Σεπτεμβριανά – Κύπρος – Υπερχρονικός Ιμπεριαλισμός

Σαν σήμερα προσετέθει άλλος ένας κρίκος στη γενοκτονία των γηγενών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Γενοκτονία που έχει συγκεκριμένους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς, όπως έχει και μόνιμους συνεργούς γαντζωμένους στην εξουσία. Συνεργούς που φροντίζουν να διατηρούν τη φοβία και τη μιζέρια στα λαϊκά στρώματα, ραντίζοντας με αθώο αίμα τους βωμούς των αυτοκρατόρων.
Ο διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης έγινε με τη συνέργεια του Ελληνικού κράτους, γεγονός που αποκρύπτεται από όλες τις ιστορικές μελέτες. Από το 1950 και μετά το δημοψήφισμα των γηγενών της Κύπρου που απαιτούσαν ένωση με την Ελλάδα, το Ελληνικό κράτος σε μια αγαστή συνεργασία με Βρετανία και ΝΑΤΟ παρείχε κάθε διευκόλυνση στη φίλη και σύμμαχο Τουρκία, αγνοώντας επιδεικτικά την καταπίεση και το λαϊκό αίσθημα που απαιτούσε στήριξη των μειονοτήτων.
Από το 1950 λοιπόν, η κατεστραμμένη Ελλάδα έδινε εως και χρηματική βοήθεια στην Τουρκία υπό τις επιταγές της Δύσης, με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Οι αγωνιστές της Κύπρου βαπτίζονταν ως “αναρχοκομμουνισταί” από το επίσημο Ελληνικό κράτος και αφήνονταν έρμαιο στις ορέξεις Βρετανών αποικιοκρατών και Τούρκων παρακρατικών.
Το 1955 με πρόσχημα την έκρηξη στο Τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης (σπίτι που γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ), κατευθύνόμενος όχλος παρακρατικών που ο Μεντερές βάφτισε “κομμουνιστές” προκάλεσε πογκρόμ κατά των 100,000 Ελλήνων της Πόλης. Ζημιές υπέστησαν ακόμα και Νατοϊκές περιουσίες στη Σμύρνη που στέγαζαν Έλληνες στρατιωτικούς!!
Η αντίδραση του Ελληνικού κράτους, αρκούντως γελοία, αφού ήταν το μόνο κράτος που δέχτηκε τις γελοίες αιτιάσεις του Μεντερές. Η συνέχεια όμως κρύβει τη μεγαλύτερη σφαγή που διαδραματίστηκε σε ανοιχτή συγκέντρωση μετά το τέλος του εμφυλίου, γεγονός που αποκρύπτεται ακόμα και σήμερα:
Η μειοψηφική κυβέρνηση Καραμανλή, με εντολές παλατιού και μεγάλης Βρετανίας, έπρεπε να χαλιναγωγήσει τη λαϊκή οργή που μετά τα Σεπτεμβριανά απαιτούσε Ένωση Ελλάδας – Κύπρου και απελευθέρωση των Κυπρίων αγωνιστών που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Έτσι, στις 9 Μαΐου του 1965, μονάδες αστυνομίας και στρατού έβαλαν εναντίον Άοπλων διαδηλωτών, εκτελώντας 4 και τραυματίζοντας σοβαρά 265. Παρόμοια σφαγή σε ανοιχτή συγκέντρωση δεν έχει υπάρξει την τελευταία πεντηκονταετία.
Ήταν όμως ο μόνος τρόπος για να χαλιναγωγηθεί το λαϊκό κύμα, που πέρα από ιδεολογίες ή κομματικές τοποθετήσεις, με μόνο γνώμονα το περί δικαίου αίσθημα απαιτούσε την απαγκίστρωση της Ελλάδας από το Βρετανικό μοναρχικό άρμα και την αποτροπή νέας γενοκτονίας. Δυστυχώς, η φασιστικότερη ίσως πράξη “δημοκρατικής” κυβέρνησης παρέμεινε ατιμώρητη, οι αξιωματικοί που επέβλεψαν τη σφαγή προήχθησαν σε ανώτατες θέσεις και ο Καραμανλής έμεινε ο αιώνιος συνεργός – έπαρχος του μισάνθρωπου σχεδιασμού της Δύσης.
σσ. Οι Έλληνες στην Πόλη δεν υπερβαίνουν το 1% από τον πληθυσμό του 1955.
Οι ιστορικές μελέτες αποκρύπτουν τα 20ετή εγκλήματα του Καραμανλή.
Η εθνοκάθαρση της Κύπρου ολοκληρώθηκε το 1974 όταν ο Καραμανλής επανήλθε στην εξουσία.
Εν τέλει, ανήκουμε (ολοκληρωτικά) εις την δύσιν.
Διαβάστε επίσης:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11956&subid=2&tag=8967&pubid=133202
http://www.sansimera.gr/archive/articles/show.php?id=169&feature=Ta_Septemvriana