Πόλεμος Γεωργίας – Οσετίας. Ιστορική αναδρομή – επακόλουθα

Τις τελευταίες μέρες η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεί συγκλονισμένη την κλιμάκωση των συγκρούσεων μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας στη de facto αυτόνομη Νότια Οσετία και, σύμφωνα με πληροφορίες, στην επίσης αυτόνομη Αμπχαζία. Αφορμή για τον κύκλο βίας αποτέλεσε η απροκάλυπτη εισβολή Γεωργιανών στρατευμάτων στην αποσχισθείσα δημοκρατία του Καυκάσου τα χαράματα της Παρασκευή 8 Αυγούστου με αποτέλεσμα την ισοπέδωση της πρωτεύουσάς της Τσχινβάλι και την οργισμένη αντίδραση του Πούτιν (ο οποίος αν και πρωθυπουργός πλέον, παραμένει ο πραγματικός “Τσάρος” της Ρωσίας). Τις πρώτες 48 ώρες του πολέμου τουλάχιστον 2.000 Οσετοί άμαχοι έχασαν τη ζωή τους και 30.000 συμπολίτες τους (σε ένα σύνολο 70.000 Νότιων Οσετών) κατέφυγαν πρόσφυγες στη Ρωσία. Η Ρωσία κατηγορεί τη Γεωργία για “γενοκτονία”, ενώ οι Γεωργιανοί “κλαίγονται” στη διεθνή κοινότητα για την “ασύμμετρη” αντεπίθεση των Ρώσων…
Δε θα μπω σε λεπτομέριες που αφορούν τον σημερινό πόλεμο και την αντίδραση της Ρωσίας, εξάλλου περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Αξίζει όμως να σταθούμε στην πρόσφατη ιστορία της περιοχής, αλλά κυρίως στο πολιτικό παρελθόν και παρόν του προέδρου της Γεωργίας Μικέιλ Σαακασβίλι (Mikheil Saakashvili) και το ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Οι Οσετοί είναι ένας Καυκάσιος λαούς που μιλάει μία Περσική διάλεκτο, Χριστιανοί Ορθόδοξοι και τους τελευταίους αιώνες στενοί φίλοι και σύμμαχοι των Ρώσων. Κατά το 18ο και 19ο αιώνα μάλιστα οι Οσετοί πολέμησαν με τους Κοζάκους του Τσάρου σε μία σειρά Ρωσο-Τουρκικών πολέμων. Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση στασίασαν εναντίων των Μπολσεβίκων και πολέμησαν στο πλευρών των Λευκών Ρώσων για να διωχθούν στη συνέχεια από το Σοβιετικό καθεστώς. Με της ίδρυση της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γεωργία, η Οσετία χωρίστηκε διοικητικά σε Βόρεια και Νότια Οσετία που αποτέλεσαν μέρος της ΣΣΔ της Γεωργίας και της Ρωσίας αντίστοιχα. Το 1990 όταν κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός οι Νότιοι Οσετοί επεδίωξαν την ένωση τους με τους Βόρειους αδελφούς τους και κήρυξαν την Ανεξαρτησίας τους. Ο τότε πρόεδρος της Γεωργίας, εθνικιστής και διάσημος διανοούμενος, Zviad Gamsakhurdia αντέδρασε διατάσοντας τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης με αποτέλεσμα τη γενίκευση της σύγκρουσης και στην Αμπχαζία. To 1991 ο Gamsakhurdia ανετράπει από στρατιωτικό πραξικόπημα και αντικαταστάθηκε από τον Eduard Shevardnadze. Το 1992 Ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία και υποχρέωσαν τους αντιμαχόμενους να υπογράψουν εκεχειρία η οποία διατηρήθηκε μέχρι πριν μερικές μέρες. Η κατάσταση στον Νότιο Καύκασο παρέμεινε σχετικά ήρεμη μέχρι το 2003 όταν η ενορχηστρωμένη από τη CIA “επανάσταση” των Ρόδων με επικεφαλή τον Mikheil Saakashvili ανέτρεψε Shevardnadze και η Γεωργία, πλέον υπό την προστασια των Ηνωμένω Πολιτειών ανακαίνισε το θέμα των ημιαυτόνομων περιοχών της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Το 2006 οι Νότιοι Οσετοί οργάνωσαν δημοψήφισμα και με ποσοστό 98% ζήτησαν για δεύτερη φορά την πλήρη ανεξαρτητοποίηση τους από τη Γεωργία. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε πως τα τελευταία χρόνια η Ρωσία έχει χορηγήσει Ρωσική υπηκοότητα σχεδόν σε όλους τους κατοίκους της περιοχής.
Από τότε μέχρι σημερα μεσολάβησε, βέβαια, και η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου με την υποστήριξη των ΗΠΑ, που άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και στον Καύκασο…
Ο σημερινός πρόεδρος της Γεωργίας Mikheil Saakashvili, αποτελεί το πρότυπο του πρώην “αντι-κομμουνιστή” νυν “αντι-ρώσου” επαναστάτη Made in the USA. Γόνος οικογένειας διανοούμενων, υποστηρικτής του πρώτου προέδρου της Γεωργίας Zviad Gamsakhurdia, υπότροφος του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ (!!!). Σπούδασε στη Νομική σχολή του Columbia Univerity απ’όπου παρέλαβε τίτλο Master of Laws το 1994 και συνέχισε τις σπουδές του με (μονοετές!!!) διδακτορικό από το πανεπιστήμιο George Washington. Το 1995 τον προσέγγισε ο ίδιος ο πρόεδρος Shevardnadze προκειμένου να επιστρέψει στη Γεωργία και σαν έγκριτος νομικός να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πατρίδα. Συμμετείχε στις εκλογές του 1995 και το 2000 διορίστηκε από τον Shevardnadze υπουργός δικαιοσύνης. Το 2001 παραιτήθηκε και ξεκίνησε ανένδοτο αγώνα κατά της κυβέρνησης του μέχρι πρόσφατα πολιτικού του συμμάχου και μέντορα. Το 2003 πρωταγωνίστησε στη μία από τις δύο “επαναστάσεις” που οργάνωσε η CIA και οδήγησαν στην ανατροπή φιλορωσικών καθεστώτων στη Γεωργία και την Ουκρανία. “Επαναστάσεις” μάλιστα, που για επικοινωνιακους λόγους βαφτίστηκαν αντίστοιχα “Επανάσταση των Ρόδων” και “Πορτοκαλί Επανάσταση” (sic). Πρόεδρος της Γεωργίας από το 2004, ο Σαακασβίλι έδειξε από την αρχή τις προθέσεις του επιδιώκωντας στενές σχέσεις με τη Δύση (κυρίως τις ΗΠΑ), ενώ υποσχέθηκε και τη δυναμική επίλυση δύο σοβαρών προβλημάτων της εξωτερικής/εσωτερικής πολιτικής της Γεωργίας: των ημιαυτόνομων δημοκρατιών της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Σχεδόν αμέσως συμφώνησε στην αποστολή Γεωργιανών στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιρακ και, φυσικά, δεν παρέλειψε να επισκευτεί την Ουάσιγκτον προκειμένου να δώσει τα διαπιστευτήριά του στον πρόεδρο Μπους. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής φρόντισε να εξοπλίσει το στρατό της χώρας του με “δυτικά” όπλα: αγόρασε Αμερικανά ελικόπτερα τύπου Χιούι και Τουρκικά τεθωρακισμένα οχήματα τύπου Οτοκάρ Κόμπρα, και φυσικά “δυτικό” ατομικό εξοπλισμό για τους στρατιώτες του.
Η πρόσφατη κρίση στη Νότια Οσετία ξεκίνησε ήδη από τον 2007 όταν ανταλλαγές πυρών σημειώθηκαν στα σύνορα της αποσχισθείσας Δημοκρατίας με τη Γεωργία. Ρεπορτάζ του Euronews με ημερομηνία 16 Ιουνίου 2007 αναφέρεται στα αισθήματα των Οσετών και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν με τους γείτονές τους:
Τον Ιούλιο του 2008 οι αρχές της Νότιας Οσετίας κήρυξαν γενική επιστράτευση εξ’αιτίας του βομβαρδισμού Οσετικών θέσεων από το Γεωργιανό πυροβολικό. Η Ρωσία προειδοποίησε πως δε θα ανεχθεί πιθανή εισβολή των Γεωργιανών στρατευμάτων στην περιοχή.
Ο Σαακασβίλι προετοιμαζόταν εδώ και χρόνια γι’αυτό τον πόλεμο, με δεδομένη την υποτελή του στάση απέναντι στις ΗΠΑ και το πολιτικό του παρελθόν, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ πως η Γεωργιανή εισβολή στη Νότια Οσετία είχε τουλάχιστον τις ευλογίες της Ουάσιγκτον. Αν και δε γνωρίζουμε τα ακριβή ανταλλάγματα που προσέφεραν οι Αμερικανοί στον Σαακασβίλι, μπορούμε να διακρίνουμε συγκεκριμένους λόγους που οι ΗΠΑ, παρά τις φιλειρηνικές δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων, επεδίωξαν αυτό το “μίνι” πόλεμο.
Κατ’αρχήν οι ΗΠΑ ήθελαν να “τεστάρουν” τις διπλωματικές αντοχές της Ρωσίας μπροστά σε μία τόσο απροκάλυπτη πρόκληση. Ο Πουτίν μπορεί στο παρελθόν να έχει απειλήσει τη Γεωργία, αλλά και τη Δύση πως θα αντίδράσει δυναμικά εάν θιγούν τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας (αντιπυραυλική ασπίδα, ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ), δεν είχε όμως πραγματοποιήσει καμία από τις απειλές του.
Δεύτερον, η Ρωσία, που τα τελευταία χρόνια επανεξοπλίζεται και ανασυντάσεται οικονομικά και στρατιωτικά με αιχμή του δώρατος το ρόλο της στην παγκόσμια ενεργειακή σκακιέρα, δεν είχε δώσει εξετάσεις σε ότι αφορά την ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεών της. Ο πόλεμος στην Τσετσενία έγινε από την “παλαιά” Ρωσία. Η πολυδιαφημισμένη Ρωσία του Πούτιν μέχρι προχθές δεν είχε πολεμήσει, δεν είχε δείξει ούτε τη δύναμη της, ούτε τις αδυναμίες της. Ο πολεμος στον Καύκασο αποτελεί μία πρώτης τάξης ευκαιρία για τους Αμερικάνους να δουν το νέο “Κόκκινο Στρατό”, την ετοιμότητά του, τις επιχειρησιακές του ικανότητες, την αποτελεσματικότητα των νέων του όπλων…
Μία ακόμα επιδίωξη των Γερακιών της Ουάσιγκτον μέσω της σημερινής κρίσης στον Καύκασο πιστεύω πως είναι η ενίσχυση του Ρεπουμπικανού υποψηφίου προέδρου John McCain έναντι του Δημοκρατικου Barack Obama. Η απειλή της Ρωσικής Αρκούδας, αν και σχεδόν ανύπαρκτη τα τελειταία 18 χρόνια, παραμένει ένα όπλο στη φαρέτρα των πολεμοκάπηλων-κινδυνολόγων Ρεπουμπλικανών. Η ανάδειξη της Ρωσίας σαν μία ακόμα “αληθινή” απειλή εναντίων των συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αμερικανική κοινή γνώμη θα ενισχύσει τον “εμπειροπόλεμο” McCain, θα πλήξει το “διαλακτικό” Obama και θα στρέψει μέρος των αναποφάσιστων ψηφοφόρων στο Ρεπουμπλικανό υποψηφίο! Μία Ρωσία που επιτείθετε κατά της “μικρής, φτώχής αλλά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ” (κατά τους Αμερικάνους) Γεωργίας ξυπνάει στον Αμερικανό ψηφοφόρο ψυχροπολεμικά αντανακλαστικά που παραμένουν ενεργά στο υποσυνείδητό του. Με δεδομένο πως οι Ρεπουμπλικανοί πέτυχαν το 2004 να μεταπείσουν μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων υπέρ του Μπους με την απειλή των, κυριολεκτικά, εξαθλιωμένων Αράβων, δε θα διστάσουν να επαναλάβουν το ίδιο και με τους “κακούς κομμουνιστές”! Μην ξεχνάτε πως για το μέσο Αμερικάνο, οι Ρώσοι, αν και πλέον σκληροί καπιταλιστές, ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ οι “Κομμουνιστές” του ψυχρού πολέμου, και ως τέτοιους θα προσπαθήσει να τους εκμεταλλευτεί ο μηχανισμός προπαγάνδας του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Φοβάμαι πως ανάμεσα στα “θύματα” του πολέμου στη Νότια Οσετία μπορεί να είναι και ο Barack Obama και η ελπίδα του κόσμου για μία πιο λογική Αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Πηγή της ανάλυσης:
http://politicallyincorrecttalk.blogspot.com/2008/08/blog-post_10.html
Εύγε Vetdino.