρήματα έδωσε για να αποκτήσει τον τίτλο; Περισσότερα απ’ όσα έδωσε ο ανεκδιήγητος αδελφός του για εκείνη την πληρωμένη καταχώριση στο περιοδικό που τον ανακήρυξε «μεγάλο…Στοχαστή»;;; Αυτόν που αργότερα τα αφεντικά του τον αποκάλεσαν «μεγάλο…μ@λ@κ@»;;;
Σημείωση: Όλο το κείμενο ακολουθεί μια «περίεργη» σύνταξη και πάντως όχι καλύτερη από την σύνταξη ενός μαθητή του Δημοτικού. Και είναι όλα τα λεφτά ειδικά το σημείο όπου η παρ’ ολίγον παραίτηση του αδελφού του τον Ιούνιο 2011 δεν ακυρώθηκε λόγω… “οικογενειακών παρεμβάσεων” και ότι αυτά που λέγονται είναι του… χαλιμά !!! (Ο…γνωστός Χαλιμάς, γεν. του Χαλιμά…)