Προσχεδιασμένη Γενοκτονία διέπραξαν οι Γεωργιανές δυνάμεις με τις "ευλογίες" του ΝΑΤΟ

Ανατριχιαστικές μαρτυρίες από ομογενείς της Οσετίας για τη δράση του Γεωργιανού στρατού κατά την εισβολή μεταφέρει ο απεσταλμένος της “Καθημερινής” Αχιλλέας Πατσούκας.
Λίγο μετά την επιστροφή από τη Νότια Οσετία και την πρωτεύουσα Τσχινβάλι, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με δύο συμπατριώτες μας που είδαν με τα μάτια τους το αιματοκύλισμα. Οσα μετέφεραν στην «Κ» είναι συγκλονιστικά. Οι αφηγήσεις του Αλάν Αγκάποφ, αξιωματικού του στρατού της Οσετίας που τραυματίστηκε ελαφρά στο πόδι και της γιατρού Νέλι Τριανταφίλοβα, που το βράδυ της επίθεσης «είχε την τύχη» να έχει βάρδια στο νοσοκομείο, είναι ανατριχιαστικές. Αν και μόλις 28 ετών ο Αλάν λόγω της δεκαετούς θητείας του στον τοπικό στρατό έχει αποκτήσει εμπειρίες που φθάνουν για ένα βιβλίο.
«Πράγματι, ο Σαακασβίλι μας αιφνιδίασε. Κάναμε το λάθος και πιστέψαμε αυτά που λίγες ώρες νωρίτερα είχε δηλώσει, ότι δηλαδή δεν θα μας επιτεθεί αλλά τα μεσάνυχτα ξεκίνησε την εισβολή. Η γεωργιανή εισβολή υπήρξε άγρια».
— Ποιοι ήταν οι στόχοι τους;
— Σπίτια μικρά, συγκροτήματα διαμερισμάτων, κρατικά κτίρια, αυτοκίνητα και οικογένειες που για κακή τους τύχη βρίσκονταν μπροστά τους.
— Ακούστηκε πως οι Γεωργιανοί διέπραξαν και θηριωδίες.
— Ναι, άκουσα πως έμπαινε ο γεωργιανός στρατός στα σπίτια και εν ψυχρώ σκότωνε. Εγώ δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω αυτό καθώς δεν το είδα, αντίθετα επιβεβαιώνω πως σκότωναν εν ψυχρώ πολίτες έξω από τα σπίτια τους ή στους δρόμους.
— Είχαν μισθοφόρους από άλλες χώρες;
— Ναι, είχαν.
— Ο αριθμός των νεκρών ήταν πράγματι 2.000;
— Βάσει λογικής πρέπει να ήταν, καθώς η εισβολή έγινε νύχτα και πολλοί άμαχοι δεν είχαν προλάβει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
— Ο ρωσικός στρατός άργησε να αντιδράσει;
— Ναι, αλλά όχι εσκεμμένα, καθώς εντός των συνόρων της Νότιας Οσετίας είχε μόνο τις ειρηνευτικές δυνάμεις του.
— Τι ελπίζεις για το αύριο;
— Ελπίζω να δούμε έστω και τώρα ειρήνη, δυστυχώς όμως για το μέλλον μας δεν αποφασίζουμε εμείς, αλλά οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
— Το ενδεχόμενο ένωσής σας με τη Ρωσία πώς το βλέπεις;
— Μονόδρομο, μόνο έτσι θα είμαστε ασφαλείς.
Τελειώνοντας την κουβέντα μας ρωτήσαμε αν γνώριζε τον συμπατριώτη μας Ιβάν Μιχαηλίδη που εκτελέστηκε και αυτός εν ψυχρώ. Με ψυχραιμία μάς αποκάλυψε πως όχι απλά τον ήξερε, αλλά ήταν και αυτός που τον έθαψε στην Τζάβα…
Στο νοσοκομείο
Βλέποντας το καθαρό πρόσωπο της κ. Νέλυς Τριανταφίλοβα και χωρίς να γνωρίζεις ποιο είναι το επάγγελμά της, διαισθάνεσαι πως η γυναίκα αυτή πρέπει να ασχολείται με κάτι που αφορά το «γενικό καλό». Πράγματι η κ. Τριανταφίλοβα που γεννήθηκε στο Τσχινβάλι εδώ και χρόνια εργάζεται ως γιατρός στο τοπικό νοσοκομείο. Να τι λέει στην «Κ»:
«Το βράδυ που εκδηλώθηκε η επίθεση είχα βάρδια. Ο γεωργιανός στρατός με αυτόματα όπλα, πυροβόλα των τανκ και όποιον άλλο τρόπο διέθετε σφυροκοπούσε το νοσοκομείο. Εγώ και οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου σκυφτοί πήραμε στα χέρια μας όλους τους ασθενείς από τον δεύτερο και τρίτο όροφο και τους κατεβάσαμε στα υπόγεια του νοσοκομείου, όπου μέσα σε σκοτάδια και με φακούς προσπαθούσαμε να τους κρατήσουμε στη ζωή, στήνοντας ταυτόχρονα ένα κινητό χειρουργείο».
— Εσείς ήσασταν στο νοσοκομείο, ωστόσο έχετε εικόνα του τι συνέβαινε στην πόλη;
— Φυσικά, από μαρτυρίες ασθενών που έφταναν στο νοσοκομείο, αλλά και από τους λίγους φίλους μου που κατάφεραν να επιζήσουν.
— Τι συνέβη λοιπόν;
— Με τα τεθωρακισμένα τους χτυπούσαν νοσοκομεία, σπίτια, Ι.Χ., νέους και γέρους, ενώ παράλληλα έμπαιναν στα σπίτια και στα υπόγεια όπου κρύβονταν γυναικόπαιδα και τα εκτελούσαν. Με λίγα λόγια σκότωναν ό,τι προλάβαιναν! Χειρότερες όμως θηριωδίες διέπραξαν στα χωριά. Φτάνοντας με τα τανκς έξω από τα σπίτια έριχναν προειδοποιητικά πυρά και με βρισιές καλούσαν τους κατοίκους να βγουν. Αυτοί φυσικά αρνούνταν, λέγοντας πως «θα πεθάνουμε στα σπίτια μας» και τότε έπιαναν δουλειά τα πυροβόλα των τανκς.
— Πόσα περιστατικά σας έφεραν εκείνο το βράδυ;
— Από τις 12.30 που ξεκίνησε το μακελειό μέχρι τις 05.30 το πρωί, γύρω στα ογδόντα. Εκανα και κάναμε τα πάντα. Με το ένα χέρι προσέφερα τις πρώτες βοήθειες και από το άλλο μου έπαιρναν αίμα!
— Ξεχωρίσατε κάποιο περιστατικό;
— Ναι, μου έφεραν ένα κοριτσάκι το οποίο δυστυχώς δεν προλάβαμε να σώσουμε. Είχε πεθάνει στη διαδρομή και εμείς το θάψαμε σε έναν κήπο.
— Πώς σκοτώθηκε;
— Ηταν στο αυτοκίνητο με την οικογένειά του
— Από την επίθεση σκοτώθηκαν και Γεωργιανοί;
— Οχι αυτοί είχαν προλάβει και έφυγαν. Αυτό που θα ήθελα να σας αποκαλύψω είναι πως πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, οι Γεωργιανοί είχαν μετατρέψει τα σπίτια τους σε πολυβολεία. Από εκεί έχοντας μαζί τους μισθοφόρους από την Ουκρανία δρούσαν ως ελεύθεροι σκοπευτές. Είναι προφανές πως προετοιμάζονταν καιρό για τον πόλεμο.
— Το αύριο πώς το φαντάζεστε;
— Θέλω να ηρεμήσω. Πετάγομαι στον ύπνο μου καθώς βλέπω συνέχεια λεκάνες με αίμα. Η μοναδική μας ελπίδα είναι να ενωθούμε με τη Ρωσία. Από την Ελλάδα περιμένω να μη συνταχθεί με τον Σαακασβίλι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όσοι ανταποκριτές και να φιμωθούν, το έγκλημα αυτό δε θα μείνει κρυφό. Ο άθλιος θεσμός του “δικαστηρίου” της Χάγης βεβαίως κρατά σφιχτά τον Κάραζιτς.
Διαβάστε επίσης:
http://olympia.gr/2008/08/16/senaki/
 
http://el.wordpress.com/tag/caucasus/