Η εμπλοκή της GS στα Ελληνικά δρώμενα δεν είναι κάποια πρωτοτυπία της “Νέας Διακυβέρνησης”. Η GS φέρεται να έκανε συμφωνία με την “ισχυρή Ελλάδα” του Σημίτη το 2002 ώστε να καλύψει το πραγματικό έλλειμμα και το ύψος δανεισμού. Αυτό έγινε με σύνθετα χρηματοοικονομικά διασυναλλαγματικά προϊόντα, ώστε το πραγματικό χρέος να μειωθεί στους ισολογισμούς εκείνων των ετών και να επανεμφανισθεί σε μεταγενέστερη περίοδο.
Προξενεί εντύπωση πάντως το ότι η ενέργεια αυτή έγινε ανεκτή από τους υπουργούς οικονομικών της ΝΔ, μετά μάλιστα από την περιβόητη απογραφή. Εάν, λέμε εάν και περιμένουμε κάποια επίσημη ενημέρωση, αυτό το συμβάν έμεινε κρυφό από κάποιους παράγοντες του υπουργείου, τότε μιλάμε για μία εκτροπή χωρίς αυτό να αφαιρεί τις ευθύνες Αλογοσκούφη – Παπαθανασίου που ακόμα και τώρα οφείλουν να πάρουν θέση…
The Greeks have never managed to stick to the 60 percent debt limit, and they only adhered to the three percent deficit ceiling with the help of blatant balance sheet cosmetics. One time, gigantic military expenditures were left out, and another time billions in hospital debt. After recalculating the figures, the experts at Eurostat consistently came up with the same results: In truth, the deficit each year has been far greater than the three percent limit. In 2009, it exploded to over 12 percent.
Now, though, it looks like the Greek figure jugglers have been even more brazen than was previously thought. “Around 2002 in particular, various investment banks offered complex financial products with which governments could push part of their liabilities into the future,” one insider recalled, adding that Mediterranean countries had snapped up such products.
Greece’s debt managers agreed a huge deal with the savvy bankers of US investment bank Goldman Sachs at the start of 2002. The deal involved so-called cross-currency swaps in which government debt issued in dollars and yen was swapped for euro debt for a certain period — to be exchanged back into the original currencies at a later date.