Φρόνημα και έλλειψη ηγεσίας
Γράφει ο Πύρρος Θεσπρωτιάδης
Η χώρα μας τους τελευταίους μήνες βρίσκεται στο επίκεντρο δεινής οικονομικής κρίσης. Παράλληλα, οι επεκτατικές διαθέσεις του άρπαγα γείτονα λαμβάνουν όλο και πιο συγκεκριμένη μορφή ταυτόχρονα με την ποιοτική τους αναβάθμιση. Την ίδια στιγμή κατά την οποία η χώρα μας πληρώνει το τίμημα της μακροχρόνιας κακοδιαχείρισης των οικονομικών της και των ερασιτεχνικών χειρισμών των τελευταίων επτά μηνών, κάποιος λαμπρός εγκέφαλος θεώρησε ότι αυτή την στιγμή ενδείκνυται να ξεκινήσει μια νέα φάση αναβαθμισμένου διαλόγου με την Τουρκία. Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται έτοιμη να δεχθεί επαχθή ιστορικά λύση στο Σκοπιανό.
Οι πανταχόθεν πιέσεις τις οποίες δέχεται η πατρίδα μας έχουν ως αποτέλεσμα την απονεύρωση και την απάθεια των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι σαστισμένοι παρακολουθούν τις εξελίξεις. Είναι επιτακτική ανάγκη σε τέτοιες περιστάσεις η ηγεσία του τόπου να δώσει όραμα στους Έλληνες και να εμφυσήσει πίστη για το μέλλον.
Αντίθετα, όμως, με τις ανάγκες της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση με δηλώσεις ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού για την οικονομική κατάσταση, υποβαθμίζει την αξιοπιστία της, διασύρει το όνομα της. Αντί να τονισθούν οι αναπτυξιακές προοπτικές και το αναξιοποίητο δυναμικό της χώρας μας, η ελληνική κυβέρνηση προτιμά να εξευτελίζει την πατρίδα μας με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς αφενός για να πλήξει την απελθούσα κυβέρνηση, και αφετέρου να παρουσιάσει την παρούσα κατάσταση με μελανότερα χρώματα έτσι ώστε οποιοδήποτε μελλοντικό επίτευγμα να λάβει διαστάσεις μεγάλης εθνικής επιτυχίας. Ταυτόχρονα, αποδέχεται τα μέτρα της Ευρωπαϊκής ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μέτρα αντιαναπτυξιακά τα οποία οδηγούν την χώρα σε βαθύτερη ύφεση διαιωνίζοντας της εξάρτηση της πατρίδας μας από τους ξένους.
Παράλληλα με τις εξελίξεις στην οικονομία, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Αμύνης κύριος Μπεγλίτης, συμμετέχοντας σε τηλεοπτική εκπομπή στα τέλη του περασμένου έτους δήλωσε ότι ‘Είτε μας αρέσει, είτε όχι για αντικειμενικούς λόγους (δημογραφικούς, μεγέθους, κτλ.) η Τουρκία είναι μία μεγάλη περιφερειακή δύναμη και εμείς πρέπει να αναπροσαρμόσουμε την πολιτική μας…’. Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας οφείλει να χαλυβδώνει το φρόνημα των στρατευσίμων και των πολιτών και να ενισχύει την πίστη τους για νίκη σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου. Όταν, όμως, ο δεύτερος τη τάξει του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης σε μια κρίση χαμερπούς ραγιαδισμού σαν άλλος Αρτέμης Μάτσας ή Δήμος Σταρένιος αναγνωρίζει την ‘ανάγκη’ η Ελλάς να συμβιβαστεί με τον ρόλο υποτελούς, υπονομεύει το αγωνιστικό φρόνημα του ελληνικού λαού, στρατευσίμων και μη. Αλήθεια, πως σε περίπτωση ενός επεισοδίου τύπου Ιμίων, ο ‘ρεαλιστής’ κ. Μπεγλίτης θα ζητήσει από νέους άντρες να κάνουν το καθήκον τους όταν ο ίδιος με τις άφρονες δηλώσεις του, τους στερεί το πολυτιμότερο όπλο, την πίστη στη νίκη;
Αλλά πάλι, ποιοι να κερδίσουν τον σεβασμό των ξένων και να εμπνεύσουν φρόνημα και πίστη στο έθνος για το μέλλον; Ο φον Δημητράκης; Ο Γεώργιος (της) Ουάσινγκτον; Ο Μεγάλος Τραγουδιστής; Αθεράπευτοι ικέτες των ξένων, τραγικά ανεπαρκείς, εξόφθαλμα ανίκανοι , ανελλήνιστοι, επιλήσμονες και αρνητές ένδοξου παρελθόντος, εισαγωγείς κάθε εξωελληνικού ιδεολογικού σαπρόφυτου εξευτελίζουν με την πολιτεία τους το αρχαιότερο έθνος του δυτικού κόσμου. Ο ελληνικός λαός έχει τα ψυχικά αποθέματα να ανταπεξέλθει οποιαδήποτε δυσκολία και να αποκρούσει οποιεσδήποτε επιβουλές οποιουδήποτε εχθρού. Αρκεί να υπάρχει ένας ηγέτης ο οποίος θα τον εμπνεύσει, θα μιλήσει στην ψυχή του, θα τον πάρει από το χέρι και θα του πει ‘ Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ την Ελλάδα’. Αναζητείται ηγέτης…
Γράφει ο Πύρρος Θεσπρωτιάδης